ให้ทุกท่านทุกคนถือนิสัยของพระพุทธเจ้า ไม่เอานิสัยของตัวเอง นิสัยของพระพุทธเจ้าคือพระวินัย คือศีล มันคืออันเดียวกัน ย่อยออกมาเป็นข้อเป็นข้อ เรียกว่าพระวินัย แต่ก็คือ ศีล ศีล นั้นเป็นศิลปะในการดำเนินช

การปฏิบัติมันต้องตั้งใจ มันต้องสมาทาน เหมือนกับเราจะเดินทางไกลอย่างนี้ เราต้องรถ ขึ้นเครื่องบิน หรือจะข้ามทะเล ก็ต้องขึ้นเรือยนต์ เพื่อเข้าสู่ภาคประพฤติภาคปฏิบัติ ถ้าเราไม่สมาทาน เราไม่ตั้งใจ มันไม่ได

คนอื่นเค้าจะไม่ปฏิบัติก็ช่างหัวเขา เราไม่ต้องสนใจ เราสนใจตัวของเราเอง ถ้าเราแก้ไขปัญหาตัวเองได้ ปัญหาต่างๆ มันก็ไม่มี งานนี้เราหนีไม่ได้ เราท้อแท้ท้อถอยไม่ได้ เราต้องตั้งใจพัฒนาจิตใจของเราเต็มที่ ถ้า

ความฉลาดของคนมันอาจจะพอๆ กัน หรือว่าใกล้เคียงกัน แต่การปฏิบัติที่ติดต่อกันสม่ำเสมอเหมือนนาฬิกาที่มันเดิน มันทำให้คนเจริญก้าวหน้าไม่เหมือนกัน ทุกคนมีลมหายใจเหมือนกันมียี่ห้อเดียวกัน คือ "ความเป็นมนุษย์

การประพฤติการปฏิบัติให้ทุกท่านทุกคนเข้าใจเพราะอันนี้มันคือเรื่องจิตเรื่องใจ พระพุทธเจ้าท่านทรงบำเพ็ญพุทธบารมีเเล้วตรัสรู้มาเป็นพระพุทธเจ้า เพราะท่านบำเพ็ญบารมีทางจิตทางใจ ต้องเข้าหาเรื่องจิตเรื่องใจ เ

พระพุทธเจ้าให้เราเข้าใจนะ ไม่มีใครมาสมมุติให้เราเป็นพระได้ พระโสดาบัน ไม่มีใครมาสมมุติให้เราได้ พระสกิทาคามี พระอนาคามี พระอรหันต์ ไม่มีใครมาสมมุติให้เราได้ นอกจากเราพากันประพฤติปฏิบัติ ตามอริยมรรคมีอ

"ปัจจุบัน คือ อนาคต" ถ้าปัจจุบันมันฟุ้งซ่าน ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว อนาคตก็เป็นอย่างนั้นตลอด ปัจจุบันต้องให้ศีลของเราเต็มที่ สมาธิของเราเต็มที่ปัญญาของเราเต็มที่ในปัจจุบัน เราจะได้จัดการกับตัวเอง ปัจจุ

ประชาชนส่วนใหญ่ยังไม่รู้จักคำว่าพุทธะ เมื่อไม่รู้จักความเป็นพุทธะก็เลยทำตามใจตามอัธยาศัยตามอารมณ์ พัฒนาก็พัฒนาเพื่อให้ตัวเองเวียนว่ายตายเกิด พระพุทธเจ้าท่านให้เรามีพุทธะ ให้เราฉลาดกว่านี้ ถ้ารวยก็รวยอ

มนุษย์เราทุกคนคือผู้ที่ประเสริฐ เกิดมาเพื่อมาหยุดปัญหามาเเก้ปัญหา เราไปทำตามใจตัวเองทำตามอารมณ์ตัวเองทำตามความรู้สึกนั้นไม่ได้ไม่ถูกต้อง เราต้องเข้าสู่กระบวนการเเห่งการลดละเลิก ต้องสมาทาน บางส่วนจาก