โจรชิงกำไล
เช้าวันหนึ่ง มีสตรีชาวเมืองจีม่อแห่งแคว้นฉีนางหนึ่ง นางถือ ตะกร้าเดินทาง
ไปจ่ายตลาด ครอบครัวของนางร่ำรวยมากและ นางเป็นคนชอบแต่งตัวสวยงาม ร่างกายของนางถูกประดับ ประดาไปด้วยเครื่องประดับต่าง ๆ เสื้อผ้าที่นางสวมใส่ก็เป็นชุด ทันสมัย สวยงาม อีกทั้งนางยังสวมกำไลทองคู่หนึ่งที่ข้อมือขวา สะท้อนแสงอาทิตย์เป็นประกายแวววับ
หลังจากที่สตรีนางนี้เดินออกจากบ้านได้ไม่นาน นางก็รู้สึก ตัวว่ามีชายคน
หนึ่งเดินตามติดอยู่เบื้องหลัง โดยรักษาระยะห่าง จากตัวนางไม่ไกลนัก สตรีผู้แต่งองค์ทรงเครื่องงดงามรู้สึกหวาดระแวงอยู่บ้าง แต่พอคิดดูอีกที ชายผู้
นั้นแต่งกายสุภาพเรียบร้อย มีท่าทางเป็น สุภาพบุรุษ ดูไม่เหมือนคนร้าย
นางจึงไม่ได้ใส่ใจอะไรอีก
เมื่อนางเดินมาถึงตลาดที่มีร้านค้าเรียงรายอยู่เต็มสองข้างทาง พร้อมด้วยผู้คนมากมายที่เดินบนถนนกันขวักไขว่ สิ่งไม่คาดคิด ก็เกิดขึ้น
ในขณะนั้นเอง ชายคนนั้นก็ลงมือชิงกำไลทองที่ข้อมือขวา ของนางทันที แล้วเร่งฝีเท้าวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว นางจึงร้อง ตะโกนด้วยเสียงอันดังว่า “ช่วย
ด้วย ช่วยจับโจรด้วย เขาชิงกำไลทอง ของฉันไป”
ผู้คนที่สัญจรไปมาต่างช่วยกันไล่ตามโจรนั้นไป ไม่นานก็จับ ตัวโจรได้และ
ช่วยกันนำตัวส่งตำรวจที่สถานีตำรวจ ชายผู้นั้น ยอมรับสารภาพแต่โดยดีว่าตนแย่งชิงทรัพย์สินของผู้อื่น พร้อมกับ คืนกำไลทองคู่นั้นให้แก่ตำรวจ
ด้วยความสงสัย ตำรวจจึงซักถามโจรชิงกำไลต่อไปว่า “ข้ารู้สึกประหลาดใจมาก สถานที่เกิดเหตุเป็นย่านการค้า มีผู้คน พลุกพล่าน เจ้าเองก็รู้ดีว่าหนีไม่รอดแน่ แล้วทำไมยังลงมือชิง ทรัพย์สินของคนอื่นอีก”
โจรชิงกำไลตอบว่า “ตั้งแต่เริ่มต้น กระผมเองมองไม่เห็น ผู้คนที่เดินผ่านไป
มาแต่อย่างใด ตาของกระผมมองเห็นเพียง กำไลทองที่ส่งประกายแวววับ
เท่านั้น”
ท่านทั้งหลาย...
หากอ่านนิทานเรื่องนี้เพียงผิวเผินแล้ว ท่านอาจมีความรู้สึก ขำขันว่าคนโง่ ๆ อย่างนี้ก็มีในโลก แต่ลองตรึกตรองให้ดีเถิด แล้วจะพบว่า คนในโลกมากมายก็เป็นเหมือนโจรชิงกำไลผู้นี้ แม้แต่ตัวเราเองบางครั้งก็อาจเคยเป็น ถึงแม้
ว่าการกระทำอาจไม่ รุนแรงถึงขนาดลงมือฉกชิงวิ่งราวทรัพย์สินของใคร แต่เรื่องราว ก็เป็นไปในทำนองเดียวกัน
เมื่อใดที่ความโลภเข้าครอบคลุมจิตใจ เมื่อนั้นสติสัมปชัญญะ ความยับยั้ง
ชั่งใจ การไตร่ตรองเหตุผลโดยสุขุมรอบคอบก็จะ หายไปหมด เห็นเพียงส่วน
ได้ ไม่เห็นส่วนที่จะต้องเสียไป กว่าจะรู้ตัว ก็สายเกินไปแล้ว ต้องมานึกเสียใจภายหลัง
ดังนั้น จากนี้ไปอย่าปล่อยให้ความโลภครอบคลุมจิตใจ อย่าได้คิดรวยทาง
ลัด แล้วหมั่นฝึกนิสัยรักสันโดษ คือ ยินดีในสิ่งที่ เรามี ยินดี ในสิ่ งที่ เราได้ มาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตน และยินดี แต่ในสิ่งที่ถูกต้องสมควรเท่านั้น
ความสุขกายสบายใจก็จะเกิดขึ้น กับตัวเราตลอดเวลา
- 4
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
