Medium size Pilot
วันนี้เสนอตอน เข้าซิมเป็นยังไงน้อ? ตอนที่ 8
หลังจากทดสอบ TCAS หรือหลบเลี่ยงการเฉี่ยวชนกันกลางอากาศไปแล้ว ก็บินต่องับ
บินไปซักหน่อยก็มีเสียง “ปิ๊ง!” ตามมาด้วยไฟกระพริบสีเหลืองข้างหน้าเดี้ยม และด้วยสัญชาตญาณของนักบินก็ต้องเหลือบไปมองแผงข้างบนต่อว่า เป็นไฟเตือนของระบบอะไร
แน่นอนว่าประสบการณ์การบินขนาดนี้ มีหรือที่ครูจะปรานี ไม่มีทางที่จะตั้งค่าให้ระบบเสียแค่ 1 อย่าง ซักพักก็มีเสียงตามมา “ปิ๊ง!” และตามมา และตามมา...
สรุปว่ามีไฟขึ้นเตือน 4 ดวง พี่กัปตันบอกให้มีเดี้ยมเปิด Quick Reference Handbook หรือเรียกสั้น ๆ ว่า QRH ซึ่งเป็นคู่มือไว้รับมือ abnormal procedure ต่าง ๆ แต่นักบินควรมีความเข้าใจในระบบต่าง ๆ ของเครื่องบินด้วย ไม่งั้นอาจจะเปิดใช้ผิดหน้าได้ (เดี้ยมก็เคยงับ ช่วงแรก ๆ ด้วยความรีบร้อนเลยทำให้พลาด)
ตัวอย่างงับ
และด้วยประสบการณ์ที่มี พี่กัปตันเลยบอกเดี้ยมว่าให้เปิดเรื่องอะไร เดี้ยมเลยไม่ต้องมัวแต่ไล่ดูทีละระบบ พอเปิดได้ถูกหน้า ก็แก้ไขได้รวดเร็ว
หลังจากปฏิบัติตาม QRH เสร็จแล้ว ก็เตรียมตัวลงสนามบินปลายทาง ซึ่งสนามบินที่ครูเลือกมาก็คือ แม่ฮ่องสอน งับ
สนามบินแม่ฮ่องสอน เป็นหนึ่งในสนามบินที่บินยากแห่งหนึ่งของไทยเลย เนื่องจากตัวสนามบินนั้นตั้งอยู่กลางหุบเขา ทำให้ต้องขึ้นและลงทางเดียว
การลงสนามที่นี่จะมีเพียง IGS VOR DME approach เท่านั้น (Instrument Guidance System ที่นำร่องโดยใช้ VOR DME นำทางไปสู่สนามบิน) และจะลงได้เพียงแค่รันเวย์ 11 เท่านั้น เพราะอีกด้านหนึ่งเป็นแนวเขาโอบล้อมตัวสนามบินทั้งหมด
Approach chart ของแม่ฮ่องสอนงับ
แม่ฮ่องสอนยังได้ชื่อว่าเป็นเมืองสามหมอก ในช่วงที่หมอกลงจัดก็จะไม่สามารถไปลงสนามบินได้ ซึ่งถ้าหากมีรายงานว่าทัศนวิสัยต่ำกว่าที่ระบุบนชาร์ท (5 กิโลเมตร หรือฐานเมฆต่ำกว่า 1900 ฟุต) ก็จะไม่สามารถบินไปได้งับ
ก่อนจะบินเข้าไป Pilot flying หรือนักบินที่ทำการบินในไฟลท์นั้นก็จะทำการบรีฟให้นักบินอีกคนฟัง พร้อมกับเซ็ตค่าความสูง เซ็ตความเร็วในการร่อนลง รวมถึงกรณีที่ลงไม่ได้แล้วจะบินไปทางไหนและอย่างไรต่อ
ซึ่งแน่นอนว่า ครูจะไม่ปล่อยให้เราได้ลงสนามกันอย่างง่ายดายแน่นอน หึหึ
ก่อนจะข้ามสถานี VOR (ที่ความสูง 2,100 ฟุต) นักบินควรจะต้องเห็นพื้นดินแล้ว เพราะถ้ามองไม่เห็นพื้นดินก็มีความเสี่ยงสูงที่จะลงไม่ได้ ต้องทำการ missed approach ออกไปตามที่ชาร์ทระบุ
และก็ตามคาด ครูใส่ฐานเมฆไว้ต่ำกว่า minimum ที่เครื่องจะลงได้ เลยต้องทำ missed approach ออกไป
การทำ missed approach นั้น จะต้องเริ่มทำตามจุดที่ชาร์ทกำหนด นั่นคือ missed approach point (ตัว M ใหญ่บนชาร์ท, 0.5 ไมล์หลังผ่านสถานี VOR) ต้องบินตรงไปข้างหน้าอีก 2 ไมล์ ที่ความสูงไม่ต่ำกว่า 1,900 ฟุตให้ได้ระยะทาง 2.5 ไมล์ก่อน แล้วจึงเลี้ยวขวาจนหัวเครื่องหันไปที่ทิศเหนือ (360 องศา) เพื่อตรงเข้าหาสถานี VOR อีกครั้ง
ความสนุกมันเกิดขึ้นตอนที่เริ่ม missed approach พอเร่งเครื่องสุดเพื่อให้มีกำลังเครื่องยนต์สูงสุดสำหรับไต่ขึ้น จู่ ๆ เครื่องยนต์ข้างขวาก็ดับไปซะอย่างงั้น
เนื่องจากสนามบินแม่ฮ่องสอนนั้น ไม่มีพื้นที่ให้นักบินทำการบินอย่างอิสระมากนัก Pilot monitoring จึงต้องช่วย Pilot flying เยอะมาก ทั้งต้องขานบอกให้คนบินรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วคอยเตือนต่อว่าต้องทำอะไร ต้องเลี้ยวไปไหน ต้องไต่ไปที่ความสูงเท่าไหร่ คอยวิทยุบอกหอบังคับการว่าเกิดอะไรขึ้น และอีกมากมาย
ก่อนอื่นก็บอกพี่กัปตันว่าเครื่องยนต์ที่ 2 fail แล้วก็ขานบอกว่า “positive rate” เมื่อเห็นมีอัตราการไต่ขึ้น กัปตันก็จะสั่งให้เก็บ landing gears หลังจากนั้นก็ขานบอกว่าถึงระยะ 2.5 ไมล์แล้วงับ ให้เลี้ยวขวาออก พร้อมช่วยหมุน heading bug ให้ไปที่ทิศ 360 และต้องไม่ลืมบอกหอบังคับการบินว่า “going around, engine fail, stand by”
จากนั้นก็มาทำการดับเครื่องยนต์กันก่อน ซึ่งการดับเครื่องยนต์จะทำตามลำดับที่จำได้อย่างขึ้นใจ และต้องทำการคอนเฟิร์มกันทั้งคู่ เพื่อป้องกันการดับเครื่องยนต์ผิดข้างงับ หลังจากทำเสร็จแล้วก็บินกันต่อไปก่อน
ระหว่างนั้นเดี้ยมก็จะคอยเช็คความสูง พอถึงที่ 2,300 ฟุต เป็นความสูงสำหรับการเร่งความเร็วเพื่อให้สามารถเก็บ flaps ได้ หลังจากนั้นก็สามารถกด autopilot ให้ทำงานได้เพื่อจะลดงานลง
หลังจากให้ autopilot บินแทนแล้ว พี่กัปตันก็จะมาคุยปรึกษากันว่าจะทำอะไรต่อไป หลังจากตัดสินใจได้แล้วว่าจะไปเชียงใหม่แทน เนื่องจากเชียงใหม่อยู่ไม่ไกลมาก เครื่องยนต์เสียไป 1 ตัวจึงทำให้การลงสนามที่แม่ฮ่องสอนเป็นความเสี่ยง
เดี้ยมก็จะวิทยุบอกหอบังคับการบินว่าเราจะขอไดเวิร์ทไปเชียงใหม่แทน จากนั้นก็แจ้งบริษัท พี่กัปตันก็จะบอกกับลูกเรือและประกาศบอกผู้โดยสาร
ระหว่างนี้ก็จะทำการไต่ไปเรื่อย ๆ ให้ได้ความสูง 4,500 ฟุต เพื่อที่จะสามารถบินผ่านสถานี VOR ได้ตามที่ชาร์ทระบุ จากนั้นก็เลี้ยวซ้ายไปทิศ 350 องศา ออกไป 3 ไมล์ เพื่อไต่ต่อให้ได้ความสูง 7,000 ฟุต เมื่อได้ความสูง 7,000 ฟุต ก็จะตรงไปที่จุด SINDY ก่อนจะตรงไปเข้าเชียงใหม่
ระหว่างนั้นก็จะเรียกทำ checklist ทั้งหมด ทั้งการดับเครื่องยนต์, after takeoff checklist เพื่อกันการลืมทำบางอย่างงับ
ทางหอบังคับการบินแม่ฮ่องสอนก็จะให้เราไต่ขึ้นไปวางระดับที่ 11,000 ฟุต ก่อนจะให้เราติดต่อกับทางเชียงใหม่ที่ความถี่ 129.6 MHz ต่อ
หลังจากติดต่อกับเชียงใหม่แล้ว ก็จะได้รับคำสั่งให้เข้าเชียงใหม่ตาม Standard Terminal Arrival Route หรือ STAR ที่มีชื่อว่า VISES 1A (วิเศษ วัน อัลฟ่า) ซึ่งจะมีจุด waypoint ต่าง ๆ พร้อมความสูงกำกับ
ต่อจากนั้นก็จะได้เข้าจุด MAKOK (มะกอก) เพื่อทำ ILS approach ลงสู่สนามต่อไปงับ
ขณะทำการร่อนอยู่ห่างจากรันเวย์ 10 ไมล์ ครูก็กดให้เครื่องยนต์ที่เหลืออีกข้างไฟไหม้! คราวนี้เสียงเตือนดังรัว ๆ พร้อมกับไฟกระพริบสีแดง มีเดี้ยมต้องกดปุ่มให้หยุดดัง และบอกกัปตันว่าไฟไหม้เครื่องยนต์อีกข้างงับ
ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ตงับ
พี่กัปตันบอกว่า เอาไว้ก่อน เดี๋ยวไปดับตอนถึงพื้นแล้ว ซึ่งเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องงับ เนื่องจากเครื่องบินนั้นก่อนจะออกขายได้ต้องมีการทดสอบการทนไฟไหม้จากเครื่องยนต์ก่อน ซึ่งมีการันตีว่าทนไฟได้ถึง 15 นาที
ถ้าหากทำการดับเครื่องยนต์แล้ว ผลที่ตามมาคือ
1. เครื่องบินจะสูญเสียกำลังทันที
2. ช่วงเวลาการแลนด์ดิ้งเป็นช่วงเวลาที่ต้องใช้สมาธิสูง ไม่ควรจะทำอย่างอื่น
3. เอาเวลาที่มีอยู่มาคิดว่าหลังจากเครื่องหยุดบนพื้นแล้ว จะทำอย่างไรต่อไปดีกว่า
จากนั้นเดี้ยมก็จะบอกหอบังคับการบินเชียงใหม่ว่า เครื่องยนต์มีไฟไหม้ ขอรถดับเพลิงและรถพยาบาลเตรียมรอไว้ด้วยงับ
เมื่อเครื่องแลนด์อย่างปลอดภัยและหยุดบนรันเวย์ พี่กัปตันก็จะทำการดับเครื่องยนต์พร้อมกับดับไฟข้างที่ไฟไหม้ จากนั้นก็จะสั่งให้อพยพ Evacuate! Evacuate! Right side! (เนื่องจากไฟไหม้เครื่องยนต์ซ้าย จึงต้องอพยพด้านขวางับ) จากนั้นก็ให้เดี้ยมทำเช็คลิสท์ เมื่อทำเสร็จเดี้ยมก็จะออกไปช่วยน้องลูกเรือก่อน พี่กัปตันก็จะทำการ secure aircraft ก่อนจะออกจากเครื่องบินเป็นคนสุดท้าย
การอพยพ ให้หนีไปเหนือลมงับ
ถึงตรงนี้ก็คือการจบครึ่งแรกที่พี่กัปตันเป็นคนบินก่อน ครูก็จะหยุดเครื่องซิม และพักเบรค 15 นาทีงับ
ณ เวลานี้ เหงื่อแตกเต็มหลังเลยงับ...
ตอนต่อไป เดี้ยมเป็นคนบินงับ จะเจออะไรบ้างติดตามด้วยนะงับ เร็ว ๆ นี้ (มั้ง!?!)
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
