11 ม.ค. 2020 เวลา 06:57 • ปรัชญา
สุ ข สั น ต์ วั น เ ด็ ก 2 5 6 3
.
เธอผ่านความเป็นเด็กมากี่ปีกันแล้วเนี่ย?
ส่วนฉันผ่านมาเนิ่นนานมากกกกกกแล้ว
ความเป็นผู้ใหญ่นำพาวุฒิภาวะ ประสบการณ์ บทเรียน ความนึกคิด
และความเหี่ยวเฉาร่วงโรยของร่างกายมา
แต่จะผ่านมากี่ปี จะมีส่วนเดียวในร่างกายที่ฉันไม่ยอมให้เหี่ยวตามเลย
.
นั่ น คื อ หั ว ใ จ ข อ ง ฉั น
.
มันยังคงอ่อนเยาว์ ลิงโลด สนุกสนานได้ง่ายเหมือนเด็กไม่เคยเปลี่ยน
ฉันยังคงสนุกกับการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ
ฉันยังคงมีความสุขกับสิ่งสวยงามต่างๆที่พบเจอ
ฉันยังคงหัวเราะเป็นบ้าเป็นบอกับเรื่องตลกเสมอ
ฉันไม่แคร์สายตาและคำวิจารณ์ของคนรอบข้างมากขึ้น
และยังคงร้องไห้ง่ายกับเรื่องสะเทือนใจ
.
แ ล้ ว หั ว ใ จ ข อ ง เ ธ อ ล่ ะ ?
.
ฉันเข้าใจว่าการผ่านอะไรมามากมายในการเป็นผู้ใหญ่
อาจทำให้เราสูญเสียความเป็นเด็กไป
หัวเราะยากขึ้น เครียดมากขึ้น ซ่อนน้ำตามากขึ้น สุขุมมากขึ้น สร้างภาพความมือโปรมากขึ้น
เพื่อให้ดูดี เพื่อหน้าที่การงาน เพื่อความน่าเคารพนับถือ
.
เ พื่ อ ภ า พ ลั ก ษ ณ์ ที่ ดี ใ น สั ง ค ม
.
จนลืมความสนุกสนานแบบง่ายๆไปหมด
พอมีเวลาหันกลับมาดูตัวอีกทีถึงกับร้องว่า
.
" ชิ บ ห า ย นี่ อี แ ก่ ที่ ไ ห น ? "
.
มีหลายคนที่เป็นแบบนี้ ทั้งคนรอบข้างและเพื่อนฝูงของฉัน
ที่หน้าไม่เหี่ยวด้วยครีมและคอร์สกันแก่ราคาแพง
แต่ใจเหี่ยวกว่าดอกไม้เฉาซะอีก
ฉันขอเป็นคนหน้าเหี่ยว ผมหงอก แต่ใจฟูดีกว่า
เพราะด้วยความเป็นเด็กที่มีอยู่ในตัว
จะทำให้ฉันกล้าออกไปสนุกกับโลกใบนี้ต่อ
และฉันจะไม่เสียดายอะไรตอนนอนรอความตาย
เพราะใจเด็กของฉันมันทำให้ฉันได้ใช้ชีวิตจนคุ้มแล้ว
.
B e Y o u n g A t H e a r t !
#คนมือบอน

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา