24 พ.ย. เวลา 08:54 • ปรัชญา
คิดครับ แต่ความคิดนั้นกลับไปคิดแทนครอบครัวหรือกับคนที่รักเรา หากถามว่าส่วนตัวกลัวความตายไหม ตอบได้ทันทีว่าไม่รู้สึกกลัวเลย แต่กลับรู้สึกและเป็นห่วงคนใกล้ชิดแทน ในความคิดผมรู้สึกว่าหลังความตายจะมีที่ไป เนื่องจากคนที่เรารู้จักกับคนที่เรารักก็จากไปในเวลาใกล้เคียงกันตามช่วงเวลา ยังไม่มีผู้ใดที่เสียชีวิตก่อนเวลา ด้วยเหตุนี้ผมจึงมีความเข้าใจว่าอีกไม่นานก็จะถึงคิวของผม เลยทำให้เกิดความรู้สึกเป็นเรื่องปกติเหมือนกับการเกิด เพียงแต่การเกิดเราไม่มีโอกาสนึกถึงมันเพราะเราไม่สามารถจำเหตุการณ์เหล่านั้นได้
ผมจึงไม่ค่อยมั่นใจว่าการระลึกถึงความตายแต่กลับห่วงคนใกล้ชิดคือ มรณานุสติที่ช่วยเยียวยาหรือคือหนึ่งในความทรมานกับการใช้ช่วงเวลากันแน่
โฆษณา