Titanic ตำนานของเรือที่ไม่มีวันจม ตอนที่ 3
ปิดตำนานเรือที่ไม่มีวันจม
ในวันที่ 14 เมษายน ค.ศ.1912 (พ.ศ.2455) นั้น ทุกอย่างเป็นไปอย่างปกติ ไม่มีสัญญาณว่าจะเกิดหายนะขึ้นกับเรือ การเตรียมซ้อมอพยพในกรณีฉุกเฉินที่ได้เตรียมการไว้ตั้งแต่ทีแรกก็ได้ถูกยกเลิกไป
ในวันนี้ Titanic ได้รับวิทยุโทรเลขเตือนเรื่องภูเขาน้ำแข็งในเส้นทางเดินเรือถึง 7 ครั้ง จากเรือหลายลำ แต่เนื่องจากเหล่าพนักงานวิทยุโทรเลขกำลังวุ่นอยู่กับการส่งวิทยุโทรเลขให้แก่ผู้โดยสาร ข้อความเตือนเหล่านั้นจึงค่อนข้างล่าช้าและไม่ได้รับการสนใจมากนัก
เวลา 21.45 น. วิทยุโทรเลขได้ส่งมาเตือนเรือ Titanic อีกครั้ง ถึงภูเขาน้ำแข็งที่ขวางทางอยู่ข้างหน้า แต่เช่นเดิมครับ พนักงานวิทยุโทรเลขกำลังยุ่งอยู่กับการส่งวิทยุโทรเลขให้ผู้โดยสาร จึงไม่ได้ส่งข้อความนั้นให้แก่กัปตัน
เวลา 22.45 น. อุณหภูมิภายนอกเรือลดลงอย่างมาก แทบจะถึงจุดเยือกแข็ง เหล่าผู้โดยสารที่อยู่บนดาดฟ้าจึงกลับเข้าไปในห้องพักโดยไม่ได้รู้สึกถึงความผิดปกติอะไร
22.50 น. เรือ Californian ได้ส่งสัญญาณเตือน Titanic ว่า Californian ต้องหยุดเรือเนื่องจากถูกล้อมรอบด้วยน้ำแข็ง ให้ Titanic ระวัง แต่สายไปเสียแล้ว
เวลาประมาณ 23.39 น. เวรยามที่เสากระโดงเรือซึ่งกำลังง่วงอยู่นั้น ฉับพลันก็ตาสว่างทันทีครับ สิ่งที่พวกเขาพบอยู่ข้างหน้าคือภูเขาน้ำแข็งขนาดมหึมา จึงรีบส่งสัญญาณแจ้งเจ้าหน้าที่และกัปตันเรือทันที ลูกเรือจึงรีบเลี้ยวหลบภูเขาน้ำแข็ง แต่เนื่องจากใบจักรและหางเสือนั้นมีขนาดเล็กเมื่อเทียบกับขนาดเรือ ทำให้หลบไม่พ้น และทางด้านขวาของเรือนั้นก็ชนเข้ากับภูเขาน้ำแข็งอย่างจัง
ภูเขาน้ำแข็งลูกที่เชื่อกันว่า Titanic ชนจนอับปาง
ในขณะที่เรือชนกับภูเขาน้ำแข็งนั้น บนเรือมีการสั่นสะเทือนเล็กน้อย ผู้โดยสารส่วนใหญ่ก็รู้สึกได้แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะเชื่อว่ายังไง Titanic คือเรือที่ปลอดภัยที่สุดในโลก และนอนต่ออย่างสบายใจ
แต่สำหรับกัปตันและเหล่าลูกเรือนี่สิครับ ทุกคนจากที่ง่วงก็ตาสว่างเป็นปลิดทิ้ง รีบมาตรวจความเสียหาย วิศวกรรายงานว่าเรือได้ชนกับภูเขาน้ำแข็งทางด้านกราบขวาของหัวเรือ ซึ่งเป็นจุดอ่อนทนรอยแตกได้ไม่ทนทานเท่าจุดอื่นๆ และห้องเครื่องส่วนหัว 5 ห้องเครื่องแรกก็เกิดรอยรั่ว ซึ่งวิศวกรบอกว่า หัวเรือเป็นจุดอ่อนที่สุดในเรือที่สามารถรับรอยแตกต่อเนื่องจากหัวเรือได้ 4 ห้อง ไม่ใช่ 5 ห้องดังที่เป็น ดังนั้นน้ำจะท่วมห้องเครื่องทั้งห้าสูงขึ้นเรื่อยๆ และล้นกำแพงกั้น
Thomas Andrews ผู้ออกแบบ Titanic ซึ่งเขาภูมิใจนักหนาและเป็นคนเอ่ยปากว่า Titanic นั้นไม่มีวันจม เมื่อเห็นสภาพความเสียหายที่เกิดขึ้น จึงได้แต่ยอมรับเสียงอ่อย บอกว่าเรือกำลังจะจมในอีกไม่กี่ชั่วโมง
Thomas Andrews
เมื่อกัปตันและลูกเรือทุกคนทราบถึงชะตากรรมของเรือ สิ่งที่พวกเขาต้องรีบทำต่อไป
อพยพผู้โดยสารลงเรือชูชีพให้เร็วที่สุด
ในเวลานั้น คือเวลาเที่ยงคืน น้ำเริ่มท่วมห้องพักของผู้โดยสารชั้นสาม ทำให้เริ่มลือกันว่าเรือจะจม แต่ไม่มีคนเชื่อมากนัก และอีกไม่กี่นาทีต่อมา กัปตัน Edward John Smith ได้สั่งการให้เตรียมเรือชูชีพโดยด่วน พร้อมทั้งส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือรวมทั้งสั่งให้ปลุกผู้โดยสารทุกคน และให้ไปรวมกันที่ดาดฟ้าเรือ
ผู้โดยสารที่ขึ้นมารวมกันที่ดาดฟ้าเรือนั้น ส่วนมากก็ยังไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น เข้าใจว่าเป็นแผนการฝึกเผื่อเหตุฉุกเฉินเท่านั้น ต่างหยอกล้อพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน
แต่สำหรับกัปตันนี่ไม่สนุกเลยครับ เฝ้ารอสัญญาณช่วยเหลืออย่างใจจดใจจ่อ ราว 10 นาทีต่อมา เรือ RMS Carpathia ของ Cunard Line คู่แข่งของ White Star Line เจ้าของ Titanic ก็ได้ตอบกลับมาว่าได้รับสัญญาณขอความช่วยเหลือแล้ว ขณะนี้กำลังเร่งเครื่องเต็มพิกัด จะไปถึง Titanic ภายใน 4 ชั่วโมง
RMS Carpathia
ดูเหมือนจะดีใช่มั้ยครับ แต่ปัญหาคือ 4 ชั่วโมงมันนานไปครับ เรืออยู่ได้ไม่ถึง 4 ชั่วโมงแน่ กัปตันจึงต้องหาทางช่วยเหลือผู้โดยสารและลูกเรือ ระหว่างที่รอ Carpathia
0.25 น. กัปตันสั่งให้อพยพผู้หญิงและเด็กลงเรือชูชีพ แต่เนื่องจากลูกเรือขาดความเชี่ยวชาญ เนื่องจากไม่ได้ซ้อมเต็มที่ จึงทำให้กะไม่ถูกว่าเรือหนึ่งลำนั้นจะจุผู้โดยสารได้มากแค่ไหน จึงปล่อยเรือชูชีพออกโดยที่ยังจุคนไม่เต็มที่ ทำให้เรือชูชีพที่ถูกออกแบบมาให้ช่วยชีวิตคนได้ 1,178 คนนั้น กลับรับผู้โดยสารเพียง 710 คนเท่านั้น
ภาพจากภาพยนตร์
ตอนนี้ผู้โดยสารเริ่มจะไม่ขำแล้วครับ พอเห็นเรือชูชีพถูกปล่อยออกไป ผู้โดยสารเริ่มจะคิดได้แล้วครับว่านี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ จึงยื้อแย่งกันจะขึ้นเรือชูชีพ ผู้โดยสารชายบางคนถึงขนาดเอาผ้าคลุมหัวผู้หญิงมาใส่เพื่อปลอมเป็นผู้หญิง จะได้ขึ้นเรือชูชีพ เนื่องจากกัปตันสั่งให้เด็กและผู้หญิงไปก่อน
ในเวลานี้เหล่าเจ้าหน้าที่ต่างต้องเผชิญความกดดัน เนื่องจากผู้โดยสารด่าทอ แย่งกันจะลงเรือชูชีพให้ได้ เจ้าหน้าที่จึงต้องถือปืนขึ้นขู่ ไม่ให้ใครแย่งลงเรือชูชีพ
ถึงแม้จะโกลาหล แต่ก็มีสุภาพบุรุษหลายคนเสียสละให้เด็กและสตรีไปก่อน ดังเช่น Isidor Straus มหาเศรษฐีเจ้าของห้าง Macy’s ห้างสรรพสินค้ายักษ์ใหญ่ของสหรัฐอเมริกาในยุคนั้น เขาปฏิเสธที่จะลงเรือชูชีพ ไม่ขอใช้อภิสิทธิ์ใดๆทั้งสิ้น ให้เด็กและผู้หญิงไปก่อน ส่วนภรรยาของเขาก็ไม่ขอลงเรือชูชีพ ขออยู่กับสามีตน ตายก็ตายด้วยกัน
Isidor และ Ida Straus ภรรยา
Isidor และ Ida Straus จากภาพยนตร์ Titanic (1997) ภาพยนตร์ได้ใส่ฉากนี้เพื่ออุทิศให้เศรษฐีผู้เสียสละและภรรยาผู้ซื่อสัตย์
อีกรายหนึ่งที่น่ายกย่องคือ John Jacob Astor IV มหาเศรษฐีที่รวยที่สุดบน Titanic อันที่จริงเขาจะรอดแล้ว โดยเขาได้ขึ้นมานั่งบนเรือชูชีพร่วมกับภรรยาแล้ว แต่เมื่อเขาเห็นเด็กสองคนกำลังยืนตาละห้อย ตัวสั่นด้วยความกลัว เท่านั้นเองครับ เขาก็รีบลุกจากเรือชูชีพและสั่งให้เด็กสองคนนั้นมาขึ้นเรือชูชีพแทนเขา ส่วนตัวเขาเองนั้น จะรอลงเรือลำต่อไปกับคนอื่นๆแทน พร้อมกับให้สัญญากับภรรยาว่าจะรอดกลับมาเจอเธอ โดยไม่รู้เลยว่า การเสียสละในครั้งนี้ เขาจะไม่มีโอกาสได้ทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับภรรยา บางทีคนรวยๆ ก็ใช่ว่าจะนิสัยแย่ทุกคนนะครับ
John Jacob Astor IV
John Jacob Astor IV จากภาพยนตร์ Titanic (1997)
ในเวลานั้น เจ้าหน้าที่ต่างยิงพลุขอความช่วยเหลือขึ้นฟ้าทุกๆ 10 นาที ซึ่งเรือลำอื่นก็เห็นนะครับ แต่ส่วนใหญ่ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น จึงไม่มาช่วย Titanic
1.15 น. น้ำเริ่มท่วมมิดหัวเรือ ทำให้ผู้โดยสารเริ่มตื่นตระหนก และเหตุการณ์ยิ่งวุ่นวายมากขึ้น เรือชูชีพต่างรีบปล่อยออกอย่างรีบร้อน ในเวลานั้นนักดนตรีก็ได้แสดงความกล้าหาญออกมาครับ พวกเขาทำหน้าที่บรรเลงเพลงขับกล่อมผู้โดยสารต่อไปครับ ไม่ได้มีท่าทีตื่นตระหนก พวกเขาบรรเลงจนวินาทีสุดท้าย เพลงสุดท้ายที่บรรเลงเป็นเพลงช้าในชื่อ “Nearer, My God, to Thee” หรือแปลว่า “ใกล้ชิดพระเจ้า” ซึ่งเป็นเพลงที่คริสต์ศาสนิกชนใช้ร้องเพื่อแสดงความไว้อาลัย
2.05 น. เรือชูชีพได้ถูกปล่อยออกไปหมดแล้ว แต่ยังเหลือคนมากกว่า 1,500 คนตกค้างอยู่บนเรือ ที่ซวยที่สุดคือผู้โดยสารขั้นสามครับ เหลือผู้โดยสารชั้นสามที่ตกค้างอยู่ในห้อง ไม่ได้ออกมาตามที่กัปตันสั่งทีแรก เนื่องจากห้องพักชั้นสามนั้นอยู่ชั้นล่าง ผู้โดยสารในชั้นนี้จึงติดอยู่ในห้องและถูกน้ำสกัดไว้ ออกมาไม่ได้จนเสียชีวิต
เจ้าหน้าที่ที่อยู่บนเรือชูชีพได้นำเรือชูชีพทุกลำ ออกห่างจากตัวเรือ Titanic ให้ไกลที่สุด เพราะ Titanic นั้น กำลังจมอย่างรวดเร็วและรุนแรง ทำให้เกิดแรงดูดของน้ำบริเวณใกล้ลำเรือซึ่งอาจจะดูดเรือชูชีพจมลงไป อีกทั้งเหล่าผู้ที่โดดลงมาจาก Titanic อาจจะตื่นตระหนก รีบว่ายเข้าหาเรือชูชีพและแย่งกันขึ้นเรือ อาจทำให้เรือล่มได้ เหล่าเจ้าหน้าที่จึงพยายามนำเรือชูชีพออกไปให้ไกลที่สุด และน้ำทะเลในบริเวณดังกล่าวเย็นเกือบเป็นน้ำแข็ง ดังนั้น ผู้ที่ตัดสินใจโดดลงมาจาก Titanic แล้วว่ายไปขึ้นเรือชูชีพ ส่วนใหญ่จึงมักจะเกิดอาการช็อกและแข็งตายก่อน
2.20 น. Titanic ได้ดำดิ่งลงสู่มหาสมุทรแอตแลนติก โดยในตอนแรกนั้น ส่วนใหญ่เชื่อว่าเรือนั้นจมดิ่งลงในแนวตั้ง ไม่ได้หักออก แต่จากซากเรือที่พบในภายหลัง ทำให้ทราบว่าเรือนั้นได้หักออกเป็นสองท่อนก่อนจะจมดิ่งลงสู่ก้นสมุทร
3.00 น. เสียงหวีดร้องได้เงียบลง เจ้าหน้าที่ได้นำเรือชูชีพเข้าไปช่วยผู้ที่ลอยคออยู่ในทะเล แต่ส่วนใหญ่ตายหมดแล้ว สามารถช่วยผู้ที่ลอยอยู่ในทะเลได้เพียง 11 คนเท่านั้น
4.10 น. RMS Carpathia ได้เข้าไปช่วยเหลือผู้รอดชีวิตบนเรือชูชีพ เป็นอันปิดตำนานเรือ Titanic เรือที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกในยุคนั้น
ผู้รอดชีวิตจาก Titanic กำลังได้รับความช่วยเหลือจาก RMS Carpathia
ตอนต่อไป ผมจะเล่าต่อถึงเหตุการณ์หลังจากที่ Titanic จมแล้ว การสืบสวน การเยียวยาผู้รอดชีวิต และปฏิกิริยาของทั่วโลกต่อข่าวดังข่าวนี้
ติดตามตอนต่อไปนะครับ
References: หนังสือ Titanic เขียนโดย Tim Vicary
- 9
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
