เรื่องราว ช่วงโพล้เพล้ พระอาทิตย์กำลังล่วงลับขอบฟ้า กาลเวลาโลกวิญญาณที่อยู่ใกล้ชิดมนต์ เค้าก็เริ่มออกมา ที่ว่า ภพภูม นามธรรม ที่มองไม่เห็นด้วยสายตา สมัยก็ ไม่ได้มีไฟฟ้าสว่างไสว เหมือนสมัยนี้ ที่บ้านก็ก็อยู่ติดเมรุเหมือนใกล้ป่าช้า ก็ไม่เห็นมีอะไร ..แล้วอีกอย่างหนึ่ง สมัยนี้ คนไม่ค่อยทำบุญทำทาน เข้าวัด หรือ อยู่บ้านก็ราบพระ ทำบุญใส่บาตร เรื่องบุญกุศล ก็ห่างเหินไป จิตที่จะไปรับรู้เรื่องราวเหล่านี้ เค้าก็ปิดให้รับรู้ไม่ได้เลย
เรื่องนอนช่วงพระอาจารย์ตกดิน เคนเฒ่าคนแก่ เค้าก็บอกกัน ว่าอย่านอนช่วงนี้ มันจะถูก เหมือนผีอำ สะลืมสะลือ สมองไม่ปลอดโปร่ง นอนไม่เต็มอิ่ม หงุดหงิด งัวเงีย เค้าก็บอกให้ฝืน .
ให้เลยเวลา ที่ผีกำลังออกหากิน . ยิ่งวันพระวันโกณ ดึกๆดื่นๆ บางทีหมาก็หอนส่งต่อกันทอดๆ เหมือนเห็นคนเดินผ่าน แต่ไม่มีคน .เค้าว่าเป็นพวกเปรต โอปปาติกะ .เดินผ่าน ..บางที่ หมามันยังเห่าขู่กรรโชก ทั้งที่ไม่มีคน ..
มีพระท่านบอกว่า ระยะขับรถให้ระวัง .ออกจากวัดขับรถ เป็นทางโค้ง เรามองเห็นเป็นทางตรง ก็มีเสียงบอกว่า ทางโค้ง ..เราก็เปิดไฟสูง เห็นเป็นทางโค้ง ..นี่ถ้าไม่มีเสียงเตือน .ก็คงเจ็บตัวแน่นอน
มีอีกครั้งขับรถ ตอนสี่ทุ่ม ถนนสองเลน แล่นสวนกัน ..เราเบรครถ กระทันหัน ..น้องที่นั่งมาด้วย ว่าเบรคทำไม เราก็บอกว่า เราเห็นเงาคนดำ ..เดินตัดหน้ารถกระทันหัน . ที่บริเวณแถวนั้น มันเป็นทางโค้ง .เราจะเข้าทางโค้งเบี่ยงขวา ก็มีรถแล่นสวนมา ..เห็นมีคนนอนขวางถนนอยู่ .รถที่สวนมาก็แล่นทับไป
..น้องที่นั่งมาด้วย ถามเราว่า เห็นอะไรมั้ย เราก็บอกว่าเห็น ถามเค้าว่า เห็นกี่คน เค้าบอกว่าเห็นคนเดียว เราบอกว่า มีอีกคนนั่งคร่อมเส้นขาว ตัวแดงเชียว เห็นระยะสามสี่เมตร ยังไงก็เบรคไม่ทัน ..ล้อข้างขวาน่าจะ ถูกคนที่นั่งคร่อมเส้นขาว ขับผ่านมาก็ไม่มีอะไร
มีอีกครั้งหนึ่ง ขับผ่าน ทางเดิมนี่แหละ ราวห้าทุ่ม .เห็นผู้ชายนั่งคร่อมจักรยาน อยู่ข้างทาง คอพับ..ขาก้างยันประคองจักรยาน . ท่าทางเหมือนคนเมา พอผ่านไป ..น้องที่นั่งมาด้วย ก็กดโทรศัพท์ กดอยู่นั้นแหละ เราก็ถามว่า กดโทรไปไหน ..เค้าบอกว่า จะโทรแจ้ง 191 ให้มาช่วย .
เราก็เลยเค้าว่า ที่เห็นนั้น ไม่ใช่คน ..
เรื่องราวอุบัติเหตุ ที่มีคนตาย นั่น จิตออกจากกาย นั่น ก็อยู่ที่ตรงนั่นแหละ ไปไหนไม่ได้ .เหมือนนอนเฝ้าสถานที่นั้นแหละ ไม่รู้ว่า เมื่อไหร่จะออกจากที่ตรงนั้นไปได้
เรื่องราวทำนองนี้ เค้าก็มีการสนทนา คุยกันแลกเปลื่อนความเห็นถามไถ่ ทำความเข้าใจ วงแคบๆ ที่สร้างบุญสร้างกุศล ปฏิบัติธะรม เพื่อหนีกรรม คัดเอ้าท์กรรม ที่สอบถามกัน ก็ป้องกัน อารมณ์ของตัวเองที่อุปโลกน์ สร้างภาพหลอนให้แก่ตัวเอง..เรื่องราวของการไปสังเกตเรื่องเหล่านี้ ก็ต้องทบทวนตัวเอง ช่วงเวลาที่ไปสัมผัสเห็นเรื่องราวเหล่านี้ จิตเราเป็นอย่างไร ก็ต้องสอบสวนตัวเอง
เวลาที่นอก.เหนือจากการปฏิบัติที่อธิษฐาน เป็นเวลาที่อารมณ์โลกปรุงแต่งคิดนั้นคิดนี่ เมื่อปฏิบัติธรรม นั่งปฏิบัติธรรม ..ไม่นึกคิดอะไร ..นึกคิด นั่น คือ กรรม มิใช่ธรรม
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
