ลำนำหอแดง 59 กลอนสุรา 01
ถอดความ โดย กุ้ยหลิน
宝玉 เป่าวี่
女儿悲，青春已大守空闺。
女儿愁，悔教夫婿觅封侯。
女儿喜，对镜晨妆颜色美。
女儿乐，秋于架上春衫薄。
สตรีทุกข์ ยังเยาว์นั่งเฝ้าเรือนหอร้าง
สตรีตรม ห่างสามีชี้ลาภยศเสาะแสวง
สตรีสุข ส่องคันฉ่องยามเช้าผัดแก้มแดง
สตรีชื่น ไกวแกว่งชิงช้าอาภรณ์ปลิว
滴不尽相思血泪抛红豆，
开不完春柳春花满画楼。
睡不稳纱窗风雨黄昏后，
忘不了新愁与旧愁。
咽不下玉粒金莼噎满喉，
照不尽菱花镜里形容瘦。
展不开的眉头，捱不明的更漏：
呀！恰便似遮不住的青山隐隐，
流不断的绿水悠悠。
หยาดไม่สิ้นน้ำตาแห่งความคิดถึง
มะกล่ำแดงกลมกลึงดังโลหิตนั่น
บานไม่สิ้นมวลบุปผาพฤกษาพรรณ
คราวสันต์ทั่วหอเขียนตระการตา
หลับไม่สนิทด้วยว่าหลังสายัณห์
ลมฝนพลันกระหน่ำมุ้งหน้าต่างผ้า
ลืมไม่ลงเรื่องราวคราวผ่านมา
ทั้งเก่าใหม่นำพาทุกข์ระทม
กลืนไม่ลงกระยาหารเลิศล้ำ
แต่ละคำค้างคาคอขื่นขม
ส่องคันฉ่องไม่ต้องตาตรอมตรม
มิชวนชมรูปเงาผ่ายผอมไป
คลี่ไม่คลายคิ้วขมวดข้องขัด
ฟังไม่ชัดน้ำหยดบอกเวลาไหล
ปิดไม่มิดขุนเขาฟากฟ้าไกล
ตัดไม่ขาดสายธารที่หลั่งริน”
(更漏 ถังน้ำหยดบอกเวลาบนหอกลองในสมัยโบราณ)
จาก ความฝันในหอแดง บทที่ 28
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
