เมื่อวาน เวลา 13:01 • การเมือง
ประเทศที่ล้มเหลว จะวุ่นวายเพราะระบบที่ให้ประชาชนวิ่งเข้าหารัฐครับ
ประเทศที่ล้มเหลวมักมีภาพซ้ำๆแบบเดียวกันทุกครั้งที่เกิดภัยพิบัติ ความโกลาหลวุ่นวายที่ไม่เคยเปลี่ยน ผู้ประสบภัยต้องยื่นเรื่อง ต้องกรอกเอกสาร ต้องเดินเล่มเอกสารที่บางครั้งก็เปียกน้ำหายไปกับน้ำท่วม ต้องเข้าแถวถ่ายเอกสารเหมือนกำลังจะไปสมัครสอบ ทั้งๆ ที่ทุกคนก็เดือดร้อนเหมือนกันทั้งเมือง แต่กลับมีคนตกหล่นจำนวนมากเพียงเพราะ “ไม่ได้ยื่นเรื่อง” หรือ “เอกสารไม่ครบ” หรือ “ไม่รู้ว่าต้องทำอะไรบ้าง”
นี่แหละครับภาพของประเทศที่ระบบมันล้มเหลวจริงๆ รัฐสร้างภาระให้ประชาชนในวันที่ประชาชนอ่อนล้าเจ็บปวดที่สุด ทั้งที่หน้าที่ของรัฐคือการทำให้วิกฤตเบาลง ไม่ใช่ทำให้มันหนักขึ้น
1
ในประเทศที่พัฒนาแล้ว และมีระบบโปร่งใส ไม่เอื้อให้โกงกิน สิ่งที่เขาทำคือ การเยียวยาเชิงรุก (proactive support)
1
ระบบจะ “วิ่งเข้าหาคน”
ไม่ใช่บังคับให้ “คนวิ่งเข้าหาระบบ”
เพราะเขาเข้าใจข้อเท็จจริงพื้นฐานที่สุด คนที่บ้านพัง น้ำท่วม รถจม ไม่มีทางจะมีเอกสารครบ ไม่มีเวลาเดินเรื่อง และไม่มีสภาพจะไปยืนต่อคิวเป็นชั่วโมง
ตัวอย่างชัดเจนคือ สหรัฐอเมริกา
เมื่อเกิดภัยพิบัติ ไม่ว่าจะเป็นน้ำท่วม ไฟป่า หรือพายุเฮอริเคน หน่วยงานของรัฐ เช่น FEMA จะลงพื้นที่เองถึงหน้าบ้าน ชุมชน โรงเรียน ศูนย์พักพิง ระบบฐานข้อมูลประชากรถูกเชื่อมกันจนไม่ต้องกรอกรายละเอียดใหม่ทุกครั้ง เจ้าหน้าที่ถามข้อมูลเท่าที่จำเป็น แล้วระบบก็เดินต่อเอง ประชาชนไม่ต้องขุดเอกสารจากบ้านที่จมน้ำ เพราะรัฐมีข้อมูลพอที่จะตรวจสอบและยืนยันได้โดยไม่ทำให้ผู้ประสบภัยเหนื่อยซ้ำสอง
เยียวยาในประเทศพัฒนาแล้วคือ
รัฐทำงานแทนประชาชน
ไม่ใช่ ประชาชนต้องทำงานแทนรัฐ
ตรงกันข้ามกับประเทศที่ล้มเหลว ที่ประชาชนต้องเป็นฝ่ายลุ้นว่าเอกสารจะผ่านไหม ต้องเป็นคนตามเรื่องเอง ต้องเป็นคนยืนเข้าแถวเอง ต้องเป็นคนคอยถามว่าเมื่อไหร่จะอนุมัติ ทั้งหมดนี้สะท้อนว่ารัฐไม่ได้มีระบบที่พร้อมรองรับวิกฤต แต่กลับผลักภาระย้อนกลับไปให้คนที่เจ็บที่สุด
ท้ายที่สุดแล้ว ประเทศหนึ่งจะเข้มแข็งหรือไม่ ไม่ได้วัดที่คำประกาศ แต่ดูจากวันที่เกิดภัยแล้วประชาชนต้อง “วิ่งเข้ารัฐ” หรือ “รัฐวิ่งเข้าหาประชาชน”
ประเทศที่ระบบดี เขาช่วยทันที
ประเทศที่ระบบล้มเหลว เขาให้ประชาชนช่วยตัวเองก่อน
และตราบใดที่เรายังต้องถือเอกสารเดินเข้าคิวในวันที่บ้านเพิ่งจม เราก็ยังยืนอยู่ในประเทศที่ยังไม่พร้อมจะรับผิดชอบภารกิจพื้นฐานที่สุดของความเป็นรัฐเลยครับ
โฆษณา