เมื่อวาน เวลา 07:29 • ปรัชญา
เรื่องราวที่เราใช้ชีวิต ในแต่ละวัน ..มันก็มีเรื่องราว ที่เราใช้กาย ใช้วิญญาณ ทั้งหก ..ตาหูจมูกลิ้นกายใจ ..ไปสัมผัสทั้งสิ่งที่มีชีวิตไม่มีชีวิต สัมผัส ..วิญญาณทั้งหกสัมผัส มีอารมณ์ความนึกคิด ตาเห็นรูป หูได้ยินเสียง ..แต่เราก็ไม่สามารถรับรู้ ..ว่าในสิ่งที่สัมผัส นั้นเป็นอย่างไรบ้าง
สมมุติ ว่า เราเป็นภาชนะ แก้วน้ำใส .วางไว้ .น้ำในแก้ว จะใส ..หรือ ว่า แก้วนั้น จะใสตลอดเวลา ไปได้มั้ย มันก็ฝุ่นละออง ต่างๆ ไหลมาเกาะที่แก้ว มีที่ตกลงไปในแก้ว ..กายก็เหมือนภาชนะที่เป็นแก้ว .กายมันก็แก่เฒ่าชราไป . แล้วสิ่งที่ตกลงไปในแก้ว ก็เหมือนอาหารการกินใส่ลงไป .อาหารการกิน ก็ไปหล่อเลี้ยงแก้ว
แล้วก็ยังมีอารมณ์ต่างๆ ล่วงหล่น ลงไปในแก้ว อารมณ์ไม่พอใจ โกรธเกลียด ..มากมาย . ที่จะไหลตกมาในแก้ว ขี้ฝุนผงต่างๆ นั้นก็คืออารมณ์กรรม .
มันเป็นเหมื่อนฝุ่นตกลงไปในน้ำ .ในแก้ว ก็คือจิต . เมื่อตกไปลงไป..มันก็ตกลงไปที่ก้นแก้ว ก็เหมือน ธาตุทั้งสี่ ที่สะสมสิ่งสกปรก เป็นกรรมไหลไปตกที่ก้นแก้ว นั่นคือ กรรมที่สะสม บางที่เค้่าก็เรียกว่า จิตใต้สำนึก
พอสะสมมากเข้า กายมันก็หนักจิตก็หนัก .ไปเรื่อยๆ สะสมไปเรื่อยๆ เหมือนที่เราก็ตื่นขึ้นไปทำมาหากิน มีพระอาทิตย์ขึ้น แล้วก็ตก ..เราก็ไปชมวิวดูพระอาทิตย์ขึ้น ..บางวันก็ไม่เห็นพระอาทิตย์ขึ้นพ้นขอบห้า บางวันเมฆ ก็บดบังพระอาทิตย์ขึ้น บางวันจะดูพระอาทิตย์ขึ้น ฝนก็ตกเสียอีก ..นั้นก็เหมือนอารมณ์ในตัวตน ที่เกิดขึ้นในแต่วัน ที่ตื่นขึ้นมา ไม่เหมือนกันเลย
โฆษณา