#หลักธรรมอันเป็นเครื่องมือในการพัฒนา จะกล่าวถึงธรรมอันเป็นเครื่องมือสำหรับพัฒนา หรือคุณสมบัติพื้นฐานที่จะก้าวไปสู่ การเป็นกัลยาณชนและอริยชนโดยลำดับ ซึ่งก็มีอยู่หลายอย่างด้วยกัน

๒. ศีล คุณสมบัติข้อที่สองคือ ศีล ซึ่งหมายถึง ความประพฤติเรียบร้อย ทางกาย ทางวาจา เว้นจากการเบียดเบียน ทางกาย ทางวาจา มีมารยาทดี มีกิริยาอาการงดงาม

๓. สุตะ คุณสมบัติข้อที่สาม เขาเรียกว่า สุตะ ที่แปลว่าการสดับตรับฟัง แต่ในที่นี้ เราจะต้องจำกัดให้แคบเข้ามา ไม่ได้หมายถึงการสดับตรับฟังทั้งหมด ทั้งปวงทั้งสิ้น อะไรมากมาย แต่ต้องได้สดับอริยธรรม คือ ธ

พระพุทธเจ้าท่านทรงตั้งปัญหาว่า อะไรคือข้อแตกต่างระหว่าง อริยสาวกผู้ได้สดับกับปุถุชนผู้ไม่ได้สดับ เมื่อประสบกับโลกธรรมนี้แล้ว ท่านก็ตอบว่า เมื่อลาภ ยศ สรรเสริญ สุข เสื่อมลาภ เสื่อมยศ นินทา ทุกข์ เก

ผมมีคนที่เกี่ยวข้องติดต่อคุ้นเคยอยู่หลายอาชีพ … แล้วเขาก็ประกอบอาชีพ ด้วยความระทมขมขื่นเป็นอันมาก แม้เงินเดือนจะแพง แต่ความทุกข์ก็แรงด้วย

๔. #จาคะ พ้นจากมัจฉริยะ ประการต่อมา จาคะ ความเสียสละ ในพระบาลีหรือในพระพุทธพจน์ทั่วไป ก็มักจะกล่าวถึงว่าปราศจากความตระหนี่ มีมือชุ่มอยู่เสมอ คือ พร้อมจะให้ แล้วก็เป็นผู้ควรแก่การขอ แล้วก็รู้คำของ

#วรรณมัจฉริยะ ตระหนี่วรรณะ ถ้าอธิบายแบบอินเดียมันก็ง่าย อินเดียเขาแบ่งเป็นวรรณะนั้น วรรณะนี้ ต่างคนต่างอยู่ ใครอย่ามายุ่งกับฉันไม่ได้ มายุ่งกับวรรณะเราไม่ได้ แต่ถ้าในสังคมที่ไม่มีวรรณะเช่นนั้น ว

#ธรรมมัจฉริยะ (หวงวิชา) ตระหนี่ธรรม ตระหนี่ความรู้ รู้สิ่งใดแล้วไม่อยากให้ผู้อื่นรู้ แบบนี้ในหมู่เด็กก็มีมาก กลัวเพื่อนจะสอบได้คะแนนมากกว่า รู้สิ่งนี้แล้วต้องปิดเอาไว้ ใครมาดูหนังสือ ไม่ได้มาหยิบ

ชีวิตแห่งพระโสดาบันนั้น เป็นชีวิตที่น่าพอใจอย่างยิ่ง ไว้ใจได้ในคุณธรรม คือมีคุณธรรมที่มั่นคง ได้พบกับความสุขอย่างใหม่ที่ละเอียดกว่า ล้ำลึกกว่า แล้วก็ประจักษ์แก่ตนว่ามีคุณค่าสูง