ตอนที่ ๑ ควบคุมคอนโทรลตนเองให้ได้ด้วย สติสัมปชัญญะ จิตใจจึงจะตั้งมั่นไม่หวั่นไหว เรายังไม่ได้เป็นพระนะ ถ้าเราตั้งอกตั้งใจปฏิบัติ เราก็จะเป็นพระ ตั้งแต่พระโสดาบัน จนถึงพระอรหันต์ เพราะว่าเราปล่อยวางทุก

ตอนที่ ๒ ถือนิสัยจากพระพุทธเจ้าจากพระอริยเจ้า เข้าสู่ภาคปฏิบัติด้วยสติสัมปชัญญะ พุทธบริษัททั้ง ๔ ให้พากัน มีความเห็นถูกต้อง เข้าใจถูกต้อง แล้วปฏิบัติให้ถูกต้อง ทุกคนต้องมาถือนิสัยของพระพุทธเจ้า เพราะว

ตอนที่ ๓ ความสงบนั้น มันไม่อยู่ที่ใกล้ที่ไกล แต่อยู่ที่ใจของเราที่มีสติ... ทุกท่านทุกคนต้องพากันฝึกสร้างบารมีรับบาตรครูบาอาจารย์ ทั้งไปและทั้งกลับ เราจะไปเอาแต่ความสงบอย่างเดียวไม่ได้ เราต้องเอาเสียสล

ตอนที่ ๔ มีสติสัมปชัญญะเจริญวิปัสสนาภาวนา อันเป็นมรรคาสู่ความดับทุกข์ เมื่อเรามีความเห็นถูกข้อง เข้าใจถูกต้อง ปฏิบัติถูกต้องกลับมาหาสติกลับมาหาสัมปชัญญะรู้ตัวทั่วพร้อมในปัจจุบัน ทุกท่านก็จะพากันสงบ โด

ตอนที่ ๕ อาตาปี สัมปชาโน สติมา มีความเพียร รู้ตัวทั่วพร้อม ระลึกได้อยู่เสมอ... สติปัฏฐานเป็นฐานที่ให้ทุกคนกลับมาหาสัมปชัญญะ กลับมาหาตัวสติ ตัวปัญญา เพื่อที่จะหยุดกรรมหยุดเวรหยุดภัย ต้องพัฒนาสู่พระไตรล

ตอนที่ ๖ ความละอายชั่วกลัวต่อบาป เป็นหัวใจสำคัญในการพัฒนาคุณธรรมในจิตใจ ความไม่ละอายชั่วกลัวบาป มันปรุงแต่งขึ้นที่ใจของเรา ที่เราทุกคน มีความยึดมั่นถือมั่น เป็นระบบครอบครัว ระบบครอบครัวก็คือห่วงโซ่แห่

ตอนที่ ๗ รู้จักคุณและโทษของกาม คือ ความติดพันในใจ เพื่อจะได้บริโภค... คนเราไม่ได้เสียสละซึ่งตัวซึ่งตน ที่มีสักกายะทิฏฐิมีตัวมีตน ทุกท่านทุกคนต้องเสียสละซึ่งตัวซึ่งตน เราทุกท่านทุกคนนะ ต้องมีแต่ความเห็

ตอนที่ ๘ พุทธบริษัททั้ง ๔ อย่าปล่อยให้ไสยาศาสตร์เหนือกว่าคำสอนของพระพุทธเจ้า การที่เราจะบำรุงพระพุทธศาสนานี่ก็ต้องไปตามหลักคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ด้วยการประพฤติการปฏิบัติ ที่เราชอบไปทำพระจำหน่าย ทำอะ

ตอนที่ ๙ มีสติสัมปชัญญะ ละอายชั่วกลับบาป เพื่อไม่ให้เนิ่นช้าในการปฏิบัติ เราต้องรู้จักพระส่วนใหญ่บวชมาใหม่ๆ มีความละอายต่อบาปมีความเกรงกลัวต่อบาป มันกลัวความคิดแบบนี้ มันหลงประเด็นมันมายินดีในของอร่อย