จรรยามหาเวช ตอนที่4
ซุนซือเหมี่ยว แห่งราชวงศ์ถัง
大醫精誠 -- 孫思邈
อันวิถีแห่งการรักษานั้น ห้ามพูดเฝือกล่าวสัพยอก หยอกเย้าอึกทึก นินทาเรื่องถูกผิด วิจารณ์ตัวบุคคล โอ้อวดกิตติคุณ กล่าวร้ายแพทย์ท่านอื่น ทะนงคุณความดี
ครั้นรักษาให้หายได้สักโรค ก็คางเชิดหยิ่งผยอง มีสีหน้าพึงใจในผลงาน แลทึกทักว่าใต้หล้าไร้เทียมทาน เหล่านี้คือมะเร็งร้ายของแพทย์แล
ดังนั้นการรักษาคนห้ามทะนงในความสามารถ มุ่งแสวงทรัพย์ศฤงคาร หากควรที่จะมีใจช่วยทุกข์ภัย ในวิถีที่ลี้ลับ ก็จักสัมผัสได้ซึ่งวาสนาอันมากมาย ทั้งนี้ มิควรเนื่องด้วยผู้ป่วยมีความมั่งมี ก็จัดตำรับให้ด้วยยาที่แสนแพง ทำให้พวกเขายากจะได้มา แล้วใช้การนี้มาทำการยกยอความสามารถตน สิ่งนี้มิใช่วิถีแห่งคุณธรรม
ข้าพเจ้ามีใจมุ่งมั่นที่จะสงเคราะห์อภิบาล จึงพร่ำกล่าวแต่เรื่องหยุมหยิม หวังผู้ศึกษาจงอย่าถือสาปรารมภ์ในความหยาบกระด้างของข้าพเจ้าเลย
夫爲醫之法，不得多語調笑，談謔諠譁，道說是非，議論人物，衒耀聲名，訾毀諸醫，自矜己德，偶然治槎一病，則昂頭戴面，而有自許之貌，謂天下無雙，此醫人之膏肓也。
所以醫人不得恃己所長，專心經略財物，但作救苦之心，於冥運道中，自感多福者耳。又不得以彼富貴，處以珍貴之藥，令彼難求，自衒功能，諒非忠恕之道。志存救濟，故亦曲碎論之，學者不可恥言之鄙俚也。
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
