🐎ครั้งที่สมัยกระผมจบใหม่ๆยังไม่มีทิศทางที่แน่ชัดว่าจะไปในทิศทางใดเพราะสัตว์ตั้งมากมาย กระผมจึงพลิกที่จะเรียนรู้ในเรื่องการรักษาม้า ซึ่งมีน้อยมากในช่วงเวลานั้น กระผมจึงได้เห็น"การฆ่าโดยชอบธรรม"
กระผมไม่เคยรู้จักคนที่จะสอน ได้รับเพียงคำแนะนำจากท่านอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยติดต่อให้
แบกเป้ลงสถานที่หนึ่ง
จ้างวินเพื่อไปโรงพยาบาลม้าเอกชนแห่งเดียวในประเทศไทยในขณะนั้น
ที่นี่สอนให้กระผมอดทนในเบื้องแรก
กระผมได้รับคำพูดที่เสียดแทง และสายตาที่เย็นชา จากสัตวแพทย์ที่เก่งเรื่องม้าที่สุดในประเทศไทยในขณะนั้น
กระผมติดตามหมอท่านนั้นมายังกรุงเทพ
คลินิกรักษาสัตว์เล็กอยู่ที่นั้น ส่วนบางวันจึงจะลงไปโรงพยาบาลม้าที่ต่างจังหวัดเมื่อมีการนัดหมายรักษา หรือผ่าตัดม้า
ครั้งหนึ่ง หลังจากเอกซเรย์ขาม้า กระผมอาสา พี่ที่ล้างฟิล์มประจำ กระผมขอล้างเอง ฟิล์มที่ล้างจะต้องล้างด้วยมือและมีความแม่นยำสูง กระทำในที่มืดและ มีเพียงไฟแดงเล็กๆ มีช่องสามช่องแคบๆภายในนั้น บรรจุน้ำยาในการล้างฟิล์ม
"ใครเป็นคนล้าง"
"กระผมเองครับ"
"ใครใช้ให้เธอล้าง"
หลังจากนั้นก็ไม่มีคำพูดใดๆอีกเลย มีแต่สายตาเย็นชา...ที่บาดลึกเข้าถึงหัวใจ
ฟิล์มที่ได้มีรอยขีดข่วนเนื่องจากการสัมผัสกับขอบช่องล้างฟิล์ม ต้องคนชำนาญมากๆถึงจะล้างได้ภาพที่ชัดเจน...กระผมผิดพลาด
หลังจากนั้นหลังจากที่กระผมกับท่านเริ่มสนิทกันจึงมารู้ภายหลังว่า
สมัยท่านเรียนต่างประเทศ ท่านโดนคำพูดที่รุนแรง และเนื่องจากท่านเป็นผู้หญิงด้วยแล้วการดูแคลนก็จะมากหากผิดพลาด ท่านถึงกับสัญญากับตัวเองว่าหากพลาดครั้งที่หนึ่งจะไม่มีครั้งที่สองในเรื่องนั้นอีก ท่านจึงเป็นคนที่หลายคนมองว่าดุมาก และมีความเป็นตัวเองสูง และพูดตรง หากคนไม่เข้าใจคงหนีหายไปแน่และก็เป็นเช่นนั้นจริง
แต่สิ่งหนึ่งที่ท่านยอมแพ้กระผมคือ..การขอโทษ ในทุกครั้งที่ทำผิดต่างกรรมวาระและเวลา และกระผมจะขอโทษ และจะไม่ให้เกิดเป็นครั้งที่สอง
ผมอยู่กับท่านเป็นระยะเวลานาน จึงซึมซับความดุมาพร้อมกับความรู้
การผิดพลาดเกิดขึ้นได้ การขอโทษในความผิดนั้นก็งดงาม แต่ไม่ควรเกิดครั้งที่สองเพราะ การให้อภัยก็มีขีดจำกัดเช่นกัน
ขอต่อในวันพรุ่งนี้นะขอรับ สำหรับการฆ่าโดยชอบธรรม
photograph by little walk_.
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
