17 พ.ย. เวลา 09:45 • ปรัชญา

ยูนิคอร์นยังสดใส แล้วทำไมฉันไม่สดใสเหมือนเดิม

ครั้งหนึ่งฉันเคยมีความสดใส แต่ไม่รู้เหมือนกันว่ามันหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่
หลายคนอาจรู้สึกคล้ายกัน—ตอนเป็นเด็ก ไม่ว่าจะคิดอะไรหรือทำอะไร ก็เต็มไปด้วยความสุขแบบง่ายๆ
แต่เมื่อเวลาผ่านไป ความสดใสนั้นกลับค่อยๆ เลือนหาย เหมือนถูกกลืนไปกับความรับผิดชอบและความคาดหวังที่เพิ่มขึ้นทุกวัน
เราเคยย้อนถามตัวเองไหมว่า ความสดใสหายไปตอนไหน?
และ มันหายไปเพราะอะไร?
บางทีมันอาจมาจากความเครียด ความกดดัน หรือความคาดหวังจากคนอื่น…หรือแม้แต่จากตัวเราเอง
จนทำให้ใจเราหนักขึ้น และไม่สามารถยิ้มให้เรื่องเล็กๆ แบบเมื่อก่อน
บางครั้งเราก็เคร่งเครียดเกินเหตุ เพราะ “ขาดการวางแผนชีวิต”
ถ้าเรามีแผน มีเป้าหมาย และเดินตามเส้นทางของตัวเอง ความวุ่นวายในหัวอาจเบาลง
และเราจะไม่จมอยู่กับความคิดมากจนเกินไป
การใช้ชีวิตแบบไร้ทิศทาง ทำให้เราตั้งคำถามกับตัวเองตลอดเวลา
และยิ่งคิดมาก ความสดใสก็ยิ่งห่างออกไป
ในมุมของฉัน—การเติบโตไม่ได้ทำให้เราหมดความสดใส
แต่เป็น “ความตึงเครียด” ต่างหาก ที่ค่อยๆ ลบสีสันเดิมของเราออกไปทีละนิด
แล้วคุณล่ะ…
ความสดใสของคุณยังอยู่ไหม?
โฆษณา