30 พ.ย. เวลา 03:13 • ปรัชญา
เวลาที่ภัยมา ที่ว่า ลูกระเบิด ยิงกัน มันยังมีที่หลบ ไปอยู่ตรงนั้น ตรงนี้ ลงรูมุดดินได้ แต่เวลาที่มหาธาตุ เส้นทางที่เคลื่อนที่ไป นำน้ำมามากมายก่ายกอง .มันเดินบนพื่นไม่ได้ มุดดินก็ไม่ได้ ..มหาธาต ธาตุน้ำ .พัดมาแต่ละครั้ง สึนามิเอย เขื่อนพังเอย ..น้ำมันกวาดหมด ..ทรัพย์สินเงินทอง ที่อยู่อาศัย .ยิ่งมาแรงมาเร็ว ไม่ทันตั้งตัว ..นึกไม่ถึง .ว่าจะเกิดรุนแรง ..หนีไม่ทัน . คนที่เค้าเคยผ่านเรื่องราว ต่างมามาก ..วิ่งหนี กระสุน .ก็ยังมีพื้นดินให้วิ่งหลบ
. แต่น้ำมามากๆ พื้นที่ให้วิ่ง ..ขาไม่ติดพื้นนี้ . จะหลบไปทางไหน .คนที่เคยผ่านทุกข์มา เค้่าก็มีน้ำใจ ..โอ้ย ที่ว่าเราลำบาก ยิงกัน ยังมี่พื้นให้เดิน ..แต่น้ำ .มามากมาย ที่ให้เดินก็ไม่มี . น้ำมาที่ มันไม่ได้ท่วมแค่บ้านสองสามหลัง มันท่วมทั้งตำบลอำเภอ ..ท่วมนาน คนที่อยู่ในพื้นที่นั้น ก็ลำบากลำบน ไปทุกครัวเรือน
..ในคนที่ผ่านทุกข์ลำบาก มันก็มีคนที่รอดชีวิต มีคนมีน้ำใจ มีความเห็นอกเห็นใจกัน ก็เจียดแบ่งปัน ..ช่วยเหลือกันไป..มีความเห็นอกเห็นใจ ..ผู้ที่เกิดมา ถึงคราวทุกข์ . .ไม่มีใครพ้นทุกข์ไปได้ เพราะต่างคน ต่างเลือกสถานที่เกิดไม่ได้ .
โฆษณา