ประวัติศาสตร์สุรา
เริ่มจากเครื่องดื่มหมักในยุคโบราณ (เบียร์ ไวน์)
จากหลักฐาน 11,000 ปีก่อนที่อิสราเอล โดยมนุษย์ใช้ธัญพืชและผลไม้หมักเพื่อพิธีกรรมทางศาสนา ก่อนจะพัฒนาเป็นการกลั่นสุรา (เหล้า) ในศตวรรษที่ 13-14 ที่จีน และแพร่หลายสู่ยุโรป/ทั่วโลก
โดยในไทย สุรามีบทบาทในวัฒนธรรมมานาน แม้มีข้อห้ามทางศาสนา แต่ถูกใช้ในงานเทศกาล จนมีการควบคุมและผลิตสุราของรัฐในสมัยรัตนโกสินทร์ และมีกฎหมายควบคุมเข้มงวดในปัจจุบัน
ยุคโบราณและการค้นพบ
ต้นกำเนิด:
หลักฐานเก่าแก่ที่สุดพบที่อิสราเอล (11,000 ปีก่อน) จากการหมักข้าวสำหรับพิธีกรรม (เบียร์).
การหมัก:
เกิดจากการที่ยีสต์ทำปฏิกิริยากับน้ำตาลในธัญพืช ผลไม้ เกิดเป็นเอทานอล.
วัฒนธรรมโบราณ:
จีนกลั่นเหล้าครั้งแรก, สุเมเรียนบันทึกสูตรเบียร์, กรีกโรมันพัฒนากิจการไวน์.
ในไทย:
คนไทยรู้จักการปลูกข้าวและน่าจะรู้จักการหมักมานาน, จารึกที่ปราสาทพนมรุ้งกล่าวถึงการใช้สุราในพิธีเซ่นสรวง.
การพัฒนาและการกลั่น
การกลั่น:
เกิดขึ้นราวศตวรรษที่ 13 ไม่มีหลักฐานยืนยันก่อนหน้านั้น และมักมีบทบาทเป็นยา.
สุรากลั่น (Hard Liquor):
ไม่ใช่สิ่งที่คนโบราณคุ้นเคย แต่เป็นพัฒนาการทีหลัง.
เหล้ารัม: มีประวัติเชื่อมโยงกับการค้าทาสในแคริบเบียน.
สุราในสังคมไทย (สมัยรัตนโกสินทร์ - ปัจจุบัน)
ยุคแรก:
คนไทยไม่นิยมดื่มสุรามากนัก เครื่องดื่มหลักคือน้ำเปล่าและน้ำชา (บันทึกชาวต่างชาติ).
การใช้ในเทศกาล:
มีการดื่มสุราในงานสำคัญ เช่น สงกรานต์, งานแต่ง, งานบุญต่างๆ เป็นการผ่อนคลาย.
รัชกาลที่ 5-7: รัฐเริ่มเก็บภาษีสุราเอง, กรมสรรพสามิตผลิตสุรา (สุราแม่โขง).
กฎหมายควบคุม:
สมัยจอมพล ป. พิบูลสงครามเริ่มออกกฎหมายควบคุมการผลิตและจำหน่าย, พ.ร.บ.สุรา พ.ศ. 2535 และ พ.ร.บ.ควบคุมเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ พ.ศ. 2551 มีมาตรการเข้มงวดขึ้น (ห้ามขายบางเวลา).
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
