คำถามที่ต้องถามตัวเองเพื่อตอบมัน #2
ทำไมเราจึงอิจฉาที่คนอื่นมีความสุขมากกว่าเรา ?
ก่อนอื่นเรามาแยกคำถามนี้เป็น 2 คำถามกันก่อนดีกว่าครับ เพราะถ้าตอบข้อเดียวมันอาจจะดูง่ายไปและทำให้ใจความมันดูสำคัญน้อยลง
คำถามแรกคือ...
1.ทำไมเราจึงอิจฉา ?
นั่นสินะครับ ทำไมคนเราต้องอิจฉาด้วย
ผมเชื่อว่าหลายๆคนต้องเคยอิจฉาแต่ไม่เคยถามตัวเองว่าทำไมถึงต้องอิจฉากันนะ ?
ผมคนนึงที่ดันสงสัยขึ้นมาว่าทำไมและไปหาคำตอบมา
เช่นเคยครับผมจะแบ่งปันสาเหตุของมันให้กับทุกคน
ถ้าพร้อมแล้วตามมาเลยครับ :)
ทุกคนทราบดีใช่ไหมครับว่ามนุษย์เป็นสัตว์สังคม
และแน่นอนครับเราอยู่ร่วมกับมนุษย์อีกมากมายบนโลก
แต่มนุษย์มีนิสัยเสียอย่างนึงครับ
มนุษย์รัก “ การเปรียบเทียบ “ ครับ
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อนะครับ
เพราะครั้งนี้ผมมีงานวิจัยมาสนับสนุนข้อเท็จจริงนี้
ลองตามผมไปดูกันนะครับว่าจริงไหม
นักวิทยาศาสตร์ชื่อว่า Hidehiko Takahashi
(อ่านว่า ฮิเดะฮิโกะ ทากะฮะชิ)
ได้ทำการวิจัยและพบว่า......
เมื่อผู้เข้าร่วมวิจัยอ่านเรื่องราวของคนที่ประสบปัญหา
เช่น กำลังเจอปัญหาด้านธุรกิจหรือเศรษฐกิจ
หรือกำลังเจ็บป่วยจากโรคต่างๆ
สมองของผู้เข้าร่วมวิจัยแสดงให้เห็นการผลิตสารแห่งความสุขหรือโดพามีนอย่างชัดเจน
แน่นอนครับคุณคงมีคำถามทำไมฉันต้องมีความสุขตอนที่เห็นคนอื่นตกทุกข์ได้ยากด้วย ?
เปล่าครับคุณไม่ได้มีความสุขที่เขาตกทุกข์ได้ยากหรอก
แต่คุณมีความสุขเพราะ....
คนที่ตกทุกข์ได้ยากไม่ใช่ “ คุณ” ต่างหากล่ะครับ
เท่านี้พอจะทำให้เห็นได้ไหมครับว่าไม่ว่าจะมากหรือน้อยก็ตามสุดท้ายเราก็เปรียบเทียบ
จากเคสตัวอย่างนี้ทำให้เห็นว่า เมื่อคุณเปรียบเทียบคนที่มีปัญหาหนักกว่าคุณหลายเท่าทำให้คุณโล่งใจมีความสุขและคิดว่า.....
“ อย่างน้อยฉันก็ไม่ลำบากขนาดนั้น “
ในกรณีกลับกัน
ถ้าคุณกลับเป็นฝ่ายที่ดันตกทุกข์ได้ยากซะเอง
ผมมั่นใจว่าคุณก็จะรู้สึกทรมาณ คิดไปต่างๆนาๆ
ว่าทำไมชีวิตฉันถึงแย่ได้ขนาดนี้ ทำไมเขาถึงมีความสุขขนาดนั้นและอีกหลายความรู้สึกบั่นทอนมากมาย
สงสัยไหมครับว่าทำไมเราถึงเจ็บปวดนักกับการอิจฉา ?
ถ้าสงสัยผมจะเล่าให้ฟัง
จากงานวิจัยเดียวกันกับที่ผมเล่าไปเมื่อสักครู่ของคุณ
Hidehiko Takahashi ก็ได้วิจัยและพบเหมือนกันว่า..
เมื่อคนเราอิจฉาสมองจะถูกกระตุ้นและส่วนเดียวกันนั้นที่ถูกกระตุ้นคือส่วนที่ได้รับการกระตุ้นเมื่อมีความเจ็บปวดทางร่างกาย
(ชื่อทางการแพทย์ของสมองส่วนนั้นคือ dorsal anterior cingulate cortex )
แลเมื่อยิ่งความรู้สึกอิจฉารุนแรงเท่าไหร่
สมองก็ถูกกระตุ้นมากเท่านั้น
จึงไม่น่าแปลกใจที่เราเป็นคนเจ็บซะเอง
แล้วจะทำยังไงให้เราเลิกอิจฉาได้ล่ะ ?
ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ แต่ผมเกรงว่าจะทำไม่ได้
แต่........
ผมสามารถช่วยให้คุณอิจฉาได้น้อยลงและมีความสุขกับตัวคุณเองมากขึ้นได้
ถ้าพร้อมแล้วไปต่อที่คำถามส่วนที่ 2 กันเลยครับ :)
คนอื่นมีความสุขมากกว่าเรา ?
จริงเหรอครับ ?
คุณว่าจริงไหมครับที่คนอื่นทีความสุขมากกว่าเรา
หลายคนว่าจริง หลายคนว่าไม่จริง
คำถามนี้ผมคงตอบไม่ได้
แต่ผมจะช่วยให้คุณตอบมันได้เอง
ผมจะเล่านิทานสั้นๆให้ทุกๆท่านลองอ่านกันดูนะครับ :)
เรื่องมีอยู่ว่ามีอีกาตัวหนึ่งเกาะอยู่บนต้นไม้ข้างทะเลสาบ
เมื่อมองลงไปที่ขอบทะเลสาบนั้นมันเห็นคนกำลังให้อาหารหงส์ที่แสนสวย ขนสีขาวดุจหิมะ
มันจึงคิดกับตัวเองว่า...
“ หงส์ตัวนั้นต้องมีความสุขมากแน่ๆเลยมีทั้งอาหารมีทั้งคนชื่นชมมัน มันต้องเป็นนกที่มีความสุขที่สุดในโลกแน่ๆเลย “
เมื่อคิดแล้วมันจึงรีบบินไปหาหงส์ตัวนั้นแล้วพูดว่า..
เจ้าหงส์เจ้านี่ดีจริงๆมีคนชอบเจ้าและมีคนให้อาหารเจ้าด้วยแถมขนเจ้ายังขาวผ่องสง่างามต่างจากข้าที่ไม่มีคนชอบแถมยังไม่มีใครให้อาหารจนต้องหากินเอง
“เจ้ารู้สึกยังไงล่ะที่ได้เป็นนกที่มีความสุขที่สุดในโลก?”
หงส์ถอนหายใจแล้วหันมาตอบอีกา
ขอบคุณที่ชมข้านะข้าก็เคยคิดว่าข้าเป็นนกที่มีความสุขที่สุดในโลก แต่ก็จนเมื่อข้าได้พบท่านนกแก้วนั่นแหละ
ท่านนกแก้วเขามีตั้ง 3 สี แต่ข้ากลับมีแค่สีเดียว
ท่านไปถามท่านนกแก้วเถอะ
“ ข้าว่าเขาต้องมีความสุขที่สุดในโลกแน่ๆ “
เมื่ออีกาได้ยินดังนั้นก็รีบบินไปหานกแก้วที่สวนสัตว์
เมื่อพบก็ไปเกาะกรงของนกแก้วแล้วตะโกนถามว่า..
ท่านนกแก้วๆท่านช่างมีสีที่สวยงามมากถึง 3 สีแถมยังมีที่อยู่อันสวยงามมีอาหารครบพร้อม
“ ท่านรู้สึกยังไงเหรอที่ได้เป็นนกที่มีความสุขที่สุดในโลก ? “
นกแก้วหันไปตอบอีกา
นกที่มีความสุขที่สุดในโลกเหรอ ?
ข้าคิดว่าข้าเคยเป็นนะแต่ก็ไม่ใช่อีกแล้วตั้งแต่ที่ข้าเห็นท่านนกยูงที่มีหางอันสวยงามและสีที่มากกว่าข้าตั้งมากมาย เจ้าจงไปถามท่านนกยูงเถอะเขาต้องให้คำตอบเจ้าได้แน่นอน
เมื่ออีกาได้ยินดังนั้นก็รีบบินไปหากรงของนกยูง
ที่กรงของนกยูงนั้นมีคนมายืนอยู่มากมาย
ทุกคนส่งเสียงร้องชอบในความสวยงามของมัน
แถมยังมีคนคอยดูแลในกรงตลอดเวลาอีกด้วย
อีกาคิดกับตัวเอง
ท่านนี้แหละคือนกที่มีความสุขที่สุดในโลกอย่างแน่นอน
เพรียบพร้อมไปด้วยความสวยงาม สุขสบาย ชื่อเสียง
ต้องเป็นเขาแน่ๆ
อีกาจึงรีบตะโกนถามนกยูงว่า
ท่านนกยูงๆ ท่านช่างสง่างามยิ่งนัก แถมยังมีคนชอบท่านมากมายกว่านกทั้งปวง มีคนคอยดูแลเพรียบพร้อม
“ ท่านรู้สึกยังไงที่ได้เป็นนกที่มีความสุขที่สุดในโลก ? “
นกยูงหันขึ้นไปยิ้มและตอบให้อีกา
ตั้งแต่ข้าได้มาอยู่ในกรงนี้ข้าก็มีคนคอยดูแลและมีคนชอบข้ามากมายแต่ข้าก็ไม่เคยไม่ออกไปไหนเลย
ต้องอยู่ในกรงนี้ตลอดเวลา
ต่างจากท่าน ท่านสามารถบินไปไหนก็ได้ตามที่ใจต้องการเสมอ
แล้วท่านอีกา ท่านรู้สึกยังไงล่ะ ?
“ ที่ได้เป็นนกที่มีความสุขที่สุดในโลก “ :)
เห็นอะไรไหมครับ ?
ไม่ว่าใครจะมีความสุขมากแค่ไหนก็ต้องมีสิ่งที่ขาดหายไปจากเขา ไม่มีใครมีทุกสิ่งได้ตามต้องการ
บางครั้งสิ่งที่เขาต้องการอาจถูกครอบครองโดยคนที่คิดว่าตนเองไม่มีอะไรเลยด้วยซ้ำ
ทุกคนมีของมีค่าอยู่กับตัวเองครับ แต่ไม่ใช่ทุกคนจะมองเห็นมัน
จงเห็นคุณค่าของตัวเองและจงยินดีเมื่อเห็นผู้อื่นได้ดี
หากอิจฉาก็คิดในอีกมุมที่ว่า
โลกเราโชคดีที่มีคนที่ดีแบบนี้อีกคน
ประเทศเราโชคดีที่มีคนมีศักยภาพแบบนี้อีกคน
บริษัทเราโชคดีที่มีคนขยันแบบนี้อีกคน
“ เรา “ โชคดีที่ได้เห็นตัวอย่างดีๆแบบนี้อีกคน
จงยินดีในสิ่งที่ตัวเองมีและจงคลุกคลีในสิ่งที่ตัวเองขาด
หากเรารู้จักและคลุกคลีอยู่กับมันมากพอสักวันเราจะได้มันมาเหมือนกันแน่นอน
หวังว่าทุกๆท่านจะได้รับแรงบันดาลใจและความรู้สึกดีๆจากบทความนี้นะครับ :)
เช่นเคยผมขอฝากคำคมสั้นๆไว้จำเตือนใจทุกท่านครับ
ตาจะร้อนเมื่อเห็นสิ่งที่ “ขาด”
และตาจะ ”พลาด” การเห็นสิ่งที่มี
- จักรภัทร :)
ส่งท้าย* เอาจริงๆผมอิจฉาทุกท่านนะครับ ที่ได้อ่านบทความดีๆแบบนี้5555555 ล้อเล่นครับ ;)
ขอบคุณที่อ่านครับ :)
- จักรภัทร
อ้างอิงงานวิจัย
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
