บันทึกของหมาอ้วน ตอนที่ 5: พ่อคุณเป็นแบบนี้หรือเปล่า
ผมเคยได้ยินพ่อพูดบ่อย ๆ ว่าสมัยเรียนหนังสือนั้น พ่อจะมีชุดเรียน ชุดเที่ยว และชุดนอน เป็นชุดเดียวกัน แต่นี้มันห้องคลอดนะเฟ้ย การเข้าห้องคลอดของโรงพยาบาลแห่งนี้ มายังไงก็เข้าแบบนั้น ในห้องคลอดที่ผมเกิด มีเตียงสำหรับคลอดอยู่หนึ่งเตียง และมีอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ เพียงพอที่จะให้ผมว่ายเล่นได้ คุณน้องสาวโรงพยาบาลชี้นิ้วมาที่แม่ให้แก้เสื้อผ้าออก ก่อนที่จะพาพุงใหญ่ ๆ ที่มีผมอยู่ข้างในลงไปในอ่างน้ำ ด้วยร่างอันเปลือยเปล่า
พ่อหลับด้วยความเหนื่อยล้า
หลังจากแม่แช่ในน้ำในสภาพเปลือยเปล่าได้ไม่นานอาการปวดก็บรรเทาลง คราวนี้คุณน้องสาวของโรงพยาบาลทั้งควักทั้งล้วงผม เพื่อให้ผมออกมาให้ได้ ทุก ๆ ครั้งที่แม่เจ็บท้อง แม่จะถูกสั่งให้เบ่งก็เบ่งแบบเบ่งอึนั่นแหละ เหมือนกับที่แม่ ๆ คนอื่นชอบพูดกันว่าเวลาปวดท้องคลอดลูกมันก็คือปวดอึนั่นแหละ เมื่อแม่เบ่ง ก็พ่อนี่แหละที่ต้องคอยเหนี่ยวคอยรั้งแขนแม่ไว้ เพื่อให้แม่มีเรี่ยวแรงในการเบ่งมากขึ้น เมื่อท่านอนหงายผ่านไปหลายรอบการเบ่งแล้วไม่ส่งผลอะไร ก็หัวผมยังยืนระยะอยู่เท่าเดิม ผมซึ่งอยากจะออกไปดูหน้าแม่เต็มแก่แล้ว แต่อะไรก็ไม่รู้ทำให้ผมออกมาไม่ได้ นางพยาบาลผู้คร่ำหวอดอยู่ภายในห้องคลอดดูเหมือนจะไม่รู้สึกอะไร ทั้ง ๆ ที่เวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมงแล้ว เธอบอกให้เปลี่ยนท่าจากนอนหงายเป็นท่าก้งโค้ง สลับกับนอนหงายทุก ๆ สิบนาที
ถึงตอนนี้ สาวมาดเข้มตัวสูงใหญ่ ก็เดินเข้ามาในห้องคลอด เธอถอดเสื้อกันหนาวพร้อมกระเป๋าเป้วางไว้ที่มุมห้อง แล้วเดินเข้าช่วยเรา ป้าจูน(นักเรียนไทยที่คอยช่วยเหลือเราตลอดเวลาที่เราอยู่เยอรมัน) ได้อาสาเข้ามาช่วยเป็นล่ามภาษาเยอรมันให้ การสื่อสารง่ายขึ้น จากภาษามือที่ทำให้เกิดอารมณ์พอสมควรทั้งคนทำตามและคนสั่ง ก็ไม่ต้องใช้แล้ว เวลาผ่านไปเนิ่นนานคุณหมอสาวสวยตัวใหญ่มาก ท่าทางใจดี ก็เดินเข้ามาถามอาการด้วยรอยยิ้ม แล้วก็บอกแม่ว่าให้อดทน โดยย้ำว่าการคลอดแบบธรรมชาตินั้นเป็นวิธีที่ดีที่สุด ถึงแม่ปากจะเริ่มซีด ไม่รู้เพราะแช่น้ำนานหรือเริ่มหมดแรง หมอสาวก็ยังคงยิ้ม แล้วเดินจากไปอย่างเงียบงัน ก็เธอคงผ่านการทำคลอดมาหลายครั้งแล้วแหละ
ในที่สุดแม่ก็เริ่มทนไม่ไหว แม่ถามถึงยาแก้ปวด นางพยาบาลส่ายหน้าบอกว่าที่นี่ไม่มีหรอก ลองเบ่งอีกสองสามทีแล้วจะให้ยาพ่นจมูกเพื่อขยายช่องคลอด แล้วก็เป็นดังคาดคือเบ่งเท่าไหร่ผมก็ไม่ออก คุณหมอสาวสวยเข้ามาอีกครั้งพร้อมกับยาพ่นจมูก แล้วกระบวนการเดิม ๆ ก็เริ่มขึ้นอีก คือเบ่งเวลาปวด ทำไปอีกสามสี่ครั้งผมก็คงอยู่ในท่าเดิมตำแหน่งเดิม หมอและพยาบาลเริ่มส่ายหัวมองตากันปริบ ๆ แต่ไม่มีอะไรน่าห่วงเพราะเครื่องวัดหัวใจผม และการบีบรัดตัวของมดลูกของแม่ยังทำงานปกติ ไม่แจ้งผลอะไรให้น่าตื่นเต้น (อธิบายนิดนึง การที่หัวใจผมยังเต้นปกติ แสดงว่าผมไม่ได้โดนอะไรรัดคอ ที่จะทำให้หายใจไม่ออก)
เมื่อคลอดทางน้ำดูเหมือนจะไม่เป็นผล แม่ก็ถูกยกกลับขึ้นมาบนเตียง ด้วยข้อสันนิษฐานว่าน้ำมันอุ่น ทำให้ช่องคลอดไม่ขยายตัว หมอให้ลองขึ้นมาพักบนบกและให้แม่ลองเบ่งอีกสองสามครั้ง พร้อม ๆ กับพ่นจมูก ตอนนี้แม่เริ่มแสดงอาการพูดภาษาอื่นไม่ได้นอกจากภาษาไทยแล้ว พ่อตอนนี้ก็เหนื่อยอ่อนพอ ๆ กับแม่ สังเกตได้ว่าแขนเริ่มไม่มีแรง บ่อยครั้งที่มันห้อยต่องแต่ง แต่ยังไงพ่อก็ยังยิ้มเสมอ แม่ร้องบอกเป็นภาษาไทยว่า “ช่วยบอกให้หมอทำอะไรก็ได้ให้มันหายเจ็บ จะผ่าท้องก็ได้ แม่ทนไม่ไหวแล้ว” คุณรู้ไหมพ่อบอกว่าไง พ่อบอกกับป้าจูนว่า “พี่ช่วยบอกหมอหน่อยเดะ ให้เอาน้ำเปล่าหรืออะไรก็ได้ แล้วหลอกแม่ว่าเป็นยาแก้ปวด” อ้าว พ่อรู้ว่าหมอกับพยาบาลยังคงวินิจฉัยว่าแม่ยังมีแรง ยังคลอดตามธรรมชาติได้ไม่มีอันตรายใด ๆ ยังไงก็หมอน่า (ในประเทศเยอรมัน การผ่าคลอดจะทำก็ต่อเมื่อมีเหตุจำเป็นมาก ๆ เท่านั้น)
หลังจากที่แม่ถูกให้ลองเบ่งอีกสองครั้ง หมอก็ตัดสินใจให้น้ำเกลือ เพราะตอนนี้ปากแม่ไม่ได้ซีดเท่านั้นแต่ขาวไร้สีเลือดอยู่นานแล้ว คุณหมอถูกพยาบาลบังคับให้เจาะแขนแม่เพื่อให้น้ำเกลือ ก็ไม่รู้ว่าหมอตื่นเต้นมาจากไหน ทิ่มแขนแม่สองสามครั้งกว่าจะเจอเส้นเลือด ทั้ง ๆ ที่มันเห็นชัดจะตาย เจาะเสร็จเธอพยายามจะติดตั้งเครื่องให้น้ำเกลือ และเมื่อเธอต่อทุกอย่างเสร็จน้ำเกลือมันก็ไม่ไหล พยายามอยู่นานมันก็ไม่ไหล มันจะไหลได้อย่างไรฟองอากาศมันเต็มท่ออยู่อย่างนั้น เมื่อคุณหมอสาวสวยหมดหวัง เธอคงงอนหรือจะอย่างไรก็ไม่ทราบได้ เธอก็เลยเดินออกไปจากห้องเฉย ๆ นัยว่าไปเปิดตำราหรือไม่ก็พักเหนื่อยก่นอ พอคุณหมอพ้นห้องไปแล้วคุณพยาบาลแสดงบทเจ้าชาย(หญิง)ขี่ม้าขาวรีบมาจัดการกับเครื่องให้น้ำเกลือใหม่ เธอส่ายหน้าอย่างเอือม ๆ บ่นพึมพรำสองสามประโยค
เธอถอดสายยางที่แขนแม่ออก เท่านั้นแหละครับเลือดแม่พุ่งออกมาเลย พ่อที่อยู่ข้าง ๆ เอามือปิดตาแล้วเริ่มหายใจถี่ พร้อมกับบอกแม่ว่าพ่อขอตัวน่ะ แม่หัวเราะคริก ๆ ลืมเจ็บไปพักใหญ่ ก็อาการพ่อเริ่มอีกแล้ว เห็นเลือดแล้วจะเป็นลม ผมก็นึกว่าพ่อจะเป็นคนเดียว ปรากฎว่าป้าจูนแอบไปยืนหลบมุมหน้าซีดอยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ สรุปว่าเป็นเหมือนกัน ดูมันทุลักทุเลนิดหน่อยแต่ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี คือคุณพยาบาลก็เจาะแขนแม่ใหม่ แล้วก็ปรับเครื่องให้น้ำเกลือจนเป็นที่เรียบร้อย
หลังจากให้น้ำเกลือแล้ว แม่ผมก็อาการดีขึ้น คุณหมอซึ่งอยู่ดี ๆ ก็โผล่หน้ามา ทำหน้ายิ้ม ๆ กับคุณพยาบาล เธอไม่ได้มามือเปล่าแต่มาพร้อมกับเข็มฉีดยา ในเข็มฉีดยาจะมีตัวยาที่เข้าใจว่าจะใช้เพื่อไปขยายช่องคลอดให้ผมออกมาง่ายขึ้น ครั้งนี้คงเป็นครั้งแรกที่แม่รู้สึกว่าการฉีดยาเข็มโตที่สะโพกนั้นไม่เจ็บเอาซะเลย ก็มันไม่รู้สึกอะไรแล้วปวดจนชาไปทั้งส่วนล่าง เวลาผ่านไปซักพัก ยาก็ได้ผลหัวผมเริ่มผลุดออกมามากขึ้น นอกจากหัวผม อึแม่ผมยังผลุดออกมาสองก้อนเล็ก ๆ อีกด้วย หมอและพยาบาลแทนที่จะเช็ดแล้วใส่ถังผง เปล่าพวกเธอก็เอามันป้ายไว้ข้าง ๆ นั่นแหละ ซึ่งพ่อก็เล็งไว้แล้วว่าตรงนั้นมันอึนะ หลังจากหมอและพยาบาลได้กลิ่นอึแม่ไปแล้ว พวกเธอก็คงมีพละกำลังมากขึ้น เริ่มทำงานต่ออย่างคล่องแคล่ว ตอนนี้หัวผมที่เต็มไปด้วยผมสีดำก็โผล่ออกมาชัดเจน พ่อซึ่งยืนดูอยู่ด้วยตาไม่กระพริบและรู้สึกว่าจะค้างไปตั้งแต่เมื่อตอนเห็นอึ พ่อก็เห็นนางพยาบาลล้วงช่องคลอดแม่แหวกเข้าไปด้วยนิ้วชี้เลือดสด ๆ เปรอะถุงมือไปหมด และในที่สุดเธอก็จับหัวผมได้ เธอไม่พูดพร่ำทำเพลง เพราะขืนปล่อยไปนานผมจะหายใจไม่ออก เธอใช้ความชำนาญรวบคอผมแล้วดึงผมออกมา ผมซึ่งตอนนั้นทั้งตัวม่วงไปหมด พอออกมาได้ก็ทั้งตกใจและตื่นเต้นหรือไม่ก็อาจจะหิวนมก็ได้ ด้วยความรู้สึกนั้นแหละผมก็เลยตะโกนสุดเสียง ดังลั่นไปทั่วทั้งโรงพยาบาลและหุบเขา หมอถึงกับบอกว่า “ตัวเล็กนะแต่เสียงดังมากเลย (Klein aber laut)” เมื่อทุกคนตั้งสติได้หายตกใจ พ่อยื่นหน้าไปดูผม พยาบาลก็ยื่นกรรไกรพร้อมกันจัดสายสะดือของผมให้พ่อตัด แน่นอนครับพ่อส่ายหัวบอกไม่ตัดเสียงดังฟังชัดเป็นภาษาเยอรมัน ซึ่งพ่อมาบอกทีหลังว่า พ่อรู้ว่าผมไม่เจ็บ แต่สายสะดือกับไส้อ่อนมันเหมือนกันเกินไป อือพ่อจะเอาสายสะดือผมไปเปรียบกับเครื่องในจิ้มจุ่มซะแล้ว
นางพยาบาลรออยู่ชั่วอึดใจแล้วก็ตัดใจยื่นกรรไกรให้ป้าจูนตัดแทน ป้าจูนก็ตะโกนโหวกเหวกว่า ก็ให้พ่อมันตัดสิ พ่อจึงต้องจำใจตัดพร้อมกับถอนหายใจเล็ก ๆ เสมือนหนึ่งได้ทำภาระกิจอันยิ่งใหญ่ไป
หลังจากที่ผมถูกตัดสายสะดือเรียบร้อยโรงเรียนเยอรมัน ผมก็ถูกพันผ้าใส่ไว้ที่อ้อมอกแม่โดยที่ไม่ล้างตัวก่อน แม่ตอนนี้ก็หายเจ็บแล้ว ก็ทำน้ำตาของความเป็นแม่ไหลลงมาโดนผม พ่อเองก็ตาแดง ๆ เหมือนกัน เรื่องของผมหมดแล้วแต่ช่องคลอดของแม่ยังไม่เสร็จ นางพยาบาลยังคงยุ่งวุ่นวายอยู่ตรงนั้น รอประมาณสิบนาที เธอก็ดึงรกออกมา ซึ่งมันมีลักษณะเหมือนถุงพลาสติกยวบ ๆ ที่บรรจุไปด้วยน้ำสีดำ นั่นมันน้ำที่ผม
ว่ายอยู่นะและผมก็กินมันทุกวันด้วย เธอตรวจดูด้วยว่าอะไรที่มันควรจะหลุดออกมากับถุงที่ว่านี้มันหลุดออกมาครบหรือไม่ ไม่งั้นมันจะเป็นอันตรายกับแม่ได้ หลังจากนั้นก็เป็นหน้าที่คุณหมอมาเย็บปากช่องคลอดของแม่ต่อไป (เย็บกันตรงนั้น พ่อกับป้าจูนก็อยู่ตรงนั้น)
เป็นอันว่าผมเกิดออกมาเรียบร้อย เห็นหน้าแม่ที่คอยดูแลเอาใจใส่ผมทุกวัน เห็นหน้าพ่อ คนที่คุยกับผมทุกวันแล้วหล่ะ
ผมตอนแรกเกิด
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
