ตอนที่ ๑ การบวชปฏิบัติต้องถือนิสัยพระพุทธเจ้า พระอรหันต์ และพ่อแม่ครูบาอาจารย์ วัดนี้มีความหมายถึงข้อวัตรข้อปฏิบัติ หมายถึงพระธรรมพระวินัย ข้อวัตรกิจวัตร ทั้งกายวาจากิริยามารยาทอาชีพ เป็นวัดเป็นข้อวัต

ตอนที่ ๒ เอาพระธรรมพระวินัย ข้อวัตรกิจวัตร มาใช้มาปฏิบัติให้เป็นบริสุทธิคุณ ตัวตนน้ันแหละมัน หัวใจแห่งความหลง หัวใจแห่งฆราวาสนะ หัวใจเป็นวัฏฏสงสาร หัวใจมันยังเป็นตัวเป็นตน หัวใจมันเป็นครอบครัว หัวใจมี

ตอนที่ ๓ การบวชปฏิบัติ ไม่ใช่เพื่อหลอกลวงต้มตุ๋น แต่เพื่อความบริสุทธิคุณทั้งกาย ใจ เราทั้งหลายต้องพากันมาเสียสละ ทำไมมนุษย์มันต่างจากพวกสัตว์เดรัจฉาน พวกสัตว์เดรัจฉานมันไม่มีบ้านไม่มีเรือน ไม่มีที่อยู

ตอนที่ ๔ บัณฑิตรู้ทางแห่งความเจริญและความเสื่อมแล้ว พึงตั้งตนไว้โดยประการที่ปัญญาจะเจริญขึ้นได้ ทุก ๆ ชาติ ทุก ๆ ศาสนา ทุก ๆ ประเทศ การดำเนินชีวิตการประพฤติการปฏิบัติก็ใช้หลักเดียวกันทางเดียวกัน คือเอ

ตอนที่ ๕ การประพฤติปฏิบัติไม่มีเก่าไม่มีใหม่ มีแต่ความรู้ความเข้าใจในปัจจุบัน เราพากันมาประพฤติปฏิบัติพรหมจรรย์ เพื่อเอาธรรมนำชีวิต เอาธรรมนูญนำชีวิต เอาความถูกต้องนำชีวิต ด้วยปัญญาสัมมาทิฏฐิ ยกเลิกเข

ตอนที่ ๖ หมั่นอบรมตนด้วยธรรมวินัย ย่อมทำไฟ คือ โลภ โกรธ หลงให้ดับลงได้ เราเป็นมนุษย์เป็นผู้ที่ประเสริฐ เราออกจากบ้านจากเรือนพากันมาประพฤติปฏิบัติธรรม มาบรรพชาอุปสมบท ผู้ที่ไม่ได้มาบรรพชาอุปสมบทก็ได้พา

ตอนที่ ๗ ชีวิตที่มีแต่ความสงบและปัญญา เป็นชีวิตที่สว่างมาสว่างไป ชีวิตนี้ถึงต้องมีทั้งความสงบทั้งปัญญา เรียกว่าเอาทั้งสมถะวิปัสสนาไปพร้อม ๆ กันเพราะอันนี้คือกรรมคือกฎแห่งกรรมคือผลของเรา เราทั้งหลายต้

ตอนที่ ๘ จุดมุ่งหมายของผู้ที่มาบวชนี้คือ พระนิพพาน ถือนิสัย ถือวินัยของพระพุทธเจ้า พระธรรมพระวินัยสิกขาบทน้อยใหญ่ในพระพุทธศาสนานี้มีอยู่แปดหมื่นสี่พันพระธรรมขันธ์ เป็นหลักการอุดมการณ์อุดมธรรมที่พวกเรา

ตอนที่ ๙ ถ้าเราเอาความไม่ถูกต้องนำชีวิต มันก็ต้องไม่มีคุณ จะมีแต่โทษ คนต้องพากันมาพิจารณา เพื่อเราจะได้ก้าวไปด้วยความถูกต้อง ก้าวไปด้วยปัญญา เพื่อเราจะได้เอาความถูกต้องนำชีวิต เอาบริสุทธิคุณนำชีวิตที่