🌅 EP10 — โลกที่พ่อฝัน…น้ำใจจะสืบต่อ
ค่ำคืนนั้น พ่อเล่าเรื่องอยุธยาในโลกคู่ขนานมาตลอดทั้งสัปดาห์
ตั้งแต่คลองเจ้าพระยา 2 ที่ถูกสร้างตั้งแต่สมัยสมเด็จพระมหาจักรพรรดิ
จนกลายเป็นกำแพงน้ำที่ทำให้บุเรงนองล้อมเมืองไม่ได้
ตั้งแต่พระนเรศวรที่ไม่ได้กู้ชาติ
เพราะประเทศไม่เคยล่ม
แต่ทรงกู้ “สมดุลของน้ำ–ป่า–ทุ่ง”
ให้เป็นรากฐานของรัฐไทยสืบต่อไป
จนถึงพระนารายณ์
ที่ทรงเปลี่ยน “น้ำเพื่ออยู่รอด”
ให้เป็น “น้ำเพื่อรุ่งเรือง”
และวางแบบจำลองของ Green City ก่อนยุโรปหลายร้อยปี
พ่อเล่าไป น้ำใจก็ฟังไป
เหมือนสองคนกำลังเดินอยู่ในเมืองที่โลกไม่เคยจารึก
แต่หัวใจของพ่อกลับจำมันได้ทุกฉากทุกตอน
💧 โลกที่เติบโตด้วยน้ำ ไม่ใช่คอนกรีต
ในฝันของพ่อ
ประเทศไทยไม่เคยห่างจากภูมิปัญญาน้ำแม้แต่วินาทีเดียว
คลองยังเป็นเส้นเลือดของเมือง
ทุ่งยังเป็นปอดของลุ่มเจ้าพระยา
ป่ายังปกป้องน้ำต้นทุน
เกษตรผสมผสานยังเป็นฐานของเศรษฐกิจ
เขื่อนยังเป็นเพื่อนกับธรรมชาติ ไม่ใช่ศัตรู
ชุมชนยังอยู่กับน้ำอย่างไม่ขัดแย้ง
เมืองยังเป็นสีเขียวตามธรรมชาติ ไม่ใช่สีเทาตามการเร่งรัด
ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นได้
เพราะประเทศไทยในความฝันของพ่อ
ไม่เคยถูกตัดขาดจากน้ำ
ไม่เคยถูกตัดขาดจากภูมิปัญญา
และไม่เคยเสียกรุงจนต้องสร้างใหม่ด้วยมือที่จำอดีตไม่ได้
🌏 ประเทศไทยที่โลกเรียนรู้ ไม่ใช่ประเทศที่ต้องฟื้นฟู
พ่อบอกว่า
ในฝันนั้น ประเทศไทยคือเมืองต้นแบบของ SDGs
ก่อน UN จะตั้งชื่อมันเสียอีก
น้ำใจยิ้ม แล้วพูดว่า
“พ่อคะ…มันเหมือนเมืองในอนาคตแบบที่เราอยากเห็นเลยนะคะ”
พ่อพยักหน้า
แววตาเหมือนเด็กที่เพิ่งเห็นท้องฟ้าสีสวยที่สุด
“เพราะมันคือหัวใจที่พ่ออยากให้ประเทศไทยมีจริง ๆ ลูก…
ประเทศที่ไม่ต้องแก้ปัญหาน้ำซ้ำซาก
แต่ใช้สายน้ำเป็นเข็มทิศของการพัฒนา”
🌙 บทสนทนาในคืนปิดซีรีส์
น้ำใจเงียบไปนาน
ก่อนจะถามช้า ๆ ว่า
“พ่อคะ…
แล้วฝันนี้พ่ออยากให้เป็นจริงแค่ไหน?”
พ่อมองออกไปนอกหน้าต่าง
เหมือนมองเห็นสายน้ำอยุธยาไหลกลับมายังยุคปัจจุบัน
แล้วพูดว่า
“พ่อไม่ได้ฝันอยากย้อนเวลา
พ่อฝันอยากให้คนรุ่นลูกเห็นว่า
ประเทศไทยจะไปถึงตรงนั้นได้
ถ้าเราไม่ตัดขาดจากธรรมชาติของเราเอง”
น้ำใจฟังแล้วน้ำตารื้น
ไม่ใช่เพราะเศร้า
แต่เพราะรู้ว่า
นี่คือ “ความหวังของพ่อ” ที่ส่งต่อให้ลูก
เหมือนสายน้ำที่ส่งต่อความชุ่มชื้นจากต้นน้ำสู่ปลายน้ำ
น้ำใจจับมือพ่อแน่น แล้วพูดว่า
“พ่อคะ…
หนูจะทำหน้าที่ของหนูเอง
หนูจะต่อฝันของพ่อ
แม้เราจะเริ่มช้ากว่า 500 ปี
หนูก็ยังอยากให้ลุ่มเจ้าพระยา
กลับมาเป็นลุ่มน้ำที่สวยที่สุดในโลกค่ะ”
พ่อยิ้ม
เป็นรอยยิ้มที่อ่อนโยน
เหมือนแสงแรกของเช้าวันใหม่
“ลูกเอ๊ย…
พ่อแค่หวังว่า
วันหนึ่ง ประเทศที่พ่อรัก
จะได้ยืนอยู่ตรงที่ควรอยู่เสียที
และน้ำใจจะเป็นหนึ่งในคนที่พามันไปถึงที่นั่น”
และนั่น…
คือตอนจบของซีซั่นหนึ่ง
แต่ไม่ใช่ตอนจบของความหวัง
เพราะลุ่มเจ้าพระยา
จะยังไหลต่อไป
ตราบใดที่เรายังเชื่อในสายน้ำ
และเชื่อในอนาคตของกันและกัน
— EP10 จบ —
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
