บ่ายวันนี้
ฤดูหนาวในภาคอีสาน
"ชายชรากับตะกร้าหวาย"
อากาศตอนเช้าในฤดูหนาว ทำให้ฉันอยากจะซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มทั้งวัน แต่มันคงเป็นไปไม่ได้เพราะฉันมีภาระกิจที่ต้องทำหลายอย่าง จึงจำใจต้องลุกขึ้นมาจากเตียงดูดวิญญาณนั้นอย่างน่าเสียดาย
ถึงแม้ว่าอากาศจะเย็นสบายในตอนเช้าตรู่ แต่พอสายหน่อยอากาศก็แปรเปลี่ยนเป็นร้อนระอุ แสงแดดจ้าจนเห็นแสงวิบวับสะท้อนบนถนนคอนกรีต จนฉันแทบจะลืมตาไม่ขึ้น เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่า.. ."เวลานี้คือหน้าหนาวหรือนี่"
ในสังคมออนไลน์ของชาวอีสาน ก็มีการตั้งกระทู้ขำๆกันเรื่องนี้แทบทุกวัน
..ช่วงบ่าย..
หลังจากที่ได้ทำภาระกิจหลายๆอย่างเสร็จสิ้นบางส่วน ฉันก็ไปร้านกาแฟแห่งหนึ่ง โดยกะว่าจะนั่งพักดื่มชาเขียวเย็นๆสักแก้วเพื่อคลายร้อยเสียหน่อย
ระหว่างทางที่กำลังเดินไปคาเฟ่แห่งนั้น สายตาของฉันสะดุดกับชายสูงอายุคนหนึ่งซึ่งกำลังนั่งยองๆอยู่กับพื้น ข้างตัวเขามีตะกร้าหวายใบใหญ่วางไว้ประมาณ 3-4 ใบ
"ซื้อตะกร้าบ่ครับ?" เขาถามฉันเป็นภาษาอีสาน
ฉันยิ้มให้เขาพร้อมกับเอ่ยปฏิเสธ
ในร้านกาแฟแห่งนั้น
เครื่องดื่มที่สั่งไว้ได้รับแล้ว ถึงแม้ว่าอากาศจะร้อนแสงแดดจะแรงแค่ไหน แต่ฉันกลับชอบนั่งสบายๆบรรยากาศธรรมชาติที่โซนด้านนอกชายคาร้าน ในกระเป๋ามีหนังสือติดมาอยู่สองเล่ม ฉันหยิบหนังสือเล่มหนึ่งขึ้นมาอ่าน อ่านไปสักพักใหญ่ๆก็มีความรู้สึกว่าอยากจะกินขนมขบเคี้ยวกรอบๆเสียหน่อย จึงวางหนังสือ รวมทั้งเครื่องดื่มและขนมหวานไว้บนโต๊ะอย่างนั้น เพื่อเป็นการบอกให้รู้กลายๆว่า
"ฉันยังนั่งโต๊ะนี้อยู่นะ"
ระหว่างทางเดินทางเดิม ชายสูงวัยคนนั้นยังคงนั่งขายตะกร้าหวายอยู่แต่เปลี่ยนมานั่งใต้ต้นไม้อีกฝั่งหนึ่งเพื่อหลบแสงแดด ใบหน้าของเขาเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ตะกร้าหวายเหลือจำนวนเท่าเดิม
ซึ่งก็แปลว่า...เขายังขายไม่ได้เลยสักใบ
ฉันเหลือบมองเขาเล็กน้อย ขณะที่เดินผ่านไป
ที่ร้านสะดวกซื้อใกล้ๆร้านกาแฟ
ฉันหยิบขนมขบเคี้ยวกรุบกรอบที่อยากจะกิน
พร้อมกับน้ำเปล่าเย็นๆขวดเล็กหนึ่งขวดในตู้เย็น จากนั้นก็เดินไปที่เคาน์เตอร์
"บิ๊กเปาหมูสับไข่เค็มลูกนึงค่ะ"
ฉันบอกกับพนักงานสาวน้อยคนหนึ่ง
หลังจากคิดเงินเสร็จเรียบร้อย ฉันก็เดินออกมาจากร้านสะดวกซื้อ เพื่อกลับไปที่ร้านกาแฟแห่งนั้น
เป็นอย่างที่ฉันคิด ฉันได้สบตากับคุณลุงคนขายตะกร้าอีกครั้งหนึ่ง
"ซื้อตะกร้าซ่อยแหน่ได้บ่ครับ"
(ซื้อตะกร้าช่วยหน่อยได้ไหมครับ)
เขาถามฉันด้วยสายตาสิ้นหวัง ฉันเห็นเหงื่อเม็ดเล็กบนหน้าผากของเขา
" ต้องขอโทษอิหลีลุง มื้อนี้คึสิซื้อตะกร้าบ่ได้ดอก
หนูบ่ได้เอารถมา เดี๋ยวต้องไปเฮ็ดธุระอีกหม่องนึง
แต่ว่า...เอ้า! เจ้ากินน้ำเย็นๆกับซาลาเปาก่อนเด้อ สิได้มีแฮง"
(ต้องขอโทษจริงๆค่ะลุง วันนี้หนูคงซื้อตะกร้าช่วยไม่ได้จริงๆเพราะไม่ได้เอารถมา เดี๋ยวต้องไปทำธุระที่อื่นต่ออีก แต่ว่าลุงทานน้ำเย็นกับซาลาเปาก่อนก็แล้วกันจะได้มีแรงนะคะ)
..ลุงยิ้มแล้วกล่าวขอบคุณฉัน..
" ขอบคุณหลายๆเด้อนาง
แต่ว่าอยากขายตะกร้านะแหม"
ไม่ว่าอย่างไรคุณลุงก็อยากขายตะกร้าที่วางอยู่นั้น
แต่วันนี้ฉันไม่สะดวกที่จะซื้อตะกร้าใบใหญ่จริงๆ
(ท่าทีของคุณลุงมีความอยากขายผลงานของเขามาก และท่านคงไม่รับเงินจากใครฟรีๆแน่ๆ)
ในชุมชนออนไลน์ของชาวอีสาน มีกระทู้หัวข้อหนึ่งที่อ่านแล้วปวดหัวใจไปด้วย ช่วงนี้เป็นช่วงเวลาเก็บเกี่ยว ความหวังของชาวนาก็คือการขายข้าวสาร
แต่ตอนนี้ราคาข้าวตกต่ำมากถึงมากที่สุด และนี่ก็ถือเป็นช่วงเวลาแห่งความผิดหวังอย่างยิ่งของเกษตรกรชาวอีสาน ขั้นตอนการปลูกข้าวนั้นยาวนานและยากลำบากมากหนึ่งปีก็ปลูกได้เพียงหนึ่งครั้งเท่านั้น การขายข้าวราคานี้ก็ยิ่งกว่าขาดทุนเสียอีก
ชาวบ้านหลายๆคนจึงออกมาเดินขายงานจักสาน
เพื่อเป็นอาชีพเสริมเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง
โปรดติดตามตอนต่อไป
"มดดี้"
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
