ถ้าเราเลือกที่จะ “ปิดหูปิดตา” ไม่รับรู้ โดยเฉพาะเรื่องดราม่าอย่างเดียว ไม่ตามข่าว ไม่อยากรับรู้เรื่องดราม่าเลย จะเกิดผลดีและผลเสีย ในระยะยาวต่อสังคม และ ตัวเราเองจะเป็นอย่างไรคะ ?

ไม่เห็นโรงศพ…ไม่หลั่งน้ำตา จริงไหม ?

โลกหลังความตายมีอยู่จริงไหม? ตายแล้วไปไหน? นรกกับสวรรค์คือเรื่องจริงหรือเป็นเพียงนิทานสอนใจคน?

เราเริ่มต้นในวัยทำงานมาก็จะเข้าปีที่ 2 แล้วเปลี่ยนงานไปก็ตั้ง 5 ที่แต่ก็ยังค้นหาตัวเองยังไม่เจอไม่พบเลย ทุกคนมีจุดยืนอะไรในงานให้อยู่ได้นาน หรือรู้สึก Fit in หรอคะหรือใช้เป้าอะไรกันในการเป็นเข็มทิศ ?

เพราะเหตุใด เหตุการณ์ใด ความเข้าใจใด ความเจ็บปวด หรือ ความสุขใด ทำให้ท่านหันมาศึกษาธรรมะ ทั้งที่แต่ก่อนมิเคยสนใจเลย ?

ในความเชื่เรื่องผีหรือลัทธิต่างๆ มันมีอยู่จริงไหม ทุกคนคิดเห็นอย่างไร ?