21 พ.ย. เวลา 01:37 • ความคิดเห็น

บางทีผมคิดว่า…

การที่เราถูกทำให้โกรธ แต่เราไม่โกรธ
— นั่นแหละคือปาฏิหาริย์จริง ๆ
เพราะโลกนี้มี “ระบบ” ของมันอยู่
ถูกว่า → ต้องโกรธ
ถูกกดดัน → ต้องฟิวส์ขาด
ถูกเหยียด → ต้องไม่ยอม
เหมือนเราเกิดมาแล้วถูกสอนให้ใจต้องไหลไปตามแรงของโลกเสมอ
แต่วันที่เราฝึก จิต จนใจไม่ถูกลากไปตามนั้น
วันที่ใครทำให้ โกรธ แต่ ใจ เรานิ่งได้
วันที่สถานการณ์บอกว่าต้องหงุดหงิด
แต่เราไม่ไปตามมัน
นั่นคือวันที่เราเห็นว่าใจมันเป็น อิสระ ได้จริง ๆ
มันคืออิสระจากความโกรธ
อิสระจากความกลัว
อิสระจากความคิดที่คอยชี้นำเราเหมือนเครื่องจักร
พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า
“จิตที่ฝึกแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความหลุดพ้น”
ไม่ต้องเหาะ ไม่ต้องเสก
แค่ไม่หลงไปตามอารมณ์ที่โลกบอกว่า “ต้องเป็น”
ก็เป็นปาฏิหาริย์ที่เกิดขึ้นในใจคนธรรมดาได้แล้ว
และผมก็เริ่มเห็นแล้วว่า
ใจที่ไม่ถูกโลกบังคับให้โกรธหรือเศร้า คือใจที่อิสระที่สุดเท่าที่มนุษย์จะมีได้
โฆษณา