5 ม.ค. 2021 เวลา 16:55 • นิยาย เรื่องสั้น
Chapter1.3
หนังสือเล่มเดิมวางอยู่ระดับสายตา ความดำสนิทเชิญชวนให้ผมลองเปิดดู ด้านนอกเป็นแผ่นแข็งสากมือถ้าไม่บอกว่าเป็นดีไซน์กระดาษผมคงคิดว่าเป็นหนังสัตว์แน่ แต่คงไม่มีสัตว์ชนิดไหนผิวดำสนิทขนาดนี้ ตักอักษรด้านให้เป็นแดงกำ มีกลิ่นหอมแบบโบราณๆ คล้านกลิ่นธูปเทียนประมาณนั้น แค่เปิดผ่านๆ ก็เวียนหัวแล้ว ไม่รู้คาร์รอสสนใจอะไรหนังสือเล่มนี้นัก
คารอสหายไปพักหนึ่งก็เดินออกมาด้วยชุดประจำหล่อเนี๊ยบ เสื้อเชิ้ตสีดำเรียบหรูใส่ทับกางเกงผ้าดำสนิทเน้นสัดส่วนสูงยาวเข่าดี เส้นผมเสยเปิดให้เห็นใบหน้าหล่อ เขาหรี่ดวงตากลมดำขลับคล้ายคิดอะไรอยู่ คิ้วเรียงเส้นสวยเป็นทรงย่นหากัน แล้วเบี่ยงหน้าไปมองนาฬิกาข้อมือ
"ทำไงจะหล่อได้ยังงี้วะ"
ผมเผลอพูดตามใจคิด คือต้องบอกก่อนว่าสารรูปผมไม่แมนเอาซะเลย ได้ความสูงมาจากพ่อก็จริง แต่ไม่ได้ความหล่อล่ำแบบผู้ชายมาเลย ใครๆ ชอบชมว่าผมน่ารัก ได้ยินทีไรผมนึกโกรธแม่ทุกทีที่เลี้ยงผมมาดีเกินไป ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมจนเป็นสภาพเนี่ย
“ว่าไงนะ” คารอสถามกลับ
“เอ่อ... ไปทำงานหรอคุณ”
ผมถามเพราะจำชุดนี้ได้ ปกติเขาก็ใส่แค่เสื้อยืดกางเกงยีนส์ แต่ถ้าตอนไหนแต่งหล่อจัดดำทั้งชุดแปลว่ากำลังไปทำงาน ผมเคยเดาว่าเขาน่าจะเป็น ‘โฮสต์’ ไนท์คลับหรูที่ไหนสักแห่ง เพราะเห็นไปแป๊บๆ ก็กลับมาแล้ว
“แสนรู้ดีนี่” ริมฝีปากสีส้มฝาดยิ้มเย้ย
“ถามจริงเหอะ จะแต่งหล่อไปไหน”
"เชื่อเถอะ นายไม่อยากรู้หรอก"
"ไปทำงานล่ะซิ ที่ไหนอะ ผมไปด้วยได้ไหม" คารอสส่ายหัวแทนคำตอบ ผมชักหน้าเซ็ง ก็รู้อยู่แล้วว่าผมไปไหนไม่ได้ถ้าไม่มีคนเชิญไป ผมก็แค่เบื่อเอง อยากเปิดหูเปิดตาบ้างนี่น่า
"คุณรีบไปเถอะ ผมเห็นคุณมองนาฬิกาหลายรอบแล้ว" คารอสดูรีบ ผมก็ไม่ควรเซ้าซี้ต่อ
“ฉลาดดี ไม่น่าตายเร็วเลย” รอยยิ้มเย้ยคราวนี้มีเสียงขำแห้งๆ เจือด้วย แถมฝ่ามือหนายังวางแม่ะบนหัวผมคล้ายเอ็นดูซะเหลือเกิน โถ่! รู้หรอกว่าอยากแกล้งคืนใช่ไหมล่ะ
“เดี๋ยวคุณ! ขอผมอยู่ด้วยได้ใช่ไหม”
“แล้วแต่ซิ”
“โอเค ผมคิริวคุณชื่ออะไร”
“คารอส”
เขาออกไปแล้ว ตรงนี้เหลือเพียงผมกับห้องเดิมที่อัดแน่นไปด้วยความทุกข์ ความตาย และมิตรภาพที่ยังไม่รู้ว่าดีหรือร้าย
'เฮ้อ!'
เพิ่งรู้ว่าผมถอนหายใจบ่อยขนาดนี้ทั้งที่ผมก็ไม่ได้เป็นอะไร ผมเผชิญความเลวร้ายมาทุกรูปแบบแล้ว ไม่เหลือความกลัวไใดทำร้ายผมได้อีก หากขอพรได้สิ่งหนึ่ง ผมก็อยากขอใครสักคนอยู่เป็นเพื่อนกัน เพื่อไม่ให้โลกของผมเงียบเหงาจนเกินไป
น่าตลกเนอะ ตายเพราะเพื่อน ...แต่ก็อยากมีเพื่อน
'เอ๊ะ! เดี๋ยวนะ เมื่อกี้คารอสจับหัวผมนี่ ก็ผมเป็นผีแล้วเขาถูกตัวผมได้ไง'

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา