ในรัฐไทย มีประโยคหนึ่งที่เราถูกปลูกฝังจนเชื่อว่าเป็นความจริง คือคำว่า ข้าราชการคือผู้รับใช้ประชาชน
แต่ถ้าคุณลองถามประชาชนทั้งประเทศว่า จะมีสักกี่คนที่ “รู้สึก” ว่าตัวเองถูกบริการจริงๆ คำตอบมันชัดเจนครับ ระบบราชการไทย ไม่เคยถูกออกแบบมาเพื่อรับใช้ประชาชนเลยตั้งแต่แรก มันถูกออกแบบมาเพื่อรับใช้ลำดับชั้น รับใช้กฎระเบียบ รับใช้ความกลัวว่าจะทำผิด มากกว่าจะทำเพื่อประชาชน
ประชาชนจ่ายเงินเดือน แต่สุดท้ายกลับเป็นฝ่ายต้องเดินเรื่องเอง ต้องลุ้นว่าเจ้าหน้าที่จะอยู่ไหม ต้องทนกับคำว่า “รอได้ไหม พี่กำลังพักเที่ยง” ต้องลุ้นว่าเอกสารจะผ่านไหม ทั้งหมดนี้คือภาพจริงของประเทศที่คำว่า “รับใช้ประชาชน” กลายเป็นเพียงคำพูดสวยๆ ที่มีไว้ใช้บนเวทีเท่านั้น
เวลาน้ำท่วม คนเดือดร้อนทั้งจังหวัด แต่ประชาชนกลับต้องยืนต่อแถวถ่ายเอกสาร วิ่งเต้นเอกสารกันเอง ทั้งที่ภาครัฐประกาศเสียงดังฟังชัดว่า “ใช้แค่บัตรประชาชนใบเดียวก็พอ” แต่พอถึงเวลาจริงกลับต้องใช้เอกสารเต็มไม้เต็มมืออยู่ดี นี่แหละครับคือความย้อนแย้งที่คนไทยเจอมาตลอด รัฐพูดอย่างหนึ่ง แต่ปฏิบัติอีกอย่างหนึ่ง
และสิ่งนี้ไม่ได้เกิดเพราะความสะเพร่า หรือความบังเอิญ แต่มันสะท้อนให้เห็นถึงรัฐที่อ่อนแอ ไร้ประสิทธิภาพ และระบบราชการที่เฮงซวยเพราะมันจงใจให้เฮงซวย ระบบที่ผู้มีอำนาจตัวจริงไม่ได้ต้องการให้ประชาชนเข้มแข็ง ไม่ต้องการให้ประชาชนมีเสถียรภาพในชีวิต เพราะยิ่งประชาชนพึ่งพาตัวเองไม่ได้มากเท่าไหร่ คนที่อยู่เหนือระบบยิ่งมีอำนาจมากเท่านั้น
ความจริงคือ ประชาชนไม่ได้ต้องการ “ผู้รับใช้”
ประชาชนต้องการ ระบบที่บริการได้ ระบบที่เร็ว โปร่งใส และมีประสิทธิภาพเหมือนประเทศพัฒนาแล้วต่างหาก
เพราะฉะนั้นผมพูดตรงๆเลยครับ
ประเทศไทยไม่ได้ต้องการข้าราชการที่ “รับใช้” ประเทศนี้ต้องการข้าราชการที่ให้บริการ
และศักดิ์ศรีของรัฐไม่ได้เกิดจากการอยู่เหนือประชาชน แต่เกิดจากการทำให้ประชาชนรู้สึกว่าเงินภาษีของเขามีค่า และเชื่อใจระบบได้
ประเทศจะดีขึ้นในวันที่คำว่า “บริการประชาชน” ไม่ใช่คำขอร้อง แต่เป็นคำ"วางระบบ"
ฮีโร่ไม่ใช่คำตอบ ระบบต่างหากที่หายไป
ในประเทศที่ระบบดี ประชาชนไม่ต้องรอฮีโร่ เพราะรัฐทำงานแทนทุกคนโดยอัตโนมัติ เก็บภาษีอย่างโปร่งใส ใช้ภาษีอย่างมีประสิทธิภาพ แต่ในประเทศที่ระบบล้มเหลวอย่างบ้านเรา คนดีต้องออกมาทำงานแทนรัฐ ประชาชนต้องระดมเงินแทนงบประมาณ ฮีโร่ต้องทำงานแทนเจ้าหน้าที่รัฐที่ควรทำหน้าที่ของตัวเองตั้งแต่แรก
และทุกครั้งที่เรายกย่องฮีโร่ เราก็กำลังยอมรับไปเงียบๆ ว่า รัฐมันไม่ทำ
จนในที่สุดฮีโร่ก็กลายเป็นอิทธิพลอย่างไม่รู้ตัว เพราะเมื่อเสียงปรบมือมาพร้อมกับอำนาจ ความตั้งใจดีก็พร้อมถูกใช้เป็นเครื่องมือทางการเมืองได้เสมอ
และยิ่งประชาชนฝากความหวังให้ฮีโร่มากเท่าไหร่ คนที่อยู่ในตำแหน่งรับผิดชอบจริงๆ ยิ่งมีเหตุผลที่จะ “ไม่ทำอะไรเลย”
นี่แหละครับประเทศที่คนดีต้องเหนื่อยแทนคนมีอำนาจ
และคนมีอำนาจก็แค่ยืนดูแล้วพูดว่า “ดีมาก”
ประเทศที่ต้องรอฮีโร่ทุกครั้งเวลามีปัญหา ไม่ใช่ประเทศที่แข็งแรง มันคือประเทศที่อ่อนแอ
ประเทศที่ระบบป่วย จนคนธรรมดาไม่มีวันเป็นฮีโร่ของตัวเองได้ ถ้าระบบไม่ถูกแก้
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
