ถ้าเล่นได้แค่นี้ ก็ไม่ต้องไปหรอก บอลโลกน่ะ
ห่วยสิ้นดี !
นี่คือคำนิยามวงการฟุตบอลอิตาลีในนาทีนี้
ที่ไม่เหลือลายของแชมป์โลกสี่สมัยเลย
ตอนนี้กลายเป็นทีมดาดๆของโลกลูกหนังไปแล้ว
…ผมเชื่อเลย ว่าตอนนี้ ให้เจอญี่ปุ่น เกาหลีใต้ ก็น่าจะแพ้….
….ไม่ต้องไปพูดถึงทีมระดับท็อปของโลกหรอก….
ไม่มีต้องข้อแก้ตัวใดๆ ทั้งสิ้น
เพราะอิตาลีนั้นทำลายวงการฟุตบอลของตัวเอง
มานานหลายปีแล้ว
การได้แชมป์ยูโร ครั้งก่อนหน้า เป็นเพียงมายาภาพ
ที่ฟลุ๊คมาปิดความเน่าจริงๆ ของพวกเขาต่างหาก
ทำไมถึงบอกว่าอิตาลีทำลายมาตรฐานตัวเองน่ะเหรอ?
ก็เพราะการบริหารสุดห่วยของสมาคมฟุตบอลของพวกเขา
เองนั่นแหละ คือสาเหตุหลัก และสโมสรเองก็มีส่วนช่วยกันทำลายวงการในภาพรวม อย่างเป็นขั้นตอนน่ะสิ…..
ในส่วนของสมาคมบอลอิตาลี
มันมีทั้งปัญหาการโกงกิน และการบริหารด้านนโยบาย
มันน่าขำ ที่โค้ชชาวอิตาลี ซึ่งประสบความสำเร็จมากมาย
กลับไม่ได้ทำงานให้กับทีมชาติ
หรือก็คือ อิตาลีไม่ได้ใช้โค้ชที่ดีที่สุดที่พวกเขามี
หลังยุคอันโตนิโอ คอนเต้ ลาไป
พวกเขาก็ใช้โค้ชเกรดบีมาตลอด
ขื่ออย่าง คาร์โล อันเชล็อตติ ที่กวาดแชมป์มามากมาย
ทั่วยุโรป กลับไม่เคยมีการทาบทามให้มาคุมทีมชาติ
เช่นเดียวกับ ซิโมเน่ อินซากี้ , จามปิเอโร่ กัสเปรินี่
ซึ่งมีผลงานโดดเด่นมากกับสโมสร ทั้งในระดับลีกตัวเอง
และเวทียุโรป (อินเตอร์ มิลาน, อตาลันต้า)
ก็ไม่เคยถูกสมาคมฟุตบอลอิตาลีทาบทามจริงจัง
ด้วยเหตุผล โง่ๆ คือ ค่าจ้างแพง สมาคมจ้างไม่ไหว
ปัญญาอ่อนไหมล่ะ
ทั้งที่นี่คือประเทศที่ร่ำรวย
ขนาดเศรษฐกิจระดับ ท็อป 10 ของโลกนะ
แน่นอน เมื่อโค้ชมือไม่ถึง ผลงานมันก็ได้แค่นี้นั่นแหละ….
อีกความผิดพลาดที่สะท้อนความห่วยแตกของสมาคมฟุตบอล
อิตาลีอย่างมาก ก็คือ …
การพัฒนาทีมเยาวชน
อิตาลี เคยเป็นทีมที่มีผลงานระดับเยาวชนดีที่สุดในยุโรป
มาตลอด ก่อนมาเสียบัลลังก์ให้สเปนไปหลายปีก่อน
ช่วงยุค 2000 ต้นๆนี่เอง
การพัฒนาเยาวชนเหล่านี้ ทำให้อิตาลีไม่เคยขาดผู้เล่นชั้นยอด
ชื่อ อย่าง ต็อตติ ,เดลปิเอโร่ ,เนสต้า หรือบุฟฟ่อน
และแทบทุกชื่อที่โด่งดัง เป็นกำลังสำคัญของทีมชาติ
ในยุครุ่งเรืองนั้น เป็นผลผลิตจากทีมเยาวชนทั้งสิ้น
ซึ่งก็รวมถึง ริโน่ กัตตูโซ่ โค้ชคนปัจจุบันด้วย….
ในอดีต อิตาลีมีการพัฒนาทีมเยาวชนที่ดีมาก
เป็นขั้นตอน ไล่มาตั้งแต่ทีม U16 จนถึง U23
ในการเข้าแข่งโอลิมปิก ก่อนจะขึ้นมาเป็นทีมชาติชุดใหญ่
…ปัจจุบัน สมาคมนั้นไม่ได้ส่งเสริม ก็ด้วยเหตุผลโง่ๆ
เรื่องเงินอีกนั่นแหละ ผลงานทีมเยาวชนพวกเขา ก็เลยห่วย
…แต่เรื่องนี้ จะโทษสมาคมก็คงได้แ่ส่วนหนึ่ง
….สโมสรเองกลับมีส่วนมากกว่า ที่ไปทำลายระบบเยาวชน….
สโมสรอิตาลีนั้น เผชิญปัญหามากที่สุดในทุกลีกใหญ่
ในวิกฤติโควิดที่ผ่านมา
เนื่องจากรายได้หลักของสโมสรในอิตาลีนั้น
มักอิงกับจำนวนผู้ชมในสนาม และการขายของที่ระลึกต่างๆ
มากกว่าการขายลิขสิทธิ์ถ่ายทอดสด ด้วยราคาสูงเหมือน
กับที่พรีเมียร์ลีกเป็น
แถมเจ้าของทีมส่วนมาก ก็เป็นเศรษฐีท้องถิ่น
ซึ่งมีกิจการธุรกิจอื่นๆซึ่งก็เจ็บตัวมาจากโควิดหนักมากเช่นกัน
โดยเฉพาะหลายราย ที่ทำธุรกิจด้านอาหาร และการท่องเที่ยว
หลายทีมเปลี่ยนมือ เป็นของต่างชาติ ที่ก็ไม่มีความจริงใจ
อะไรนัก เช่น กรณีของอินเตอร์มิลาน หลายปีก่อน
ซึ่งถูกทุนเก๊จากจีนต้มซะเปื่อย มาเทคโอเวอร์ไปจากเจ้าของเดิม
ที่ทำธุรกิจน้ำมัน ซึ่งยังดีที่ทางอินเตอร์ฯ ไหวตัวทัน รอดมาได้
เช่นเดียวกับ เพื่อนร่วมลีกทีมใหญ่อื่นๆ ที่แม้ทุนอิตาลี
จะยังเป็นหุ้นหลัก แต่ก็เปิดรับพาร์ทเนอร์ทุนต่างชาติ
เพื่อเข้ามาช่วยเรื่องเงินเช่นกัน
แต่การคัดหุ้นส่วนที่ไม่ดีพอ แบบในอังกฤษนี่แหละ
ที่ทำให้เจอแต่กลุ่มทุนแย่ๆ ขาดความเข้าใจฟุตบอล
แถมบางรายเหมือนจะแค่อยากฟอกเงินด้วยซ้ำ
เข้ามามีอำนาจบริหารทีม จนมีปัญหากันไปหมด
หลายทีม ลดเพดานค่าเหนื่อย ด้วยการจ้างนักเตะ
คุณภาพกลางๆ จากแอฟริกา หรือ อเมริกาใต้
หรือยุโรปตะวันออก ที่ค่าเหนื่อยถูกกว่า มาเล่น
หรือมาปั้นตั้งแต่เยาวชนแทนนักเตะอิตาลีเอง
และละเลยการส่งเสริมทีมเยาวชนที่มากเหมือนในอดีต
ก็ด้วยว่า สโมสรต้องการตัดรายจ่ายลง
ที่แย่กว่า คือด้วยความที่หุ้นส่วนต่างชาติ มักต้องการความสำเร็จแบบฉาบฉวย พวกเขาจึงไม่รอนักเตะจากทีมเยาวชน
แต่เลือกใช้ผู้เล่นเกรดบี จากต่างชาติ เพื่อผลงานเฉพาะหน้า
ทั้งที่อิตาลีมีผู้เล่นเยาวชนฝีเท้าดีมากมาย
โดยเฉพาะในอคาเดมี่ของสโมสรใหญ่
แต่เมื่อพวกเขาไม่มีโอกาสขึ้นเล่นชุดใหญ่
จึงต้องไปเล่นให้ทีมที่เล็กกว่า
ซึ่งแน่นอน ว่าทำให้พัฒนาการมันขาดตอนลงไป
จนดาวรุ่งหลายคน กลายเป็นเสียของในที่สุด
การที่ดาวรุ่งสัญชาติอิตาลีเอง เล่นแต่ในทีมเล็ก
มันก็แน่นอน ว่าพวกเขาจะขาดประสบการณ์
ในการเล่นถ้วยยุโรป พัฒนาการ ประสบการณ์ มันจึงตีบตัน
ต่างจากในอดีต ที่ดาวรุ่งมักได้โอกาสก่อนเสมออย่างมาก
ถ้าเทียบการพัฒนาดาวรุ่ง เราจะเห็นชัดเจน ว่าอิตาลีนั้น
ทำได้แย่ลง ในขณะที่สเปน อังกฤษ เยอรมัน ยังรักษา
มาตรฐานของตัวเองไว้ได้ และดีขึ้นอีกต่างหาก
แล้วพออิตาลีมาหลังๆ ด้วยความที่ตัวเองไม่ปั้นเด็กตัวเอง
แต่มักไปเอาพวกอิตาโล-อาเจนไตน์ หรือกระทั่งพวกแอฟริกัน
โอนสัญชาติมาเล่น มันก็ส่งผลกับความนิยมต่อทีมชาติ
ในระดับเยาวชนของกองเชียร์โดยตรง
ไม่ใช่เด็กถิ่น ลูกหลาน ใครจะดูล่ะ บอลเด็ก
แข่งไม่มีคนดูเหมือนสมัยก่อน มันก็ไม่มีเงิน
ไม่มีเงิน ก็ไม่มีการพัฒนา…
…ไอ้ที่ผลงานมันห่วยลง มันจึงไม่ใช่เรื่องแปลกเลย..
แล้วสมาคมฟุตบอลอิตาลี ก็ไม่คิดจะแก้ปัญหาซะที
ในขณะที่ชาติยุโรปอื่นๆ พยายามกีดกันผู้เล่นต่างชาติในลีก
ไม่ให้มากจนเกินไป เน้นเปิดโอกาสเด็กถิ่น
แต่อิตาลีกลับไม่ทำแบบนั้น แถมทำในสิ่งตรงข้ามอีกต่างหาก
ช่วงรุ่งเรืองของฟุตบอลอิตาลี ในช่วงยุค 70-2000 นั้น
อิตาลีมีระบบโควต้านักเตะถิ่น คล้ายๆกับที่อังกฤษและสเปน
ในตอนนี้ คือ บังคับให้ทีมต้องมีผู้เล่นสัญชาติอิตาลี
ที่มาจากอคาเดมีโดยตรง 5 คนเป็นอย่างน้อยในสนามเสมอ
กฎนี้ เพิ่งถูกยกเลิกไปในยุค 2000 ต้นๆนี่เอง
ด้วยเหตุผลว่า สโมสรต่างๆ ไม่เอาด้วย อยากซื้ออย่างเดียว
เพื่อความรวดเร็วมากกว่า
แรกๆ มันก็เหมือนจะไม่มีปัญหาอะไร เพราะสโมสรต่างๆ
ยังมีเงิน และดาวรุ่งจากยุคอดีต ยังเหลืออยู่มาก
แต่เมื่อมันมากๆเข้า สโมสรต่างๆ ก็เริ่มถังแตก
กลายเป็นวิกฤตฟองสบู่กัลโช่ วงการฟุตบอลมันก็ตกต่ำ
แล้วก็ส่งผลไปที่ระบบเยาวชนที่ขาดตอน อย่างที่เขียนไป
สุดท้าย กัลโช่มาตรฐานตก ยอดคนดูทั่วโลกน้อยลง
ค่าลิขสิทธิ์ สปอนเซอร์ต่างๆ มันก็น้อยลงมาก
มันก็เลยไม่มีใครสนใจลงทุน แบบในอังกฤษ หรือสเปน
…เยาวชนพัฒนาในลีกที่อ่อนลง มาตรฐานมันก็ตกลง…
…เยาวชนอ่อน ชุดใหญ่มันก็อ่อน ….
…ก็พังอย่างที่เห็นแหละ…
อีกปัญหาหนึ่ง ที่สำคัญ คือเรื่องวิธีคิดของโค้ช
และนักบอลอิตาลีเอง ที่ออกจะตกยุค ครึ่งๆกลางๆเกินไป
อิตาลีนั้น เล่นกีฬาอะไรก็จะเหมือนกันหมด
คือเป็นพวกเน้นผล เน้นเหนียวแน่นเอาไว้ก่อน
ดูทีมวอลเลย์บอลหญิงพวกเขาก็ได้ เหนียวแบบอลังการมาก
จนได้เป็นแชมป์โลกนั่นแหละ
มันคือแนวคิดแบบ testudo หรือเต่า ตามแบบ
บรรพบุรุษชาวโรมันของพวกเขานั่นแหละ
ซึ่งไอ้วิธีคิดแบบนี้ จะว่ามันเป็นจุดเด่น ที่ประสบความสำเร็จ
มานักต่อนักแล้ว มันก็คงไม่มีใครไปเถียงได้
แต่เมื่อกติกาฟุตบอลเปลี่ยนไป ให้ฝ่ายรุกนั้น
ได้ประโยชน์มากกว่า จากกติกาใหม่
นั่นทำให้อิตาลีต้องปรับวิธีเล่น เป็นเน้นบุกมากขึ้น
แต่เพราะมันไม่ใช่จุดเด่นของพวกเขา มันจึงมีปัญหา
ทำให้ระบบทีมในอิตาลีนั้น ครึ่งๆกลางๆเป็นส่วนมาก
อธิบายง่ายๆ คือ แผนน่ะใช่ โค้ชเข้าใจมาน่ะถูกแล้ว
คือ อยากให้เล่นรุกมากขึ้น
แต่สมองของนักบอล และโค้ชเอง มันไปกับแท็กติกไม่ได้
เราจะเห็นว่า นักเตะอิตาลี แม้มีทักษะที่ดีไม่เปลี่ยนแปลง
แต่พวกเขามักจะเล่นแบบกล้าๆกลัวๆ อยู่เสมอ
การเลี้ยงจี้ใส่ ตามสไตล์บอลสมัยใหม่ หาได้ยากมาก
จากนักเตะอิตาลีในทุกวันนี้
จะว่าสมองสั่ง แต่จิตใต้สำนึกมันขัดไว้ก็คงได้เหมือนกัน
นี่คือปัญหาที่แก้ยากมากของอิตาลี เพราะเป็นระดับวิธีคิด
ที่จริง มันก็ไม่ผิดอะไรนะ ถ้าพวกเขาจะทบทวนแนวทาง
กลับมาเล่นแบบที่ตัวเองถนัด แล้วปรับให้มันเข้ากับ
กติกาสมัยใหม่ แบบนั้นน่าจะง่ายและดีกว่าสำหรับพวกเขา
อิตาลีก็คืออิตาลี ไม่ใช่สเปน หรือบราซิล จะฝืนเพื่ออะไรล่ะ?
และนี่คือต้นเหตุเกือบทั้งหมดของหายนะในปัจจุบัน
ของทีมอดีตแชมป์โลกสี่สมัย
มันอาจมีหลายปัจจัยถาโถมเข้ามา โดยเฉพาะเรื่องเงินทอง
ที่ได้รับผลกระทบรุนแรงมาก จากโควิด
แต่กระนั้น วิธีคิด การบริหารที่ผิดพลาดของทั้งสมาคมฯ
และสโมสรต่างๆ กลับเป็นปัญหามากที่สุด ที่ต้องแก้ไข
อันที่จริง เงินอาจไม่ใช่เรื่องใหญ่นัก
ถ้าเรามองไปที่บุนเดสลีกาที่ใช้เงินไม่มากนักในการทำทีม
โดยเน้นไปที่การใช้นักเตะดาวรุ่งชาวเยอรมันเป็นหลัก
ซึ่งการทำแบบนั้น ทำให้บุนเดสลีกาใช้เงินน้อยกว่า
ลีกในระดับท็อปด้วยกัน และมีผลต่อมาตรฐานของ
ทีมชาติเยอรมัน ที่อยู่ในระดับสูงมาตลอด โดยไม่อิงกับ
เรื่องเงินทอง มากเหมือนชาติอื่น
อิตาลี อาจต้องเริ่มนับหนึ่งใหม่อีกครั้ง กับระบบการ
บริหารวงการฟุตบอลทั้งระบบ หากอยากกลับมายิ่งใหญ่
…แน่นอน มันคงไม่ใช่ในเร็ววันนี้ ที่จะแก้ไขอะไรได้….
…มันสายเกินไปแล้ว กับทีมชาติชุดใหญ่ เมื่อมีตัวเลือก
ที่น้อย และคุณภาพต่ำ เอาโค้ชเทวดาที่ไหนมาคุม
มันก็เปล่าประโยชน์ทั้งนั้นแหละ….
ทางเดียวของพวกเขา คือรื้อระบบใหม่ทั้งหมด
แล้วเริ่มตั้งต้นกันใหม่ ตั้งแต่ทีมเยาวชน
แต่ก่อนทำแบบนั้นได้ อิตาลีต้องยอมรับความจริง
และจมให้ลง จากภาพต่างๆในอดีต…
เพราะถ้าไม่ยอมรับว่าตัวเองผิดพลาด มันก็แก้อะไรไม่ได้…
…ซึ่งดีที่สุด ที่จะทำให้สำเหนียกตัวเองได้….
…ก็คือการไม่ได้ไปบอลโลกรอบนี้ ติดต่อกันเป็นครั้งที่สาม…
…เล่นได้แค่นี้ ก็อย่าไปเลย….
…เอาเวลานั้น มาส่องน้ำในกะลาดูความผิดพลาดตัวเองเถอะ…
…เผื่อจะรู้สึกอะไรขึ้นมาบ้าง 😑😑😑…
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
