ในนามของขี้เหล้าคนนึง ผมขอบอกไว้เลยว่าประเทศนี้ล้มเหลวจากภายในโดยระบบของผู้มีอำนาจครับ ถ้ามีคนถามว่าไอ้ป๋องมึงเอาอะไรมาพูด ผมก็จะชี้ให้ดูว่านี่ไง ปี 2568 เราเห็นอะไรบ้าง ตั้งแต่ป้ายซีเกมส์ที่เหมือนงานนักเรียนลวกๆ ไปจนถึงตึกที่ร้าว สะพานที่ทรุด ถนนที่พังตั้งแต่ยังไม่ได้ใช้งานเต็มที่ ตึกถล่ม จีนเทา และนโยบายที่หายไปกลางทางก่อนจะถึงมือประชาชน สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดไม่ได้เกิดเพราะโชคร้าย แต่เพราะระบบที่ผุพังมานานแล้วและไม่มีใครคิดจะแก้
ประเทศไทยไม่เคยขาดคนเก่ง แต่ประเทศนี้ไม่เคยออกแบบระบบให้คนเก่งทำงานได้ คนเก่งถูกกันออกตั้งแต่หน้าประตูเพียงเพราะเขาตั้งคำถามเร็วเกินไป ทำงานจริงจังเกินไป มองเห็นปัญหาที่ระบบไม่อยากให้ใครเห็นมากเกินไป ประเทศนี้ไม่ได้รังเกียจคนโง่ ประเทศนี้รังเกียจคนที่คิดเป็น เพราะระบบมันไม่ต้องการคนเก่ง มันต้องการคนที่ทำตาม มันต้องการคนที่อยู่ในเกมเก่า มันต้องการคนที่ก้มหัวได้เร็วและเงียบพอจะกวาดทุกอย่างเข้าพรมโดยไม่สะดุดขาใคร
ป้ายซีเกมส์คือภาพเล็กๆ ของภาพใหญ่มหาศาลที่สังคมไทยต้องทนอยู่ มันสะท้อนว่าโครงการต่างๆ ถูกให้ไปอยู่ในมือใครก็ไม่รู้ที่ไม่มีศักยภาพ ไม่มีรสนิยม ไม่มีความเข้าใจในงานของตัวเอง และไม่มีใครตรวจสอบว่าทำไมงานระดับประเทศออกมาได้แค่นี้ งบประมาณที่ควรไปอยู่ในมือคนมีฝีมือกลับเดินเข้าไปในรั้วบางแห่งที่ประชาชนไม่เคยได้เห็นด้านใน เงินภาษีหายเข้าไปในอากาศ งานที่ควรมีคุณภาพกลับกลายเป็นสิ่งที่ประชาชนต้องหัวเราะอย่างขมขื่นว่าแค่นี้ก็ได้เหรอ
ที่จริงแล้วมนุษย์เราไม่จำเป็นต้องเก่งมากก็ได้ถ้าระบบมันดี ประเทศที่เจริญหลายแห่งไม่ได้มีคนเก่งทุกตำแหน่ง แต่เขามีระบบที่แข็งแรงพอให้คนธรรมดาทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ ระบบที่ไม่ยอมให้ความชุ่ย ความโกง หรือความไม่รู้มาทำลายทั้งประเทศ ระบบที่มีมาตรฐานสูงพอจะยกระดับคนธรรมดาให้ทำงานออกมาได้ดีแม้เขาจะไม่ใช่อัจฉริยะ ระบบที่ตรวจสอบจริง ลงโทษจริง แก้ไขจริง ไม่ใช่ระบบที่ตั้งกรรมการเพียงเพื่อซื้อเวลาแล้วปล่อยให้เรื่องเงียบ
แต่ถ้าใครเถียงว่าระบบมันก็มาจากคนไง ก็ต้องตอบตรงๆว่า ใช่ แต่นั่นแหละคือประเด็น เพราะประเทศที่เจริญเขาออกแบบระบบขึ้นมาเพื่อแก้นิสัยมนุษย์ เขารู้ว่าความโลภ ความโง่ ความโกง และความขี้เกียจเป็นส่วนหนึ่งของมนุษย์ เขาจึงสร้างระบบเพื่อกั้นความเลว แยกอำนาจ ตรวจสอบและถ่วงดุลเพื่อไม่ให้ใครลากประเทศลงเหวได้คนเดียว หรือแม้แต่ลากลงเหวเป็นกลุ่ม เขาไม่ปล่อยให้ความดีของมนุษย์เป็นกำแพงรับแรงกระแทก เขาสร้างกฎหมายและระบบขึ้นมาเพราะรู้ว่าความดีมันเปลี่ยนแปลงได้ แต่ระบบต้องแข็งแรงพอจะพยุงความอ่อนแอของคนไว้
ประเทศไทยทำตรงกันข้าม เราสร้างระบบเพื่อให้คนบางกลุ่มอยู่เหนือการรับผิดชอบ เราสร้างระบบเพื่อกันคนเก่งออกและกันคนที่มีเส้นเข้ามา เราสร้างระบบที่เป็นเหมือนลิ้นชักเก็บความผิด เราสร้างระบบที่ความจริงถูกปิด ความผิดถูกลบ ความล้มเหลวถูกจัดงานแถลงข่าวให้ดูเหมือนสำเร็จ ระบบที่ถูกออกแบบมาเพื่อรักษาผู้มีอำนาจ ไม่ใช่รักษาประเทศชาติหรือประชาชน
ประชาชนตัวเล็กอย่างพี่วินมอไซค์ รับจ้างที่ทำงานวันละ 12 ชั่วโมง ต้องขับบนถนนที่เป็นหลุม ต้องซ่อมรถจากงานถนนที่ด้อยคุณภาพ ต้องกลับบ้านที่ถูกน้ำท่วมทุกปีแม้รัฐจะบอกว่ามีแผนป้องกันแล้ว ต้องส่งลูกไปโรงเรียนรัฐที่ด้อยคุณภาพ จบออกมาทักษะทางภาษาสู้เมืองนอกไม่ได้ งบประมาณที่โรงเรียนได้รับมานานแต่สภาพยังทรุดเหมือนเดิม ค่าครองชีพสูงห่างจากรายรับต่อหัวของประชากร
ทั้งหมดนี้มันไม่ใช่เรื่องแต่ง มันคือชีวิตจริงของคนไทยนับล้าน และถ้าคุณถามว่าผมเอาอะไรมาพูด ผมก็จะตอบว่าคุณก็เห็นเหมือนผมนี่แหละ แค่ป้ายซีเกมส์มันก็ฟ้องแล้วว่าระบบมันพังแค่ไหน ประเทศนี้กำลังถูกปล่อยไหลไปตามแรงเฉื่อยของความชุ่ย ความโกง และความไม่รู้ของคนที่มีอำนาจ และพวกเรากำลังหัวเราะทั้งน้ำตา อยู่กับความจริงที่ไม่มีใครอยากยอมรับว่าเราถูกระบบนี้บีบคั้นจนแทบหายใจไม่ออก
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
