ทฤษฎี deadline ที่ได้มางง ๆ จาก YOUNGOHM
บทความนี้ได้แรงบันดาลใจจาก content คุยคุ้ยเพลงbyป๋าเต็ด ที่ได้พูดคุยกับ YOUNGOHM ที่เพิ่งดูจบสด ๆ ร้อน ๆ
มีบทสนทนาช่วงหนึ่งที่ทั้งคู่พูดคุยกันถึงเรื่องการทำเพลง ป๋าเต็ดถามยังโอมว่า จุดไหนที่เรียกว่าทำเพลงนี้เสร็จแล้ว ไม่ไปเติมไม่ไปยุ่งกับมันอีก ... คำตอบของยังโอมคือ "... เรามีเวลาแค่นี้ อันนี้ถือว่าดีที่สุดสำหรับช่วงเวลานี้ ..." "มันทำให้ดีกว่านี้ได้ ใช่ แต่พี่จะทำไปอีกนานแค่ไหนล่ะ ปีหน้า? หรืออีกสามปีค่อยปล่อย?" "... เราทำให้ดีที่สุดในช่วงเวลาที่กำหนด ไม่งั้นเราก็ฟุ้งไปเรื่อยไม่มีทางจบ..."
เหล่า perfectionist อาจไม่ถูกใจสิ่งนี้ 555 แต่เรารู้สึกว่ามันโดนใจมาก มันทำให้ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า เห้ย! มันต้องเป็นแบบนี้ดิวะ สำหรับงานทุกอย่างไม่ว่าจะงานสร้างสรรค์อย่างการแต่งเพลง เขียนบทความ อะไรที่มันดูจะฟุ้ง ๆ ไปได้เรื่อย ๆ ไม่มีขอบเขตที่ชัดเจน แล้วเมื่อไหร่งานนี้จะเสร็จ... การกำหนด deadline ควรเป็นส่วนสำคัญส่วนหนึ่งในกระบวนการสร้างสรรค์
คุณอาจจะอยากสร้าง Masterpiece ที่ดีที่สุดตลอดกาล จะไม่ยอมให้มันเสร็จจนกว่าคุณจะพอใจ คำถามคือ แล้วเมื่อไหร่มันจะเสร็จ? ในเมื่อเวลาเป็นทรัพยากรที่ทุกคนมีจำกัดไม่ใช่หรือ? ผลงานนั้นจะยังมีความหมายแบบเดิมอยู่ไหมในช่วงเวลาที่เปลี่ยนไป
เข้าเรื่องตัวเองละกัน คือนี่ก็มีบทความฉบับร่างที่เขียนสะสมไว้แต่ยังไม่เสร็จสักทีอยู่ เพราะความรู้สึกที่ว่ามันยังไม่ดีพอว่ะ อยากเขียนทิ้งไว้แล้วกลับมาอ่านดูอีกทีเผื่ออยากแก้อะไร กลัวพลาดเขียนอะไรไม่เข้าท่าไปแล้วจะมาเสียใจทีหลัง ... บางเรื่องแก้ไปแก้มาเกินสองครั้งละ ก็ยังไม่พอใจ จนถึงตอนนี้!
ทุกอย่างมันดีที่สุดในช่วงระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น ได้โปรดยอมรับเถอะว่าไม่มีอะไรทั้งนั้นที่สมบูรณ์แบบไร้ที่ติ จนกว่าเราจะหมดเวลา เรามีโอกาสสร้างสิ่งที่ดีกว่าได้เสมอแหละ
นี่คงเป็นครั้งแรกที่ได้ทดลองทฤษฎีนี้ ตั้งใจจะเขียนแบบรวดเดียวจบภายในเวลาไม่เกิน 1 ชั่วโมง เพื่อให้บทความนี้มันเป็นบันทึกของช่วงเวลาและสติปัญญาของเรา ณ ตอนที่เขียนจริง ๆ หวังว่ามันจะดีพอ
ข้อคิดสำคัญ: อย่าลืมกำหนด deadline เป็นหนึ่งในแผนด้วย
ป.ล. ชอบอัลบั้มนี้ของยังโอมมาก เพลงดีจัด
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
