การเมตตาสงสารคนอื่น ๆ ก็เช่นกัน
การให้เพราะเราคิดว่าเราเมตตาสงสาร แต่ผู้รับไม่คิดอะไร เป็นแต่เพียงผู้รับเสมอ ๆ เหมือนตัวเราค่อย ๆ ใช้ดาบฟาดฟันตัวเองและคนตรงหน้าไปพร้อม ๆ กัน อีกคนคิดน้อย อีกคนไม่คิดเลย จุดสุดท้ายกลายเป็นต้นเหตุของปัญหาอื่น ๆ ตามมาได้อีก
.
ผู้รับเคยได้แบบนี้ ก็จะใช้ชีวิตแบบนี้ไปเรื่อย ๆ ไปกับคนอื่นอีกโดยไม่รู้สึกผิดอะไร รู้สึกว่าเป็นสิ่งที่ควรได้โดยถูกต้องไปอีก
.
เคยรู้สึกเสียใจที่ให้คนผิด
เมตตาผิดคน ...
แล้วก็ปล่อยผ่านไป เพียงแค่คงไม่เป็นแบบนั้นอีกเท่านั้น ซึ่งความจริงแล้ว การพิจารณาควรเกิดก่อนการกระทำอย่างถี่ถ้วนเสียก่อนมากกว่า
.