เปนชู้กับผี (2006)
“เปนชู้กับผี” คือหนึ่งในผลงานของผู้กำกับ วิศิษฐ์ ศาสนเที่ยง ที่นำเสนอบรรยากาศผีไทยโบราณได้อย่างงดงามและน่าขนลุกในเวลาเดียวกัน ตัวหนังตั้งฉากหลังไว้ในปี พ.ศ. 2471 ช่วงเวลาที่เต็มไปด้วยความสูญเสียจากสงคราม ความเปลี่ยนผ่านทางสังคม และเรื่องเล่าผีแบบไทยแท้ที่ฝังรากลึก
สิ่งที่โดดเด่นคือ กลิ่นอายงานศิลป์ของ “เหม เวชกร” ศิลปินไทยในยุคคลาสสิกที่วาดภาพผีสางและสตรีไทยด้วยความงามปนเศร้า หนังเรื่องนี้ไม่ใช่การดัดแปลงจากผลงานใดของเหม เวชกรโดยตรง แต่ได้แรงบันดาลใจอย่างมากในด้าน “บรรยากาศ–โทนภาพ–ความรู้สึกหลอนแบบละเมียด”
เรื่องย่อ
● การเดินทางของนวลจันทร์
เรื่องราวเริ่มต้นเมื่อ นวลจันทร์ หญิงสาวตั้งครรภ์เดินทางออกตามหาสามีที่หายตัวไป เธอมาถึงคฤหาสน์เรือนไทยใหญ่กลางป่ารกทึบ สถานที่ที่ชาวบ้านลือกันว่า “มีวิญญาณสิงสถิต”
ในเรือน เธอพบกับ
• คุณผู้หญิงรัญจวน หญิงเจ้าของบ้านผู้สง่างามแต่หม่นเศร้า
• ช้อย หญิงรับใช้ที่ปากกล้า เฉียบคม และมักมีอารมณ์รุนแรง
• สมจิตต์ หญิงรับใช้อีกคนหนึ่งที่อ่อนโยนกว่า คอยเตือนนวลจันทร์เป็นนัย ๆ
ทั้งสามคนมีท่าทีเหมือนกำลังปกปิดอะไรบางอย่างเกี่ยวกับบ้านหลังนี้
● เรือนที่มีชีวิต และความลับที่ไม่เคยหายไป
นวลจันทร์เริ่มสัมผัสสิ่งผิดปกติ เสียงฝีเท้าในเวลากลางคืน เงาคนที่ผ่านประตูไปอย่างเงียบกริบ เด็กหญิงลึกลับที่ปรากฏแล้วหาย
ทุกคนพูดเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา แต่กลับไม่เคยให้คำตอบตรง ๆ
ขณะเดียวกัน หลักฐานต่าง ๆ ทำให้นวลจันทร์เริ่มสงสัยว่าสามีของเธอ “เคยอยู่” ที่นี่จริง
ช้อยแสดงท่าทีรุนแรง ไม่พอใจนวลจันทร์ที่เข้ามาขุดคุ้ย
สมจิตต์กลับคอยช่วยเหลือและเป็นมิตร แต่ก็พูดอย่างระมัดระวังราวกับกลัวอะไรบางอย่าง
● จุดหักมุม: ความตายที่ทุกคนปิดบัง
ความจริงคือ
นวลจันทร์ได้เสียชีวิตไปแล้ว
เธอเป็นวิญญาณที่ยังยึดติดกับความรักและลูกในครรภ์
เธอเดินทางมาที่นี่เพราะแรงปรารถนา ไม่ใช่ร่างกาย
สามีของเธอก็เสียชีวิตในเรือนนี้
และเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ “ผีในเรือน” ไม่เคยจากไปไหน
ส่วน คุณผู้หญิงรัญจวน เองก็เป็นวิญญาณที่ผูกมัดอยู่ในความรักเก่า เฝ้ารอสามีที่ไม่มีวันกลับมา ไม่ต่างจากภาพวาดสตรีเศร้าในงานของเหม เวชกร
เรือนหลังนี้จึงไม่ใช่บ้านของคนเป็น แต่เป็น “สถานพักพิงของวิญญาณที่ยังไม่ยอมรับความจริง”
ในตอนท้าย นวลจันทร์ยอมรับชะตากรรมของตน ปล่อยวาง และค่อย ๆ ละจากเรือนเพื่อไปในภพภูมิที่สงบกว่า
อิทธิพลของเหม เวชกรในภาพยนตร์
แม้หนังไม่ได้ดัดแปลงจากเรื่องสั้นของเหม เวชกร แต่ “อารมณ์และภาพลักษณ์ของผีไทย” ในหนังได้รับแรงบันดาลใจจากเขาอย่างเด่นชัด
1. โทนภาพนุ่มหม่นแบบภาพประกอบยุคโบราณ
งานของเหม เวชกรมักใช้เงา แสงสลัว และสตรีไทยนั่งในเรือนไทย เหมือนฉากคุณผู้หญิงรัญจวนนั่งรอคนรัก
2. ความสวยงามปนเศร้าในตัวผี
เหม เวชกรแสดง “ผีที่งดงามแต่สะเทือนใจ” ซึ่งหนังนำเสนอผ่าน คุณผู้หญิงรัญจวน , เด็กหญิงปริศนา และแม้แต่นวลจันทร์เอง
ผีในเรื่องไม่ได้กระโดดหลอก แต่แฝงด้วยดราม่าและความรักที่ยังไม่สิ้นสุด
3. ฉากเรือนไทยที่เหมือนภาพวาด
เรือนกว้าง มืด และลึก เหมือนฉากหลังงานภาพประกอบแนวสยองขวัญของเหม เวชกร ทำให้ตัวหนังมีเอกลักษณ์ไทยแท้ ไม่สากลแบบหนังผีทั่วไป
การวิเคราะห์เชิงจิตวิทยาและสังคม
1. ความผูกพันที่เกาะติดจนตาย (Attachment)
ทุกวิญญาณในเรื่องมีสิ่งที่ไม่ยอมปล่อย
• นวลจันทร์มีรักและลูก
• คุณผู้หญิงรัญจวนมีความทรงจำ
• ช้อยและสมจิตต์ก็มีอดีตผูกพันกับเรือน
นี่คือนิยามของ “ผีไทย” ไม่ได้ต้องการทำร้าย แต่ยังมีบางอย่างที่ค้างคาอยู่
2. บทบาทผู้หญิงในยุค 2470s
ผู้หญิงในเรื่องทุกคน “รอ” ชายคนหนึ่ง
สังคมชายเป็นใหญ่ในยุคนี้สะท้อนผ่านความโดดเดี่ยวและความทุกข์ของตัวละครหญิงทุกคน
3. เรือน = ความทรงจำที่ไม่มีวันปล่อยเราไป
เรือนไทยในเรื่องเป็นสัญลักษณ์ของความขัง , ความผูกพัน
และความเจ็บปวดที่ฝังอยู่ในกำแพง
“เปนชู้กับผี” คือภาพยนตร์ผีไทยที่งดงามที่สุดเรื่องหนึ่ง ทั้งในด้านภาพ บรรยากาศ และความหมาย
แม้ไม่ได้สร้างจากผลงานของเหม เวชกรโดยตรง แต่หยิบยืม “จิตวิญญาณงานศิลป์” ของเขามาอย่างสวยงาม ผีที่ทั้งงาม อ่อนหวาน และน่าเศร้า
มันคือเรื่องราวของผู้หญิงที่รักมากเกินกว่าจะจากไป
และของเรือนหนึ่งที่กักเก็บความทรงจำของคนเป็นและคนตายไว้อย่างนิรันดร์
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
