“เราปรับตัวได้อย่างดีที่สุดแล้ว…เท่าที่จะทำได้ในขณะนั้น”
เราเป็นเพียงมนุษย์ที่พยายามหาหนทาง
สำหรับการปรับตัวให้ดีที่สุด
“เท่าที่จะทำได้ในขณะนั้น”
ก่อนที่จะเข้าสู่เนื้อหาบทความในครั้งนี้
ผมต้องขอกล่าวว่า “ผมกลับมาแล้วครับ ฮ่าาา”
หลังจากที่หายไปและไม่ได้เคลื่อนไหวเพจเกือบสิบวัน
จนมีน้อง ๆ ทักมาว่า
“เพจปลิวเหรอพี่!!!...พี่ไปก่อกวนใครจนโดนReportรึเปล่า”
จริง ๆ ไม่ได้โดนแบน หรือ โดนบล็อกอะไรหรอกครับ
“ผมหายไปเพื่อหยุดพักครับ ^^”
วันนี้หายเหนื่อยและกลับมาแล้ว
พร้อมกับบทเรียนต่าง ๆ ในชีวิตที่เกิดขึ้นในขณะหยุดพัก
(สรุปว่าไปพัก หรือไปเตรียมเขียนบทความกันแน่นะ 55555)
บทความในครั้งนี้ผมจึงอยากจะพูดถึงเรื่อง “การปรับตัว…เท่าที่จะทำได้ในขณะนั้น”
ในขณะที่ผมนั่งเขียนบทความอยู่นี้
ผมกำลังใช้โต๊ะทำงานตัวใหม่อยู่พอดี
ซึ่งทำให้หวนนึกถึงวันที่ไปซื้อโต๊ะตัวนี้เข้ามา
เรื่องราวเริ่มต้นด้วยการตามหาโต๊ะผ่านเว็บไซต์ไปเรื่อย ๆ
จนไปเจอว่า มีของอยู่ที่ร้านใกล้บ้าน
และสามารถไปที่ร้านแล้วซื้อกลับมาได้เลย
แล้วแน่นอน ด้วยความกระหายในโต๊ะที่สินค้ากำลังอยู่ในช่วงลดราคา!!!
ผมจึงบึ่งรถไปยังที่ร้านทันที ซึ่งถือว่าโชคยังเข้าข้าง
เมื่อพี่คนขายบอกว่า “เหลืออยู่ 1 ตัวพอดี”
ขอเวลาให้ช่างประกอบประมาณครึ่งชั่วโมง
ได้ยินแบบนี้ผมก็โล่งใจ เลยตั้งใจว่าจะเดินเผาเวลาดูของซะหน่อย
แต่แล้วอีกไม่กี่อึดใจ (5 นาที ก็ไม่ถึง 55555)
พี่คนขายพร้อมพี่ช่าง เดินมาหาผมด้วยความรีบร้อนแล้วบอกว่า
“ไม่สามารถประกอบโต๊ะให้ได้…เพราะตัวน็อตสำหรับยึดโต๊ะมันงอผิดรูป…ซึ่งเป็นของเฉพาะรุ่นเลย”
แล้วตามด้วยสิ่งที่ผมไม่อยากได้ยินที่สุดนั่นคือ
“ถ้าจะรอสินค้าตัวใหม่ก็ประมาณ 3 วัน…แต่ถ้าจะเอาวันนี้ ก็เอาโต๊ะตัวตั้งโชว์ไปได้เลย”
(ผมร้องขึ้นในใจว่า เชี่ยยย 55555)
ในขณะที่ผมกำลังชั่งใจ
เหมือนพี่ช่างจะอ่านความต้องการที่ผมมีในใจได้อย่างทะลุปรุโปร่ง
นั่นคือ “ข้ามาซื้อโต๊ะตัวใหม่โว้ยยยย…ข้าจะไม่เอาของตั้งโชว์เด็ดขาด!!!”
พี่ช่างจึงเสนอว่า “เอางี้มั๊ยพี่…เดี๋ยวผมถอดน็อตจากตัวตั้งโชว์มาใส่ให้พี่แทน”
พี่จะได้โต๊ะใหม่เหมือนเดิม มีแค่น็อตตัวเล็ก ๆ จากของโชว์แค่นั้น
(รวมร่างว่างั้น 5555)
พอผมได้ยินแบบนี้ก็โล่งครับ เอ้อออ ถ้าพี่ทำได้ผมก็ซื้อไอเดียนี้
สรุปก็รอตามเวลา และได้โต๊ะมาตามความปรารถนาครับ ^^
สิ่งที่น่าเรียนรู้อยู่ตรงนี้ครับ
“ความจริงในชีวิต”
อาจไม่ได้ดีที่สุดตามที่เราคิด และไม่ได้เป็นไปดั่งใจเราทุกอย่าง
ซึ่งความจริงแต่ละอย่างที่เกิดขึ้นนั้น “ล้วนดีที่สุดแล้ว”
เท่าที่สิ่งแวดล้อม และองค์ประกอบต่าง ๆ จะเอื้ออำนวย
ให้ความจริงหรือเหตุการณ์ต่าง ๆ ได้เกิดขึ้นมา
อย่างในครั้งนี้ก็เป็นเรื่องโต๊ะตัวหนึ่ง
โต๊ะที่พี่ช่างเคยประกอบให้ลูกค้าคนอื่น ๆ อย่างไม่มีปัญหา
แต่มาวันนี้ พอพี่ช่างแกะกล่องออกมาเพื่อจะประกอบให้ผม
กลับต้องพบว่า ส่วนต่าง ๆ ที่ตั้งใจจะเอามาประกอบเป็นโต๊ะ
ดันพังซะอย่างงั้น “พังตั้งแต่ออกมาจากโรงงานซะอีก”
เลยต้องหาทางออกเท่าที่จะทำได้เพื่อแก้ปัญหา
ถ้าจะโทษเราก็ทำได้ครับ เช่น
-โทษการผลิตที่ทำให้ของพัง
-โทษฝ่ายควบคุมคุณภาพ
“โทษได้สารพัด”
ซึ่งไม่ว่าจะกล่าวโทษแค่ไหน
เจ็บแค้นเพียงใด
จะตะโกนหรือทำลายข้าวของแค่ไหน
เราก็มิอาจเปลี่ยนความเป็นจริงไปได้
สิ่งที่เราพึงทำก็คือ
“อยู่กับความเป็นจริง และค่อย ๆ หาทางแก้ปัญหาหรือปรับตัว”
ถ้าเราเอาแต่โทษโดยไม่อยู่กับความเป็นจริงเพื่อแก้ปัญหา
ไม่อยู่กับความจริงที่สมบูรณ์ที่สุดแล้ว “เท่าที่จะเป็นไปได้”
เราก็จะเอาแต่โมโหโวยวาย สร้างความเดือดร้อนให้กับผู้อื่นและตนเอง
การเปิดใจ และอยู่กับสิ่งที่มี
แล้วค่อย ๆ ใคร่ครวญถึงหนทางที่พอจะทำได้
จึงเป็นจุดเริ่มต้นของการปรับตัวต่อโลกอันผันแปร
“อยู่กับทุกฤดูกาลของชีวิตอย่างกลมกลืน”
ในครั้งนี้ผมจึงได้เรียนรู้ที่จะอยู่กับโต๊ะ
โต๊ะตัวที่ดีที่สุดแล้ว
อยู่กับพี่ช่างที่เสนอทางแก้ไข
วิธีแก้ไขและเปลี่ยนแปลงที่ลงตัว
“อยู่กับปัจจุบันซึ่งดีที่สุดแล้ว และชื่นชมในสิ่งที่เรามี”
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
