ท่านกล่าวต่อไปว่าเมื่อเรารู้และเห็นตามความเป็นจริงแล้ว
ก็จะเบื่อหน่าย(=ไม่ยึดถือว่าเป็นเราเขา สักกะว่าธาตุเปลี่ยนไปมาตามธรรมชาติ)
..
หลังจากนั้นจิตจะคลายกำหนัด(=ไม่โหยหาและไม่ผลักใส เพราะรู้ธรรมชาติของขันธ์ตามความเป็นจริง)
..
เมื่อสิ้นกำหนัด จิตจึงหลุดพ้น(=ทุกอย่างมีเหมือนเดิม แต่จิตรู้รอบว่าขันธ์ แต่จิตไม่เอาเพราะไม่เห็นสาระ)
..
เมื่อจิตพ้น(จิตไม่เอาอะไรเเล้ว)ก็ให้รู้ว่าจิตไม่เอาอะไรแล้ว เพราะฉะนั้นนั้นจิตจึงพรากจากขันธ์เด่นดวงขึ้นมาแม้แต่จิตก็ไม่ยึดจิต เพราะตัวจิตก็แปรปรวนเช่นกัน