จรรยามหาเวช （大醫精誠）
ตอนที่ 3
อันบุคลิกแห่งมหาเวชนั้น พึงจิตสงบพิศมองใน ครั้นมองไปก็มีความน่าเกรงขาม มีความสง่าน่าพิศชม ไม่ผยองไม่ต้อยต่ำ มหาเวชจะใช้ใจอันลุ่มลึก ทำการพิจารณาอาการแลลักษณะโดยรอบคอบ จะไม่ยอมให้พลาดผิดแม้เพียงน้อย การตัดสินใจสั่งยาหรือเข็ม ก็จงห้ามสะเพล่าพรั้งเผลอเป็นอันขาด
แม้นกล่าวว่าการรักษาพึงรีบเร่งให้ทันการณ์ก็จริง แต่ก็มิควรสับสนในยามเผชิญปัญหา หากควรที่จะทำการพิเคราะห์ให้ละเอียดรอบคอบ อันชีวิตของผู้คนนั้น มิพึงอวดเร็วในการรักษา โดยหวังเพียงอยากได้มาซึ่งชื่อเสียงเป็นอันขาด เพราะนี่คือสิ่งที่ไร้ความเมตตาเป็นยิ่งนัก
หากได้ไปทำการรักษาที่บ้านผู้ป่วย มาตรแม้นจะดาษดื่นด้วยแพรไหมอันวิจิตร ก็จงห้ามเหลียวแต่ซ้ายแลแต่ขวา ส่วนคีตะที่เสนาะโสต ก็จงรู้หักจิตห้ามอารมณ์ ครั้นสบโอชะโภชนา ก็จงทานดั่งไร้รส ส่วนวารุณีที่เคียงจาน ก็จงมองดั่งไม่เห็น เหตุที่ทำเช่นนี้ เพราะหนึ่งคนหันเข้ามุมห้องอย่างโศกา ทั้งบ้านเรือนก็จะอบอวลด้วยความโศกศัลย์ จึงมิไยต้องกล่าวถึงผู้ป่วยที่กำลังถูกความทรมานรุมสุมอยู่ตลอดเวลาอีกเลย หากผู้ทำการรักษายังสุขเกษมเปรมปรีดิ์ ยังยโสเอมอิ่มอยู่เช่นนี้ นี่คือพฤติกรรมที่เทพคนร่วมรังเกียจ คือสิ่งที่ผู้เจริญมิพึงทำ และนี้ก็คือเจตนาเดิมแท้แห่งเวชแล
夫大醫之體，欲得澄神內視。望之儼然，寬裕汪汪，不皎不昧。省病診疾，至意深心，詳察形候，纖毫勿失，處判針藥，無得參差。雖曰病宜速救，要須臨事不惑，唯當審諦覃思，不得於性命之上，率爾自逞俊快，邀射名譽，甚不仁矣！又到病家，縱綺羅滿目，勿左右顧眄，絲竹湊耳，無得似有所娛，珍羞迭薦，食如無味，醽醁兼陳，看有若無。所以爾者，夫壹人向隅，滿堂不樂，而況病人苦楚，不離斯須，而醫者安然歡娛，傲然自得，茲乃人神之所共恥，至人之所不爲，斯蓋醫之本意也。
- 4
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
