ความมุ่งมั่นของคนไทยในต่างแดน
ถ้าถามว่า คนไทยในต่างแดนมีโอกาสมาทำบุญที่วัดทุกวัน
อาทิตย์ เหมือนที่เมืองไทยหรือไม่ ถ้าเทียบเฉลี่ยคนไทยทั้งประเทศ
เผลอ ๆ คนไทยในต่างแดนจะมาวัดบ่อยกว่าคนไทยในประเทศเสียอีก
คนเราก็แปลก “อะไรที่ ได้มาง่าย มักไม่ค่อยเห็นค่า”
อยู่บ้านเรารู้สึกว่าจะไปวัดเมื่อไรก็ได้ เลยไม่ค่อยได้ไป แต่พอไปอยู่ต่างประเทศกลับมีความรู้สึกว่า มีวัดอยู่น้อยมากจึงขวนขวายจะไปกัน
อย่างในสหรัฐอเมริกา บางมลรัฐใหญ่กว่าประเทศไทย แต่มีวัด
ไทยอยู่แค่ 2-3 แห่งเท่านั้น บางแห่งจะไปต้องขับรถ 2-3
ชั่วโมง เขาก็ยังตั้งใจไปเพราะรู้สึกว่ามันไปยาก ต้องใช้ความตั้งใจและ
ความพยายามมาก จึงเกิดความทุ่มเทในการไปวัดมาก
มิหนำซํ้าบางที เวลาในประเทศไทยบูชาข้าวพระตอน 9 โมง
ครึ่งของทุกวันอาทิตย์ต้นเดือน ซึ่งตรงกับเวลาในต่างประเทศทางแถบ
ยุโรปประมาณตี 3 ครึ่ง บางประเทศตี 2 ครึ่ง บางประเทศตี 4
ครึ่ง ยิ่งเข้าสู่หน้าหนาวมีหิมะตกด้วย ลองคิดดูว่าต้องทรหดอดทน
ขนาดไหน พวกเราเห็นมีใครเขาจัดพิธีในช่วงหน้าหนาวที่มีหิมะตก ตอนตี 3 ครึ่งกันไหม
ซึ่งถ้าดูเผิน ๆ ก็เหมือนกับว่าน่าจะไม่มีใคร
ไปร่วมงาน
แต่พอเอาเข้าจริงกลับมีญาติโยมมาวัดกันเต็มเลย โยมบางคน
อุตส่าห์เดินทางมาวัดตั้งแต่หัวคํ่า แล้วไปนั่งสมาธิรอกันที่วัดทั้งคืน
พอตอนเช้าพิธีเสร็จเรียบร้อย รับประทานข้าวปลากันนิดหน่อย แล้ว
แยกย้ายกันไปปฏิบัติภารกิจต่าง ๆ ต่อไป
เราจะเห็นได้ว่าคนไทยในต่างแดนมีความตั้งใจมากมายขนาด
นั้น บางแห่งยังไม่มีวัด แค่ข่าวแพร่ออกไปว่ามีพระสงฆ์มา เขาก็มา
รวมตัวกันอย่างนี้ โยมต่างก็ดั้นด้นเพื่อจะมาประพฤติปฏิบัติธรรม
เพราะมีโอกาสได้มาพบพระภิกษุสงฆ์ ได้มานั่งสมาธิ สวดมนต์ ฟัง
เทศน์ฟังธรรม ชี้ให้เห็นว่าคนไทยมีหัวใจผูกพันกับพระพุทธศาสนา
และทุกคนมีน้ำใจมากทีเดียว
พูดได้เลยว่า คนไทยที่อยู่ต่างแดนมีความสำคัญกับการเผยแผ่
พระพุทธศาสนามาก ๆ เพราะเป็นกำลังในทุก ๆ ด้าน ส่วนใหญ่
โยมจะอยู่ต่างประเทศกันมายาวนานกว่าพระสงฆ์ เพราะฉะนั้น ความ
เข้าใจเรื่องภาษาและวัฒนธรรมนั้นดีกว่ามาก เขาจึงสามารถช่วยงาน
พระพุทธศาสนาด้านต่าง ๆ ได้ดีทีเดียว
อย่างอาตมภาพเพิ่งกลับจากซีแอตเทิล (Seattle) สหรัฐอเมริกา
ที่นั่นมีพระภิกษุอยู่ 3 รูป มีรูปหนึ่งท่านอายุ 78 ปีแล้ว แต่ก่อน
ท่านเป็นโยมที่มาวัด อุปถัมภ์บำรุงวัดนานเป็นสิบ ๆ ปี เมื่อภารกิจ
ส่วนตัวเสร็จเรียบร้อย ไม่มีอะไรต้องกังวลแล้วจึงมาบวชอยู่ที่วัดที่ตน
ช่วยสร้าง จนถึงปัจจุบันได้ 6 พรรษาแล้ว บวชแล้วก็ขยันขันแข็งทั้ง
การสวดมนต์ นั่งสมาธิ ทำกิจของสงฆ์และช่วยงานวัด
ถึงแม้ ในปีหลัง ๆ สุขภาพท่านไม่ค่อยดี แต่ท่านก็มีความ
ตั้งใจมากทีเดียว ตอนอาตมภาพไปถึงใหม่ ๆ ช่วงเดือนธันวาคม ท่าน
ยังลงมาสวดมนต์ นั่งสมาธิทุกวัน วันอาทิตย์ก็ออกมาร่วมพิธีตลอด
แต่พอถึงปลายเดือนมกราคมอากาศหนาวหนักขึ้น ร่างกายท่านไม่ไหว
จึงต้องพักอยู่ในห้อง ต้องคอยดูแลอุปัฏฐาก ดังนั้น จึงเหลือพระสงฆ์
จริง ๆ อยู่เพียง 2 รูปเท่านั้น
ดังนั้น ภารกิจทั้งหลายทั้งปวงจึงต้องอาศัยญาติโยมเป็นหลัก
วันจันทร์คุณโยมท่านนี้รับเป็นเจ้าภาพภัตตาหารเช้า พอภัตตาหารเพล
ก็คุณโยมอีกท่านหนึ่ง บางมื้อมี 3 - 4 ครอบครัว ร่วมบุญพร้อมกัน
เรียกว่าทั้งเช้าและเพลจะมีโยมมารับบุญเตรียมภัตตาหารทุกวัน
พอวันอาทิตย์ ญาติโยมจะมารวมตัวกันเพื่อแบ่งหน้าที่รับบุญ
กันไป
โยมท่านนี้เป็นพิธีกร โยมท่านนั้นดูแลสถานที่ โยมท่านโน้นดูแล
ภัตตาหาร คือญาติโยมเป็นกำลังหลักในการทำงานทุกอย่าง เรียกว่า
เป็น“ไวยาวัจมัย” คือ “บุญที่สำเร็จด้วยการขวนขวายช่วยเหลือ” แล้ว
ยังทำบุญเป็นกำลังทรัพย์ในการสนับสนุนงานพระพุทธศาสนาอีกด้วย
พอจะสร้างวัด ปัจจัยก็มาจากญาติโยมที่มาทำบุญกันนี่เอง
เพราะฉะนั้น ญาติโยมทั้งหลายคือกำลังสำคัญของพระพุทธศาสนา
บางคนพอเสร็จภารกิจการงานแล้วก็มาสวดมนต์ทำวัตรเย็น นั่ง
สมาธิที่วัดทุกคืน หาคนไทยในประเทศไทยที่ทำอย่างนี้ยังลำบากเลย
บางคนมาวัดวันเสาร์ บางคนมาวัดวันอาทิตย์ แต่ถ้าเป็นวันอาทิตย์
ต้นเดือนแล้วล่ะก็ มากันพร้อมเพรียงทีเดียว
เพราะฉะนั้น วันอาทิตย์ต้นเดือนนี้ เรียกว่าวันรวมพลังของ
ทุก ๆ คน แต่วันอื่น ๆ แต่ละคนจะหมุนเวียนกันมาวัด ส่วนใหญ่
จะมากันโดยประมาณสัปดาห์ละ 1 - 2 ครั้ง
ญาติโยมคนไทยทั้งที่ซีแอตเทิลก็ตาม หรือทุก ๆ ที่ก็ตาม
เป็นผู้ที่มีน้ำใจงามและมีความรักพระพุทธศาสนา สมกับได้ชื่อว่า “ผู้
นำบุญ ผู้แสวงบุญ” จริง ๆ
คนไทยในต่างแดน พอได้มีโอกาสกลับมาเมืองไทย ได้มาวัด
ที่เมืองไทย เขามีความรู้สึกว่าเหมือนได้กลับสู่แผ่นดินแม่ รู้สึกสุขใจ
มาก มีความรักความผูกพันกับวัดไทย ปลื้มใจที่ได้เห็นเจดีย์ที่ตนเอง
มีส่วนสร้าง แต่ละอย่างทำให้ ได้ระลึกนึกถึงบุญแล้วชื่นใจ
พอได้เห็นถึงศรัทธาของญาติโยมในต่างประเทศอย่างนี้ เรา
คนไทยที่อยู่ในประเทศไทยควรตระหนักถึงความโชคดีของเราที่อยู่ใกล้
วัดให้มาก ๆ แล้วควรใช้ความมีโชคด้วยการมาวัดและประพฤติปฏิบัติ
ธรรมอย่างเต็มที่
ไม่ว่าเราจะอยู่ไกลกันแค่ไหน แต่หัวใจของเราชาวพุทธทุกคน
ผูกพันกับพระพุทธศาสนาเสมอ ดังนั้น สิ่งสำคัญคือเราต้องรักษา
ความโชคดีของเราไว้ด้วยการมาวัดบ่อย ๆ เพื่อเติมบุญให้ชีวิตมีความสุข
- 5
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
