16 ต.ค. 2019 เวลา 00:00 • ความคิดเห็น
ในช่วง 1,000 ปีที่ผ่านมา
สิ่งต่าง ๆ รอบตัวของมนุษย์นั้นเปลี่ยนไปอย่างมาก
จากขี่ม้า กลายเป็นขับรถ
จากจดหมาย กลายเป็นพิมพ์ข้อความ
จากก่อกองไฟ กลายเป็นหลอดไฟ
จากฟังวิทยุ กลายเป็นดูโทรทัศน์
นวัตกรรมรอบ ๆ ตัวเราเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอด และยิ่งนับวัน ยิ่งเปลี่ยนแปลงไปอย่างเร็วขึ้น เร็วขึ้น
แต่ เวลาที่ผ่านไปนับพันปี กลับมีบางสิ่งที่ไม่เปลี่ยนไปเลย
นั่นก็คือ อารมณ์ของมนุษย์
ในตอนที่แล้ว เรารู้กันไปแล้วว่า ทำไมอารมณ์ ถึงมีผลต่อมนุษย์มากมายนัก
มาในตอนนี้ เราจะมาดูกันครับว่า เพราะอะไร เวลานับ พันปี
อารมณ์ของมนุษย์ ถึงไม่เคยเปลี่ยนไปเลย
เราสร้างอาวุธ เพื่อตอบสนองสัญชาตญาณนักล่าในตอนแรก และ ก็ยิ่งสร้างอาวุธที่ตอบสนองสัญชาติญาณนักฆ่าในตอนหลัง เพราะ ยิ่งเทคโนโลยีก้าวไกล อาวุธที่ใช้ ยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นทุกที
แต่เรามีเหตุผลที่ดีเสมอครับ เพราะเราบอกว่า เราใช้ป้องกันตนเอง จากภัยร้าย??
แต่เอ.......................ภัยร้ายที่ว่า รูปร่างหน้าตามันเหมือนมนุษย์ด้วยกันเองรึเปล่า แตกต่างตรงที่ว่า "คิดต่าง"
เราสร้างอาหาร เพื่อตอบสนองสัญชาตญาณความหิว แต่เรากลับไม่เคยมีคำว่า "พอ"
เพราะเราสร้างอาหารมากขึ้น ไม่ได้เพราะ ใช้มันเพื่อ"กิน" แต่เราใช้มันเพื่อ "ขาย" สำหรับทำกำไร
และเราก็มี อาหารเป็นไร่ เป็นฟาร์ม และก็ถางป่ารุกรานสัตว์อื่นมากขึ้น เพื่อให้เราได้กำไรมากขึ้น
เราสืบพันธุ์ โดยไม่คำนึงถึง สมดุลของธรรมชาติ เราขยายเผ่าพันธุ์ โดยไม่กลัวว่าทรัพยากรที่มีนั้นจะมีใช้ไปถึงรุ่นลูกหลานเรามากแค่ไหน
และเราใช้ SEX เพียงเพื่อตอบสนองตัณหา ไม่ใช่เพื่อการสืบพันธุ์ในที่สุด
แต่เพราะความสนุก ก็ตามมาด้วยการกำเนิด ที่ไม่ได้เตรียมใจ
เราผลิต เครื่องมืออำนวยความสะดวกมากมาย เพื่อให้เรารู้สึก "สบาย"
และสุดท้ายเราก็กลายเป็น "ทาส" เทคโนโลยี โดยไม่รู้ตัว
สุดท้ายเราก็กลายเป็น "ทาส" ของสิ่งที่เรียกว่า "อารมณ์"
เพราะ แทบจะทุกอย่างในโลกนี้ ถูกสร้างมา เพื่อตอบสนองความต้องการของอารมณ์
จึงไม่แปลกเลยว่า ทำไม เวลานับพันปี ที่เปลี่ยนแปลงไป ไม่เคยเปลี่ยนแปลงภายในของมนุษย์ได้เลย
เพราะเรา ให้อาหารกับความต้องการของอารมณ์อยู่เสมอ ๆ ไม่เคยขาด ตลอดระยะเวลา เป็นพันปี
มีเพียงคนไม่กี่คน ที่ ก้าวมาเป็น จุดยึดเหนี่ยวจิตใจ ให้มนุษย์ไม่หลงระเริงไปกับสิ่งพวกนี้
หากเพียงแต่ว่า นั่นคงยังไม่เพียงพอ
ที่จะยับยั้ง การทำลายตัวเองอย่างช้า ๆ นี้ ให้หยุดไป
เราไม่รู้หรอกว่า มันจะสิ้นสุดลงตรงไหน
รู้เพียงแต่ว่า ถ้าหากวันนี้ ยังคงปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป
ในยุคของพวกคุณทุกคน คงจะไม่มีใครเดือดร้อนอะไร
แต่ อนาคต ของ ลูก หลาน เรา ก็จะไม่เหลืออะไรเช่นกัน
มนุษย์จะรอดพ้นจากวิกฤต นี้ได้ ถ้าหันกลับมาพึ่งพาธรรมชาติให้มากขึ้น
และลดการสนองความต้องการของอารมณ์ให้น้อยลง
ไม่ต้องเริ่มที่ใคร แต่ขอให้เริ่มที่คุณเอง
มี "สติ" กับตัวเองให้มากขึ้นในแต่ละวัน
ตกเป็น "ทาส"ของอารมณ์ให้น้อยขึ้นในแต่ละเดือน
และมอบของขวัญคืนสู่ธรรมชาติให้มากขึ้นในแต่ละปี
ผมเชื่อในพลังเล็ก ๆ ที่ไม่ยิ่งใหญ่
เพราะผมเชื่อเสมอว่า เราส่งต่อพลังที่เล็ก ๆ นี้ได้ ให้มัน....ไปเติบใหญ่....ในตัวของคนอื่น

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา