1 ชั่วโมงที่แล้ว • ปรัชญา

ความงามของชีวิตที่ไม่สมบูรณ์: บันทึกของคนที่กำลังสร้างเส้นทางของตัวเอง

ช่วงนี้ฉันพยายามปรับมุมมองเกี่ยวกับ “ความไม่สมบูรณ์แบบในชีวิต”
หลายครั้งฉันคิดว่าตัวเองต้องเพอร์เฟคก่อนถึงจะเริ่มทำอะไรสักอย่าง
แต่พอมองจริงๆ แล้ว…มันไม่เคยมีวันนั้นเลย
เราไม่มีทางเพอร์เฟคได้ หากยังเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับใครอยู่ตลอดเวลา
สมัยหนึ่งฉันเคยพยายามตามหาความเพอร์เฟคของตัวเอง
เพื่อให้ตัวเองกล้าลงมือทำในสิ่งที่ต้องการ
แต่สุดท้ายกลับพบว่า หากมัวรอเพอร์เฟค ฉันก็จะไม่ได้ทำอะไรเลยสักอย่าง
แล้วฉันก็ถามตัวเองว่า
มีสักครั้งไหม…ที่ฉันชอบ “ความงามของชีวิตที่ไม่สมบูรณ์ของฉัน”?
เมื่อลองนึกย้อนไปก็พบว่า มีหลายครั้งนะที่ฉันชอบตัวเอง
ชอบแบบที่ไม่ต้องเอาตัวเองไปเทียบกับใคร
ชอบแบบที่เราไม่ต้องสมบูรณ์แบบก็ได้ แต่ยังรู้สึกดีกับตัวเองอยู่ดี
เพราะท้ายที่สุดแล้ว เราสามารถรักตัวเองได้ ทั้งในวันที่ไม่สมบูรณ์แบบ
และไม่ต้องเวิ่นเว้อกับมันมากนัก
แค่รู้สึกว่าตัวเองเก่งขึ้นวันละนิด นั่นก็ถือว่า “เพอร์เฟค” สำหรับฉันแล้ว
ความงามที่ไม่สมบูรณ์แบบ
อาจไม่ใช่การมองเห็นว่าตัวเองดีงามขนาดไหน
แต่อาจหมายถึงการที่ เรายอมรับตัวเองได้…ในแบบที่เราเป็น
สำหรับฉันตอนนี้ แค่รู้สึกว่าตัวเองเก่งขึ้นวันละเรื่องสองเรื่อง
ฉันก็ชอบตัวเองมากขึ้นแล้ว
แต่ถ้าวันไหนรู้สึกว่าตัวเองห่วย ไม่เก่งขึ้นเลย ก็ไม่เป็นไร
เพราะเราก็เป็นมนุษย์ที่มีวันเหนื่อยล้าเหมือนกัน
สิ่งสำคัญคือ
อย่าลืมเงยหน้ามอง “เป้าหมายระยะยาว”
แล้วถามตัวเองว่า สิ่งที่ทำอยู่พาเราไปใกล้เป้าหมายขึ้นหรือไม่
ถ้าวันไหนไม่ไหว
ก็พักได้ ไม่ต้องฝืน
เพราะมนุษย์อย่างเรา…ทำสิ่งที่ไม่คาดคิดได้เสมอ
ท้ายที่สุด “ความงามที่ไม่สมบูรณ์แบบ”
ต่างหากที่จะเป็นตัวกำหนดเส้นทางว่าเราจะเดินไปถึงเป้าหมายนั้นหรือไม่
เพราะคนที่เริ่มลงมือทำใหม่ๆ
ไม่มีใครเพอร์เฟคในทุกขั้นตอน
แต่คนที่เดินต่อไปได้
คือคนที่ยอมรับกระบวนการของตัวเอง
และปล่อยให้ตัวเองค่อยๆ เข้าใกล้เป้าหมายทีละก้าว
แล้วคุณล่ะ?
ยอมรับความงามที่ไม่สมบูรณ์แบบของตัวเองได้หรือยัง
โฆษณา