ถ้วยชาใบโปรดของพระสังฆราช
ผมได้สนทนากับรุ่นพี่ที่เคารพรักท่านหนึ่ง หลังจากทักทายสารทุกข์สุกดิบกันแล้ว พี่เขาก็เล่าว่าช่วงนี้เป็นช่วงไปเคลียร์ปิดโรงแรมที่พี่เขามีที่ระยอง ผมก็ถามด้วยความประหลาดใจอยู่ไม่น้อย
ที่ประหลาดใจไม่ใช่เพราะกลัวพี่เขาเดือดร้อนถึงแม้จะรู้ว่าโรงแรมนี้ขาดทุนมานาน แต่พี่เขามีธุรกิจหลายอย่าง ผลกระทบคงไม่มาก แต่ที่ถามเพราะรู้ว่าสามีของพี่เขารักโรงแรมนี้มาก ไม่เคยคิดว่าจะยอมปิดง่ายๆ
พี่เขาก็ยอมรับว่าไม่ง่าย เพราะสามีเขามีความฝันตั้งแต่เด็กว่าอยากเป็นเจ้าของโรงแรม และพยายามต่อสู้ ทำงานจนมีโรงแรมเป็นของตัวเองได้ ต่อให้มีกิจการอะไรหลายอย่างแต่โรงแรมคือของรักของหวงที่สุด
เนื่องจากตอนนี้แก่ตัวลง ไม่ได้มีเวลาลงไปดูเพราะอยู่ถึงระยอง ปล่อยขาดทุนเลี้ยงคนมาตลอด แต่ในที่สุดก็จำใจต้องปิดเพราะถามลูกๆก็ไม่มีใครเอา ลูกก็มีความฝันอยากทำอะไรของตัวเอง ยื้อกันอยู่นานจนไม่มีทางเลือกก็เลยต้องปิด
ผมถามต่อว่าแล้วพี่ทั้งสองรู้สึกยังไงหลังปิดไปซักพัก พอได้ยินคำตอบเลยคิดถึงเรื่องหนึ่งที่เคยอ่านขึ้นมา..
หม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์ ปราโมช เคยเขียนเรื่องนี้ไว้ในหนังสือที่พิมพ์แจกในวันครบรอบอายุ 74 ปีไว้ว่า
มีเรื่องเล่าว่า สมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงชินวรศิริวัฒน์ วัดราชบพิธนั้น ทรงมีถ้วยชาลายครามอยู่ใบหนึ่ง ซึ่งโปรดนักหนา และทรงใช้ด้วยความระมัดระวังอย่างยิ่งมาเป็นเวลาช้านาน
วันหนึ่งขณะประทับอยู่ในพระกุฏิ ทรงได้ยินเสียงคนทำถ้วยแตกนอกห้องที่ประทับอยู่ จึงมีรับสั่งถามว่าอะไรแตก มหาดเล็กผู้ที่ทำถ้วยแตกนั้นทูลว่าทำถ้วยชาแตก
เมื่อรับสั่งถามว่าถ้วยใบไหน ก็ทูลตอบว่าถ้วยใบที่โปรดนั้นแตก เมื่อทรงทราบดังนั้นก็ตรัสว่า
“ สิ้นเคราะห์ไปที ต่อไปนี้ไม่ต้องห่วงอะไรอีกแล้ว”
ผมถามว่าพี่ทั้งสองรู้สึกยังไงจากที่คิดอยู่ตั้งนานด้วยความอาลัยอาวรณ์ หลังไปปิดโรงแรมแล้วจริงๆ พี่เขาตอบด้วยรอยยิ้มอย่างสบายใจว่า ..
“โล่งเลยค่ะ”
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
