ภูฎาน หลังม่านหิมาลัย
EP.18 Unseen วังดีโพดรัง
เพื่อนบนภูเคยส่งภาพหนึ่งให้ฉันดู เป็นภาพหน้าผาริมฝั่งแม่น้ำแห่งหนึ่ง ฉันจำรายละเอียดในภาพได้อย่างแม่นยำ ภาพนั้นเองที่เป็นเหตุให้เราสองคนมาเดินท่อม ๆ กลางดงสุมทุมพุ่มไม้ริมฝั่งแม่น้ำเมืองวังดีในวันนี้
ระหว่างทางจากเมืองพูนาคาไปเมืองวังดี
ระยะทางจากเมืองพูนาคามายังเมืองวังดีห่างเพียง 13 กิโลเมตร เรานั่งรถมาประมาณ ๒๕ นาทีก็เข้าเขตเมืองวังดี เมืองนี้ตั้งอยู่ที่ความสูง 1,350 เมตร มีจุดบรรจบของแม่น้ำแม่น้ำพูนาคาและแม่น้ำดัง ที่นี่มีซองที่มีชื่อเสียงคือ วังดีโพดรังซองแต่วันนี้เราไม่ได้มาเพื่อเข้าชมซอง เนื่องจากซองเพิ่งถูกไฟไหม้ใหญ่ไปไม่กี่เดือนก่อน
สะพานข้ามแม่น้ำในเมืองวังดี
ขณะรถแล่นผ่านสะพานข้ามแม่น้ำแห่งหนึ่ง ชาร์โดว์ชี้ให้เราดูวังดีโพดรังซองบนสันเขาด้านขวามือที่บัดนี้หลายจุดของซองอันกว้างใหญ่ถูกคลุมไว้ด้วยพลาสติกสีเขียว วังดีซองกำลังถูกบูรณะครั้งใหญ่......วังดีโพดรังซอง ซึ่งถูกสร้างโดย ชับดรุง นาวังนัมเกล ในปี ค.ศ.1638 ( พ.ศ.2181 ตรงกับรัชสมัยสมเด็จพระเจ้าปราสาททองแห่งกรุงศรีอยุธยา) ป้อมปราการแห่งนี้ตั้งอยู่บนสันเขาระหว่างแม่น้ำ พูนาคา และแม่น้ำดัง ถือว่าเป็นป้อมปราการแห่งตะวันออกของภูฎาน เป็นป้อมที่มีประวัติยาวนานและน่าเข้าชมมากอีกแห่งหนึ่ง
ภาพจากอินเทอร์เน็ต
วังดีโพดรังในระหว่างการบูรณะ
ภารกิจของเราวันนี้คือการหาโลเคชั่นในภาพ ๆ หนึ่งที่แม้แต่ผู้เป็นไกด์และสารถีเองก็ยังไม่ทราบจุดที่แน่นอน .....แล้วเราจะเจอไหมเนี่ย....เรามองหน้ากันขำ ๆ แต่ชาร์โดว์ยังไม่ละความพยายาม หลังจากโทรศัพท์สอบถาม Boss หรือเพื่อนบนภูของเราแล้ว เยชิก็จอดรถหัวตรงหัวสะพานปล่อยเราลงตรงนั้นเอง
สะพานเข้าสู่ตัวเมืองวังดี
พร้อมเดินดง
ชาร์โดว์พาเราเดินดุ่ม ๆ ลงไปตามทางเดินเล็ก ๆ ฝ่าดงกระบองเพชรที่กำลังออกดอกสะพรั่ง ทางเดินนั้นเลียบไปตามริมฝั่งแม่น้ำ เราเดินไปจนสุดทางเดินไปหยุดอยู่ลานหินแคบตรงชะง่อนผาแห่งหนึ่ง มีธงมนตร์ผูกระโยงระยางทั่วบริเวณ ชาร์โดร์พยายามหาจุดที่เหมือนภาพที่ฉันเคยเห็น แต่ภาพที่เพื่อนบนภูเคยส่งให้ดูเป็นภาพที่ถ่ายจากอีกฝั่งหนึ่งของแม่น้ำ
ดงกระบองเพชร
บน ใบไม้ชนิดหนึ่งกลิ่นคล้ายใบกะเพรา ล่าง ดอกกระบองเพชร
เพื่อนบนภูโทรมาสอบถามผลการเดินทางสู่เป้าหมายของเราอีกครั้ง พอวางหูเสร็จชาร์โดว์ก็นำเราเดินกลับออกมาตามเส้นทางเดิม เราเดินข้ามสะพานไปยังอีกฟากหนึ่งที่เยชิจอดรถรออยู่ เจ้าถิ่นสองคนคุยกันพึมพำส่วนสาวต่างถิ่นสองคนเดินมุ่งหน้าไปถามชาวเมืองวังดีที่นั่งอยู่บริเวณนั้น สงกรานต์สอบถามอยู่ครู่หนึ่งก็ได้ความ
เราเดินย้อนจากจุดนั้นเดินเลียบมาตามถนนริมแม่น้ำสัก ๒๐ เมตร มองข้ามไปยังจุดที่ชาร์โดว์พาเราเดินลุยดงกระบองเพชรลงไปเมื่อสักครู่ ภาพคุ้นตาก็ปรากฏขึ้น.....เป็นภาพใบหน้าพระพุทธรูปบนหน้าผาหินที่ฉันเคยเห็นจากภาพที่เพื่อนบนภูเคยส่งมาให้ดูนั่นเอง ต่างกันแต่เพียงภาพที่เคยเห็นเป็นภาพที่ถ่ายในฤดูหนาวบนหน้าผามีแต่ก้อนหินทำให้มองเห็นเป็นภาพหน้าพระพุทธรูปชัดเจนกว่าภาพที่ปรากฏแก่สายตาในวันนี้
หน้าพระพุทธรูปที่เกิดตามธรรมชาติริมฝั่งแม่น้ำในเมืองวังดี
ระหว่างยืนชมภาพเบื้องหน้านั้น ความรู้สึกแปลก ๆ เหมือนที่เคยรู้สึกขณะอยู่ในวัดซิมโตคา (Semtokha Dzong) เมื่อสองสามวันก่อนกลับมาอีกครั้่ง....ขนแขนลุกเป็นระลอก......
ติดตามตอนต่อไป
EP.19 บนเส้นทางวันฝนฉ่ำ
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
