อัษฏาวกระ คีตา คำนำ พื้นฐานแห่งอัษฏาวกระคีตาคือการตระหนักรู้สัจธรรมที่ว่า มีเพียงอาตมันเท่านั้นที่เป็นจริง สิ่งอื่นนอกเหนือจากอาตมันนั้นเป็นเพียงภาพมายาที่การปรากฎ การจำแนกแยกแยะว่ามีอาตมันและสิ่งที่ม

อัษฏาวกระ คีตา บทที่ 1 การแสดงธรรมเพื่อประจักษ์ถึงตัวตนอันแท้จริง

อัษฏาวกระ คีตา บทที่ 2 บทที่ 2 ความปิติเมื่อบรรลุธรรม กษัตริย์ชนกบรรลุธรรมที่คุรุแสดงแก่เขา เขาเกิดความปิติจึงอธิบายถึงความปิติและความประหลาดใจในสภาวะของการบรรลุธรรมนี้

อัษฏาวกระ คีตา บทที่ 3 บทที่ 3 บททดสอบการบรรลุธรรม “อัษฏาวกระ” ยินดีกับการบรรลุธรรมของศิษย์ แต่คุรุเห็นบางสิ่งในสภาวะนั้น คุรุจึงดับกระแสแห่งไฟของการยึดติดความปิติหรือความพึงพอใจนั้น

อัษฏาวกระ คีตา บทที่ 4 บทที่ 4 สดุดีการบรรลุธรรม “อัษฏาวกระ” กล่าวว่าพระผู้เป็นเจ้าทรงดำรงอยู่บนบรมสุขนั้น

อัษฏาวกระ คีตา บทที่ 5 บทที่ 5 หนทางทั้งสี่สู่นิพพาน อัษฏาวกระได้แสดงหนทางอันรวบรัดทั้งสี่เพื่อก้าวสู่ “นิพพาน”

อัษฏาวกระ คีตา บทที่ 6 บทที่ 6 ความรู้ที่สูงกว่า อัษฏาวกระกล่าวถึงความรู้ในขั้นที่สูงขึ้นไป เพื่อให้ศิษย์ก้าวข้ามอวิชชาที่ยังหลงเหลืออยู่และเข้าสู่ความสมบูรณ์อย่างแท้จริง

อัษฏาวกระ คีตา บทที่ 7 บทที่ 7 ศิษย์ผู้บรรลุธรรม “กษัตริย์ชนก” อธิบายถึงภาวะของการบรรลุธรรม

อัษฏาวกระ คีตา บทที่ 8 บทที่ 8 พันธะและการหลุดพ้น อัษฎาวกระได้พบคำว่า “ข้าพเจ้า” มากมายในคำกล่าวของกษัตริย์ชนก คุรุจึงได้แนะนำศิษย์ในรายละเอียดของพันธะและการหลุดพ้น