มีเรื่องราว หนึ่ง ..เรื่องมีคนไป กลุ่มเล็ก ไปที่กุฏิพระ ..งมีคนไปไปถามว่า ..เค้าไปทำไมกันน่ะ ..พระท่านก็ตอบว่า ..ใครรู้ตัวว่าโง่ก็เข้าไป คนฉลาด ..เค้าก็ไม่เจ้า..พระที่อยู่กุฏิ ท่านก็แนะนำสินให่ฝึกหัด มีอยู่คราวหนึ่ง ฝันไปว่า
..เป็นเด็กน้อย กำลังหัดคลาน หัดนั่่ง ไปนั่งพนมมือ หน้าพระพุทธรูปใหญ่โตมาก บรรายากาาสก็มืดสรัว เราก็ไปถามพระ ท่านก็ว่า จิตเรามันยังเล็ก อยู่กับอารมณ์โลภโกรธหลง มันก็เห็นเป็นอย่างนี้แหละ ก็ต้องมาฝึกหัด สร้างบุญกุศลขึ้นมา ปฏิบัติธรรมลดละอารมณ์ไปเรื่อยๆ เดียวจิตมันก็โตจึ้นมาเอง ก็จะค่อยเรียนรู้จักเรื่องราวต่างได้
..ความที่จิตมันเล็ก รับรู้อะไรไม่ได้ ไม่มีเหตุผล มันก็มีเรื่องราวต่างๆ ที่เรียกว่า อวดเก่ง อวดดี ทำนอง รู้แล้วมแต่ทำไม่ได้ คือ ปฏิบัติธรรมไม่ได้นั่นเอง กรรมก็ไม่รู้จัก บุญก็ไม่รู้จัก แต่ก็ทำเป็นเหมือนว่ารู้จัก .เรื่องโง่ ของเรา ก็มีมากมาย ที่เรียกว่า ทิฐิความคิดเห็น หลงว่า ..หลงดี .ที่ยากจะแก้ไขได้ .เหมือนน้ำชา ล้นถ้วนหกเรี่ยราดท.
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
