100บาทกับมุมมองในหลายๆบริบทที่เราเจอ
- ตอนเด็กย้อนกลับไปในช่วง25ปีที่แล้วได้มั่ง ช่วงปี2537-2550 ที่โรงเรียนของเราจะมีอาหารให้รับประทานตอนเที่ยงฟรี แต่เมนูมันก็จะซ้ำๆเดิมๆ ตลอด ไม่ผัดถั่วงอกที่มีแต่ถั่วงอกจริงๆก็ต้มจืดที่จืดจริงๆมีชิ้นหมูอยู่ไม่ถึง2ชิ้นมั่ง แล้วมันก็จะมีรถขายก๋วยเตี๋ยวมาจอดขายตรงโรงอาหาร ซึ่งถ้าคุณเบื่ออาหารฟรีที่โรงเรียนก๋วยเตี๋ยวจะเป็นทางเลือกอีกทาง แต่ราคาตอนนั้นจำได้ว่าธรรมดา5บาท พิเศษ7บาท พิเศษแบบผู้ใหญ่10-15บาท ตอนนั้นคิดไว้ว่าถ้าเรามีเงิน100บาทในช่วงนั้นเราจะสามารถกินก๋วยเตี๋ยวได้ถึง 20 ถ่วย หรือเกือบๆ 1เดือนกับข้าวเที่ยงทุกวัน ที่โรงเรียนช่วงนั้นเลย ( แต่ตอนนั้นอย่าว่าแต่เงิน100บาทเลย ขอแม่วันละ5บาทยังลำบากเลย)
- ย้อนกลับไปในช่วงที่พึ่งจบ ม.6 มาใหม่ๆก็มาสู้ชีวิตในกรุงเทพเลยจำได้ว่าได้เงินมาจากแม่4,000บาท มาอยู่กับพี่ที่ไม่ได้รู้จักกันแบบสนิทสักเท่าไหร่อาศัยว่าตอนนั้นยังไงก็ต้องหาที่อยู่ให้ได้ก่อน ตอนนั้นทำงานในโรงงานทำไส้กรอกแถวๆลาดพร้าว(ไม่รู้ตอนนี้ปิดไปยัง) ได้วันละ 203บาท มีค่าใช้จ่ายคือค่ารถเมล์ 14 บาทไปกลับ(บางทีก็7บาทถ้าเจอรถฟรี) ค่าข้าวตอนเช้า/เที่ยงรวมกัน 40 บาท (ซื้อตอนเช้าแล้วแบ่งมาตอนเที่ยง) ตอนเย็น20บาท จำได้ว่าเงิน100บาทตอนนั้นใช้ได้วันกว่าๆเลย บางวันข้าวเช้า/เที่ยงแทบไม่เสีย
- ย้อนกลับมาในช่วงที่เพิ่งเรียนจบ ป.ตรีใหม่ๆ เริ่มมีงานมีการทำที่ค่อนข้างจะมั่นคงในตอนนั้นกับเงินเดือน 13,000บาท เมื่อสักปี2557นี้แหละมั่งครับ ค่าใช้จ่ายในแต่ละวัน ข้าวเช้า 60 บาท(ข้าว40บาทน้ำ20บาท) เที่ยง 50บาท เย็น40 บาท จะบอกว่าเงิน100บาทในวันนั้นที่บอกว่าเยอะมากมาถึงวันนี้มันกลายเป็นเงินที่ใช้ได้ไม่ถึงครึ่งวันด้วยซ้ำ
ปัจจุบันเราเองก็พยายามลดการใช้จ่ายต่างๆของเราออกไปจนเหลืออยู่ที่ 120-150บาทต่อวัน ซึ่งก็เหมือนว่าไม่ได้ลดลงจากตรงนั้นสักเท่าไหร่555 แต่เราก็พยายามละ
จะว่าไปมันก็จริงนะที่
100 บาท ของเด็กคนนึงอาจจะซื้อขนมห่อละ5บาทที่แถมของเล่นในนั้นได้ถึง20ห่อ
100 บาท ของใครบางคนอาจจะซื้อมาม่ากับไข่ไว้รับประทานไปได้อีกหลายวัน
100 บาท สำหรับบางคนอาจจะซื้อได้แค่กาแฟร้อนแก้วเดียวไม่ซิต้องเพิ่มอีก5บาทด้วย
เพราะฉะนั้น 100 บาทของเรามันเลยมีคุณค่าที่แตกต่างกันออกไป
เราเคยไปติดต่องานแถวโรงงานโตชิบาตรงติวานนท์ถ้าจำไม่ผิด ไปที่นั้นตอนเที่ยงๆพอดี หิวข้าวมากเลยเข้าไปทานข้าวที่โรงอาหารของโรงงาน ตอนเข้าไปซื้อข้าว แม่ค้าบอกไปตักข้าวเองเลยตรงข้างหลังอะแล้วมาซื้อกับข้าวตรงนี้ถ้วยละ10บาท เราเลยถามว่าข้าวขายยังไงครับแม่ค้าบอกว่าตักฟรีเลยกินเท่าไหร่ก็ตักเลย คือมื้อนั้นเข้าใจว่าเราหมดไปแค่27บาทเอง คือจริงๆซื้อกับข้าวแค่อย่างเดียวก็คิดว่าทานไม่หมดแล้วครับแต่ด้วยความที่เกรงใจเลยสั่งไปสองอย่างแล้วก็น้ำชาอีกแก้ว(มีน้ำเย็นให้กดดื่มฟรี) เราแอบๆถามแม่ค้าว่าเปิดถึงกี่โมง แม่ค้าบอก 10.00-15.00น. คิดในใจว่าถ้าเราทำงานที่นี้นะวันนึงเราคงใช้เงินไม่ถึงร้อยแน่ๆ เพราะแอบทราบมาว่าช่วงเช้าร้านขายของกินข้างล่างโรงอาหารขายถูกพอๆกับในโรงอาหารเลยตอนเย็นก็มาขายด้วยน่าอิจฉาคนที่ทำงานในนี้
เอ๋!!! เผลอดูบรรทัดแล้ว พิมพ์เพลินไปหน่อย 5555 ควรจะจบได้แล้ว แวะมาทักทายเพื่อนๆในกลุ่มครับ เดียวจะหาว่าเราหายไป ประมาณนี้ก่อนหมึกหมดละครับ ฝากเพื่อนๆรักษาสุขภาพกาย สุขภาพใจ ด้วยนะครับวันหยุดนี้ก็พักผ่อนทั้งกายแล้วก็ใจวันจันทร์ก็เริ่มต้นกันใหม่ เคยได้ยินไหมครับ " เดินบ้าง พักบ้าง แต่ที่สำคัญอย่าหยุดเดิน^^" ละเจอกัน bye ^^
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
