22 พ.ค. 2020 เวลา 16:05 • ท่องเที่ยว
ภูฎาน หลังม่านหิมาลัย
EP.17 ต้นน้ำพรหมบุตร
เช้านี้สายหมอกลอยเรี่ยเหนือพื้นดินไม่กี่เมตร ภาพที่เห็นสวยราวภาพวาดแต่นี่เป็นภาพวาดที่ฉันเป็นส่วนหนึ่งในภาพ หากหยุดเวลาได้สักครั้ง ฉันอยากหยุดเวลาอันแสนสุขไว้ที่นี่ ที่พูนาคา
ทิวทัศน์ยามเช้าหน้ารีสอร์ท
ยอดหญ้าที่เขียวฉ่ำด้วยน้ำฝนที่ตกหนักมาตั้งแต่เมื่อคืน นำความชื้นมาสู่เท้าทั้งคู่ เราเลือกมุมสวย ๆ หน้าที่พักได้แล้วบรรจงเก็บภาพงาม ๆ นั้นไว้โดยแทบไม่ต้องเล็ง
ระหว่างรอชาร์โดว์กับเยชิ ฉันเดินเรื่อย ๆ ชมต้นไม้ที่ทางรีสอร์ทปลูกไว้ สวนทางกับหนุ่มภูฎานที่มาพร้อมกลิ่นบุหรี่ เขาชวนคุยขึ้น จึงได้รู้ว่า ต้นไม้ในกระถางที่มีใบคล้ายกุหลาบพันปีนั้นไม่ใช่ต้นกุหลาบพันปีอย่างที่เข้าใจ เขาบอกชื่อดอกไม้นั้นอยู่สองสามครั้ง ด้วยความที่ไม่ชินหูกับสำเนียงจึงต้องถามย้ำไปย้ำมาอยู่หลายเที่ยว.............ตัว L เจ้าปัญหานี่เอง
ที่รองน้ำฝนเก๋ ๆ
เส้นทางที่เยชินำเราไปในวันนี้เป็นเส้นทางเดิมที่มุ่งสู่พูนาคาซอง ชาร์โดว์หันมาบอกสั้น ๆ ตามสไตล์ว่า บอสบอกให้พาเราไปชมสะพานก่อนไปวังดีโพธางค์ ฉันนึกฉงนว่า สะพานที่ว่านี้มีอะไรดีหรือ ถึงอยากให้เราได้ไปดู
แต่ไหน ๆ การเดินทางคราวนี้ไม่มีเวลามากำกับตายตัว ดังนั้นถึงไหนถึงกัน
เมื่อเข้าเขตวัด หญิงภูฎานต้องพาดไหล่ด้วยผ้าผืนยาวเล็ก ส่วนชายมีพาดไหล่ผืนใหญ่
รถหยุดแค่หน้าพูนาคาซอง เราลงจากรถอย่างงง ๆ แต่ไม่ลืมกล่าวขอบคุณเยชิตามปกติ
"See you soon" คำตอบของเยชิทำเอาต่อมสงสัยทำงานอีกครั้ง มาหายสงสัยเอาเมื่อเยชิส่งภาษาซองคาเร็วปรื๋อกับชาร์โดว์ แล้วขับรถออกไปทิ้งเราสามคนไว้ตรงนั้น
ชาร์โดว์ชวนเราออกเดินข้ามสะพานเข้าสู่บริเวณพูนาคาซอง ระหว่างทางเราได้เดินสวนกับสาวน้อยสองสามคนในชุดนักเรียนที่เดินสวนออกมา สีหน้าที่มีความสุขสดใสของเธอสะดุดตาจนฉันต้องขออนุญาตถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึก
เส้นทางที่เดินเลียบด้านข้างซองลึกเข้าไปด้านหลังนั้นเป็นเส้นทางสัญจรสู่หมู่บ้านของที่นี่ อากาศสดชื่น ไม่มีมลพิษ ไม่ต่างกับที่บ้านของเราทั้งคู่ ฉันไม่รู้ว่า สงกรานต์รู้สึกเหมือนกันหรือเปล่า .....ฉันเริ่มคิดถึงบ้าน...
เดินไกลพอสมควร
ทางข้ามรั้วหนามเก๋ ๆ
ไม่กี่อึดใจความสงสัยเรื่องสะพานเมื่อเช้าก็ถูกเฉลย
ภาพสะพานแขวนอันยาวเหยียดที่ขึงเหนือแม่น้ำนั้น ปรากฏแก่สายตา คำนวณด้วยสายตาแล้วระยะห่างทั้งสองฝั่งหลายร้อยเมตรแถมยังสูงกว่าระดับพื้นดินมากโข.....เราไม่รีรอที่จะก้าวไปยืนบนสะพานอย่างตื่นเต้น ฉันพอจะเข้าใจเหตุผลของเพื่อนบนภูแล้วว่า เหตุใดที่อยากให้เรามาเห็นที่นี่ นี่เองจุด Unseen อีกแห่งหนึ่งของพูนาคาที่ฉันยังไม่เคยเห็นในภาพท่องเที่ยวภูฎาน
ทางวัวผ่าน
ปลายอีกด้านของสะพานแขวนที่เห็นอยู่ลิบ ๆ นั้นไปจรดกับบริเวณบ้านของใครสักคน สะพานแห่งนี้เป็นเส้นทางที่ชาวบ้านและบรรดาสัตว์เลี้ยงใช้เดินสัญจรผ่านไปมา ขณะที่เราเดินไปก็ยังสวนกับวัว 2-3 ตัว คนกับวัวต่างถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน ฉันแอบจิ้มหมับเข้าให้ตรงสีข้างวัวแก่ที่เดินผ่านมา ดีนะไม่ถูกถีบตกสะพาน!!!!!
เราเดินลงเนินเขาที่ปลายสะพานอีกด้าน บันไดลื่น ๆ ทำเอาเกือบคะมำ ชาร์โดว์เล่าว่า สะพานแห่งนี้สร้างขึ้นเพื่อให้ลามะที่พูนาคาซองเดินข้ามแม่น้ำโพไปหมู่บ้านด้านหลังซอง ความเก๋อีกอย่างหนึ่งของสะพานแห่งนี้คือเป็นสะพานแขวนที่สร้างด้วยกำลังคนไม่ได้สร้างด้วยเครื่องจักร ปัจจุบันนับได้ว่า เป็นสะพานสำหรับคนเดินที่ยาวเป็นอันดับสองในภูฎาน
ฉันแหงนมองภาพสะพานที่ตอนนี้เห็นอยู่สูงลิบ ....เห็นเพียงเส้นเล็ก ๆ ด้วยความสูงของสะพานที่อยู่เหนือพื้นดินขึ้นไปถึง 1,300 เมตรทำให้ในคราวที่เกิดน้ำท่วมคร้้งใหญ่ที่ภูฎานในปี ค.ศ. 1994 (พ.ศ.2537) สะพานแห่งนี้จึงรอดพ้นจากกระแสน้ำไปได้ทิ้งไว้แต่ร่องรอยระดับน้ำข้างทาง นับว่า ระดับน้ำสูงเอาการ
ร่องรอยน้ำเซาะฝั่งช่วงน้ำท่วมครั้งใหญ่
ชั่วอึดใจรถคันเดิมที่พาเรามาทิ้งไว้อีกฝั่งหนึ่งของแม่น้ำก็ค่อย ๆ แล่นมา และแล่นผ่านเลยไป (อ้าว!!) เยชิโผล่หน้าเปื้อนยิ้มมาทักทาย เขาไปกลับรถและรับเราขึ้นไปนั่งหอบแฮกได้ไม่นาน ก็ต้องเบรคเอี๊ยดเมื่อฉันเห็นจุดที่สวยที่สุดของแม่น้ำโพ .....
เยชิคนขับรถฝีมือดี
"แม่น้ำสายนี้ไหลไปถึงอินเดียใช่ไหม ชาร์โดว์"
"ใช่"
"ถ้าไหลไปถึงที่โน่น แม่น้ำสายนี้คือแม่น้ำอะไรกันนะ" ขณะนั้นฉันนึกออกแต่เพียงแม่น้ำคงคา กับแม่น้ำสินธุ
ชาร์โดว์ก้มหน้าก้มตาอยู่กับโทรศัพท์ในมือชั่วครู่ก่อนเงยหน้ามาตอบด้วยสำเนียงอินเดียว่า
"พรม-บุต-ตะ-ระ"
ต้นน้ำพรหมบุตรจากเขาหิมาลัยในภูฎานใส สะอาดและค่อนข้างเย็น ถ้าเป็นฤดูหนาวก็เย็นจัดกว่านี้หลายเท่า ฉันรักธรรมชาติที่สวยสงบอย่างนี้จริง ๆ
.........ชั่วขณะที่กำลังก้าวจากริมฝั่งแม่น้ำกลับไปที่รถ....ภาพชาวนาจูงวัวเดินผ่านมา ทุกองค์ประกอบชั่วแวบตานั้นเป็นภาพที่สวยมาก......ฉันยกกล้องในมือทันที..................แต่โธ่เอ้ย!!!!! แบตหมด.....!!!!!!!
ติดตามตอนต่อไป
EP.18 Unseen วังดีโพดรัง

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา