🛫 เที่ยวบินปริศนา MH 370 ภาคโคนัน ดอยล์ (ตอนที่ 3) บทสรุป
เราได้ทราบแล้วว่ารถด่วนพิเศษหายไปอย่างไร้ร่องรอยเป็นเวลากว่าแปดปีโดยไม่มีใครทราบสาเหตุจนผู้คนในอังกฤษเกือบจะลืมเลือนเรื่องนี้ไปแล้ว...
...จู่ๆ ก็มีข้อมูลคำสารภาพของนักโทษประหารผู้หนึ่งถูกนำมาตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์มาร์แซยส์ ในปี 1898 เรื่องราวถึงได้กระจ่างขึ้น ที่จริงก็ไม่ใช่คำสารภาพซะทีเดียว น่าจะเรียกว่าคำขู่ซะมากกว่า ส่วนจะขู่ใครนั้นลองตามเรื่องต่อดูนะคะ...
"The Lost Special" รถไฟที่สาบสูญ เรื่องสั้นจากโคนัน ดอยล์ ผู้แต่งนวนิยายสืบสวนสอบสวนชื่อดัง
ข้อความดังกล่าวแปลตามตัวอักษรได้ดังนี้...
...ที่ผมให้ข้อมูลมานี้มิใช่เพื่อจะโอ้อวด แต่ผมจะเล่าเรื่องนี้ก็เพื่อให้สุภาพบุรุษจำนวนหนึ่งในปารีสได้เข้าใจว่า ผมผู้อยู่ตรงนี้สามารถเล่าถึงชะตากรรมของเมอซิเออร์การาตัล และยังสามารถเล่าได้ด้วยว่างานนี้ใครขอมา และทำเพื่อประโยชน์ของใคร เว้นเสียแต่ว่าผมจะได้รับการลดหย่อนโทษ พวกคุณก็รู้จักแอร์แบร์ท เดอ แลร์นักดีว่าผมพร้อมจะทำตามคำพูดเสมอ...
แอร์แบร์ท เดอ แลร์นัก ส่งข้อมูนี้มาให้หนังสือพิมพ์เพื่อเรียกร้องให้คนกลุ่มหนึ่งช่วยให้เค้ารอดพ้นจากคำพิพากษาให้ประหารชีวิต
ไม่แน่ชัดว่าเค้าจะได้รับความช่วยเหลือหรือไม่แต่ข้อมูลที่ส่งมาทำให้หลายคนที่เฝ้าติดตามข่าวการหายไปของรถด่วนขบวนพิเศษนี้มองเห็นอะไรได้ชัดเจนขึ้น
สรุปโดยย่อ ในปี 1890 ที่ปารีสมีการพิจารณาคดีอันโด่งดังที่สัมพันธ์กับเรื่องฉาวทางการเมืองและการเงิน การมาของเมอซิเออร์การาตัลจะส่งผลต่อชื่อเสียงและอาชีพของคนใหญ่คนโตหลายคนในฝรั่งเศส เจ้านายเหล่านั้น รู้ดีว่าหลักฐานที่เมอร์ซิเออร์พกมาหมายถึงหายนะของพวกเขา จึงลงมติกันว่าการาตัลต้องมาไม่ถึง และพวกเขาเลือก แอร์แบร์ท เดอ แลร์นัก ให้รับหน้าที่นี้
นักโทษประหารผู้นี้ให้ปากคำว่า เขาส่งคนไว้ใจได้ไปอเมริกาใต้เพื่อสกัดการาตัลจากที่นั่นแต่ไปไม่ทันเวลา จึงต้องใช้แผนสองโดยการส่งเรื่อเล็กติดอาวุธออกไปสกัดแต่โชคก็ยังไม่เข้าข้าง
งานนี้ไม่ง่ายเพราะนอกจากการลอบสังหารเมอร์ซิเออร์การาตัลแล้ว ยังต้องฆ่าผู้ติดตามและทำลายเอกสารด้วย ซึ่งทั้งสองรู้และระวังตัวเป็นอย่างดี เมื่อไปถึงลอนดอนพวกเขาจะได้รับการคุ้มกันอย่างแน่นหนา จึงต้องรีบปฏิบัติการทันทีที่เค้าเหยียบท่าเรือลิเวอร์พูล
เดอ แลร์นัก กล่าวว่าเขาไม่สามารถทำงานได้โดยลำพัง แต่เงินก็เป็นสิ่งที่ดึงดูดให้คนยินดีเข้ามาร่วมงานด้วยจากทั่วทุกมุมโลก...
พันธมิตรชาวอังกฤษผู้หนึ่งรู้เส้นทางการเดินรถของลอนดอน แอนด์ เว้สต์โค้สต์เป็นอย่างดี แถมยังมีอำนาจสั่งคนงานกลุ่มหนึ่งซึ่งเฉลียวฉลาดและเชื่อถือได้ เขาซื้อพนักงานไว้หลายคน คนสำคัญที่สุดคือเจมส์ แม็คเฟอร์สันซึ่งสืบรู้แน่ชัดว่าเขามักจะได้เป็นการ์ดของรถขบวนพิเศษ รวมถึงสมิธคนคุมเตาเชื้อเพลิง แต่จอห์น สเลเต้อร์พนักงานขับรถเป็นคนหัวแข็งและอันตรายเขาจึงตัดออก
เดอ แลร์นัก เตรียมการนี้ไว้อย่างละเอียดตั้งแต่เรือที่ทั้งสองโดยสารยังมาไม่ถึงอังกฤษ เพราะรู้ว่าเขาจะต้องรีบไปให้ถึงปารีสโดยเร็วที่สุด แม้แต่เรือนำร่องที่พาเรือเดินสมุทรเข้ามาจอดเทียบท่าก็ยังเป็นสายที่ เดอ แลร์นัก ซื้อไว้
“เมื่อการาตัลมาถึงลิเว่อร์พูล พวกเขาก็ระวังตัวมากโดยเฉพาะองครักษ์ที่มากพิษสงและพร้อมจะใช้อาวุธได้ทุกเมื่ออย่างโกเม้ซ ซึ่งเป็นคนถือเอกสารลับ เราจึงต้องให้พวกเขารับชะตากรรมเดียวกัน” เดอ แลร์นัก กล่าว
แผนการเริ่มง่ายขึ้นเมื่อพวกเขาเช่ารถขบวนพิเศษ ที่เราซื้อพนักงานไว้แล้วสองคนด้วยราคาที่พวกเขาจะเป็นอิสระไปตลอดชีวิต
...คุณก็รู้ว่าคนอังกฤษนั้นซื่อสัตย์กว่าชาติใดๆ ผมจึงต้องซื้อพวกเขาด้วยราคาที่แพงกว่าชาติไหนๆ เช่นกัน...
และโชคร้ายที่แม็คเฟอร์สันดันส่งจดหมายไปหาเมียและนัดเจอหล่อนที่นิวยอร์ค งานเสี่ยงตายแบบเราจะปล่อยเขาไว้ได้อย่างไร
สายคนหนึ่งช่วยจัดการทุกอย่างที่ลิเวอร์พูลส่วนผมรอปฏิบัติการอยู่ในโรงเตี๊ยมที่เคนย่อน
เขาให้ชื่อฮอร์เร็ซ มัวร์ ขอเช่ารถไปกับการาตัลเพื่อรับประกันความผิดพลาดในกรณีที่ปฏิบัติการของเราไม่สำเร็จ หน้าที่ของเขาคือยิงสองคนนั้นพร้อมทำลายเอกสาร แต่การาตัลระวังตัวแจไม่ยอมรับผู้โดยสารอื่น เขาจึงต้องเดินออกจากสถานีแล้ววกเข้ามาอีกประตูหนึ่งไปนั่งในตู้การ์ดและเดินทางไปกับแม็คเฟอร์สันการ์ดของรถ
ผมเตรียมทุกอย่างพร้อมกันเป็นวันๆ เหลือไว้เพียงจุดเชื่อมต่อ รางย่อยที่ถูกเลือกไว้เคยมีจุดเชื่อมต่อกับรางหลักแต่ถูกรื้อไป เราแค่หารางมาเสริมเพื่อให้เชื่อมต่อกันได้อีกครั้ง เราวางรางไปได้ไกลเท่าที่ไม่เสี่ยงต่อการสังเกตเห็น เหลือเพียงแต่จุดเชื่อมหลักและการปรับหัวกุญแจสับหลีกเท่านั้น
เราหาไม้หมอน เหล็กประกบรางและหมุดย้ำจากรางย่อยสายหนึ่งซึ่งถูกทิ้งร้างไว้ ด้วยคนงานกลุ่มเล็กๆ แต่มีประสิทธิภาพ เราเตรียมทุกอย่างไว้พร้อมก่อนที่รถขบวนพิเศษจะมาถึง เมื่อมันมาถึงจริงๆ รถวิ่งเข้าไปในรางย่อยอย่างง่ายดายโดยที่ผู้โดยสารทั้งสองไม่รู้ถึงแรงกระแทกตรงหัวกุญแจเลยด้วยซ้ำ
ที่จริงสมิธคนคุมเตาต้องโปะยาสลบจอห์นคนขับเพื่อให้เขาหายไปพร้อมเหยื่อ แต่แมคเฟอร์สันทำงานเงอะงะทำให้จอห์นดิ้นและตกจากหัวรถจักร โชคดีที่เขาคอหักตาย ผู้เชี่ยวชาญด้านอาชญากรรมจึงพบช่องโหว่จากแผนที่น่าปลื้มของเรา
รางย่อยยาวเกือบสองกิโลเมตรนำไปสู่เหมืองร้างฮ้าร์ตซิสที่เคยเป็นเหมืองถ่านหินที่ใหญ่ที่สุดในอังกฤษ รางนี้ทอดยาวลึกลงไปในเหมืองหุบเหว ไม่มีใครเห็นรถด่วนขบวนนี้นอกจากจะยืนอยู่ตรงขอบเหวและผมเองที่ยืนอยู่บนนั้น คุณอยากรู้ไหมว่าผมเห็นอะไรบ้าง...ผมจะเล่าให้ฟัง...
...ผู้ช่วยของผมประจำการอยู่ตรงหัวกุญแจเพื่อควบคุมการสับหลีกราง เขามีลูกน้องประจำการไปด้วยสี่คนเผื่อรถตกรางเราจะได้ใช้อีกวิธีหนึ่ง และเมื่อรถแล่นผ่านไปได้อย่างสะดวกจึงส่งความรับผิดชอบมาที่ผมและผู้ติดตามอีกสองคน เราเตรียมอาวุธไว้พร้อมเผื่อมีข้อผิดพลาด
สมิธคนคุมเตาเบาเครื่องทันทีที่รถแล่นเข้าสู่รางย่อยจากนั้นก็เร่งเครื่องเต็มพิกัด เพื่อเป็นจังหวะให้เขา แม็คเฟอร์สัน และนายร้อยชาวอังกฤษของผมโดดลงมาได้ทัน
ผู้โดยสารเริ่มเอะใจตอนที่รถแล่นช้าลงจึงโผล่หัวมาดูที่หน้าต่าง คุณคิดดูสิว่าเขาจะตกใจแค่ไหนเมื่อเห็นรถแล่นบนรางที่ขึ้นสนิมผุๆ ปลายทางสายอัปรีย์นี้ไม่ใช่แมนเช้สเตอร์แต่คือหุบเหวแห่งความตาย
รถตะบึงไปอย่างบ้าคลั่งบนรางที่ผุพังขณะที่ล้อแผดเสียงน่ากลัวอยู่บนรางครำ่สนิม ผมเห็นการาตัลสวดวิงวอนต่อพระเจ้า ส่วนโกเม้ซครางเหมือนกระทิงที่ได้กลิ่นเลือดจากโรงฆ่าสัตว์
เขาปลดสายหนังที่ข้อมือและเหวี่ยงออกนอกหน้าต่างมาทางเราเป็นสัญญาว่าจะปิดปากเงียบถ้าเราไว้ชีวิต แต่ธุระกิจก็คือธุระกิจ และตอนนี้เราก็คุมรถไม่ได้แล้วเหมือนกัน
หมอนั่นหยุดร้องโหยหวนเมื่อรถไฟตีโค้งรัวสนั่นจนพวกเขาเห็นเหมืองอันมืดทะมึนอ้าปากกว้างรออยู่เบื้องหน้า เรารื้อไม้กระดานปิดปากเหมืองออกและเกลี่ยทางเข้าจนโล่งเตียน ทั้งคู่ตะลึงกับภาพที่เห็นจนเหมือนจะเป็นอัมพาตไป
ลูกน้องผมคนหนึ่งกลัวว่ารถไฟจะพุ่งข้ามไป และมันก็เกือบจะเป็นอย่างนั้น แต่โชคดีที่กันชนของหัวรถจักรกระแทกกับปากหลุมอีกฟากดังสนั่นหวั่นไหว ปล่องควันของรถหลุดกระเด็น ส่วนรถพ่วง ตู้โดยสาร และตู้การ์ด ล้วนแหลกลาญรวมกันเป็นก้อนเดียว บวกกับซากหัวรถจักรกระจุกแน่นอยู่ตรงปากหลุมก่อนจะล่วงหล่นลงไป
เราได้ยินเสียงครืน ครืน ถี่รัวขณะซากเหล่านั้นกระแทกกับผนังปล่อง อีกเนิ่นนานจึงมีเสียงกัมปนาทมาจากก้นหลุม หม้อน้ำคงระเบิดเพราะมีเสียงดังอีกระลอกตามมา แล้วไอน้ำก็พวยพุ่งขึ้นมาราวกับฝนตก จากนั้นก็สลายกลายเป็นริ้วบางๆ ลอยห่างออกไปในสายแดดของฤดูร้อน แล้วทุกอย่างในเหมืองฮาร์ตซิสก็เงียนสงบลงอีกครั้ง
แผนของเราสำเร็จลงด้วยดี คนงานอีกฟากรีบรื้อรางตรงจุดเชื่อมและจัดการทุกอย่างให้เหมือนเดิม พวกเราที่เหมืองก็ต้องเก็บเศษซากและปล่องควันของรถทิ้งลงไปในเหมือง เอาไม้กระดานปิดปากหลุมไว้ตามเดิมและรื้อรางที่เพิ่มเติมออก จากนั้นก็แยกย้ายกันไป
ส่วนใหญ่ไปปารีส เพื่อนร่วมงานชาวอังกฤษไปแมนเซสเตอร์ ส่วนแมคเฟอร์สันไปเซ้าแธมป์ตันก่อนอพยพไปอเมริกา หนังสือพิมพ์อังกฤษในช่วงนั้นก็บอกแล้วว่าเราทำงานกันหมดจดสมบูรณ์แบบแค่ไหน แม้กระทั่งนักสืบสมองใสต่างๆ ก็ไม่อาจคลำหาเงื่อนงำนี้ได้ถ้าผมไม่เอ่ยปากขึ้นมาเอง...
เฮ่อ...จบซะที....ปล่อยให้รอลุ้นกันหลายวันเลย หวังว่าแฟนเพจทุกท่านจะสนุกและได้รับแง่คิดจากเรื่องนี้นะคะ ...เรื่องบางเรื่องเราก็ไม่จำเป็นต้องเข้าไปยุ่งเกี่ยว เมื่อถึงเวลาความจริงจะปรากฏออกมาเอง... ส่วนเครื่องบิน MH 370 นั้นคงมีเงื่อนงำที่ซับซ้อนกว่าเรื่องที่โคนัน ดอยล์ เขียนอย่างไม่ต้องสงสัย...
ขอบคุณแฟนเพจทุกท่านที่กดติดตาม กดไลค์ และคอมเม้นเป็นกำลังใจให้นะคะ แล้วจะหาเรื่องสนุกๆ มาให้อ่านอีกค่ะ
#พอดี...มีเรื่องเล่า
- 3
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
