6 ม.ค. 2021 เวลา 00:26 • นิยาย เรื่องสั้น
Chapter 2.2
'เดี๋ยว!'
'อืมม...'
รั้งร่างบางมานอนทับบนอก ฝ่ามือหนาประครองกรอบหน้าแล้วยื่นกลีบปากไปปิดทับ ผมออกแรงบดเบียดส่งไอร้อนระอุที่ไม่เคยมีมาก่อนให้อีกฝ่าย คิริวรีบหลับตาตั้งรับ เขายอมอยู่นิ่งให้จูบเินนาน แล้วในที่สุดก็ยอมจูบตอบ
อะไรต่อมิอะไรลุกประท้วงเสียดสีกันมั่วไปหมด ผมไม่ต้องไล่คิริวก็รีบดีดตัวออกห่าง เห็นเขาเดินตัวแดงไปทางห้องน้ำ ในขณะที่ผมก็อึดอัดยังอยากจูบต่อ
"เริ่มแล้วซินะ" ฝ่ามือหนาวางลงอกข้างซ้าย แรงวูบไหวข้างในเต้นตุบๆ จนผมรู้สึกได้ว่ามีก้อนเนื้อนี้อยู่ พ้นลมหายใจเข้าออกเป็นจังหวะ ผมรู้ตัวดีว่าทุกอย่างกำลังเปลี่ยนไป
.
 
สมาชิกใหม่ผู้ไม่กลัวผี
(Part’s Kiryu)
หลังจากได้รับอนุญาตให้อาศัยอยู่ได้ ผมก็ไม่ไปไหนเลย นั่งๆ นอนๆ อ่านหนังสือจนครบเกือบทุกเล่มแล้ว บุคลิกคารอสต่างจากของสะสมมาก(เดาเอาว่าสะสมหนังสืออะนะ) เขาดูสมัยใหม่ไม่น่าเชื่อว่าจะอ่านเรื่องหลังความตายเป็นจริงเป็นจัง
ถึงผมจะใกล้เคียงมนุษย์แล้วแต่ก็ยังไม่มีตัวตนอยู่ดี เห็นจะมีแค่เรื่องเดียวที่พอทำได้
‘อืมม....’
กลีบเนื้ออุ่นถูกทาบทับ เม้มคลึงนิดๆ ราวขออนุญาตแทรกลิ้นสากเข้าทักทาย เผยอปากแต่น้อยยอมให้เรียวลิ้นกวาดต้อนส่งไออุ่นให้ ผมรู้ว่าจูบปลิดวิญญาณนี้อาจทำให้ผมตายรอบสองได้ แต่ก็ยอมทั้งที่ผมจูบไม่เก่งเลย
คารอสมักออกคำสั่งแต่แปลกที่ผมกลับยอมทำตาม “เงยหน้าหน่อย” ทั้งที่เขาตักตวงรสจูบจนหอมหวานแต่ก็ยังตะบี้ตะบันลิ้นสาก
“พอแล้ว คุณจูบผมนานไปแล้วนะ” ร่างอ่อนระทวยในแผงอกกว้างกำมือทุบประท้วง ผมเง้าเสียงร้องขอ สาบานได้ว่าตอนเป็นคนผมไม่ทำอะไรแบบนี้แน่ แต่เพราะสาเหตุการตายของผมมาจากเซ็กซ์วิตถารนั่น คารอสจึงออกความเห็นว่าผมควรเรียนรู้มันจะได้ไม่ตื่นสนาม
“ทำไมล่ะ นายก็ดูชอบนิ” คาร์ลอสถาม
“แต่คุณจูบมาเป็นชั่วโมงแล้วนะ ผมใกล้จะตายอีกรอบแล้ว”
“หรืออยากข้ามขั้นไปทำอย่างอื่น” น้ำเสียงเจ้าเล่ห์มาพร้อมสายตาอ่านกินร่างกายผม
“บ้าน่า! ไม่ต้องก็ได้”
“ไม่ได้! ใกล้ครบรอบวันตายของนายแล้ว ถ้านายไม่ฝึกให้ชินนายก็ไม่หลุดพ้นน่ะซิ”
“มันไม่เหมือนกัน เรื่องแบบนี้ใครจะชิน”
“ทำบ่อยๆ ก็ชินเอง หรือว่าคุณไม่อยากทำกับผม”
คารอสพูดจบก็นิ่งไป ผมก็เพิ่งรู้เนี่ยว่าตัวเองแพ้โหมดนี้ของเขามาก ทั้งที่ตัวเองทำเสียงงอแงคีย์สิบแปด แต่พอเจอโหมดงอนแบบนิ่งๆ ของเขาผมกับยอมทุกอย่าง
เคยคิดว่าเขากลืนกินวิญญาณผมผ่านรอยจูบนั้น เพิ่งเข้าใจตอนนี้เองว่าไม่ใช่! เขาต่างหากที่เติมเต็มความเป็นมนุษย์มาทีละนิด ร่างผมเห่อร้อน ไออุ่นออกมาตามลมหายใจ กลายเป็นว่าผมเริ่มขาดเขาไม่ได้

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา