TV Champion เเต่จุดที่ทำให้เริ่มสนใจจริงๆคือตอนที่เรียนปริญญาโทที่ต่างประเทศ ตอนนั้นต้องเริ่มทำอาหารแบบจริงจังเพราะค่ากินอยู่เเพงมากทำกับข้าวกินเองประหยัดได้เยอะ
เป็นอะไรที่มีความสุขและสนุกมากสำหรับเขาเพราะความเป็นกิจวัตรเเบบเป๊ะๆ เหมือนตอนฝึกงานวิศวะนั้นหายไปเลย โดยช่วงที่เริ่มงานเป็นช่วงที่บริษัทเปิดตัวรายการใหม่พอดี (รายการ My Cooking School 101) ทำให้เขาได้ลองคิดสูตรอาหารเยอะถึง 200-300 เมนูต่อเดือน นับว่าเป็นงานหนักพอสมควร แต่ก็เพลินมากๆ เพราะมีความสุขในการทำงาน
ทำงานนี้ได้อยู่ประมาณปีครึ่งก็รู้ว่าคงมาถูกทางแล้วจริงๆ เลยคุยกับที่บ้านว่าอยากไปเรียนต่อด้านการทำอาหารแบบจริงจัง พอตัดสินใจแล้วก็เลยลาออกจากงานประจำตอนนั้นแล้วบินไปเรียนที่นิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา จริงๆ มีหลายสถาบันให้เลือก ทั้งที่เป็นระยะสั้น 6 เดือนและระยะยาว 2 ปี แต่คิดว่าอายุเริ่มมากแล้วคงเสียเวลาขนาดนั้นไม่ได้เลยเลือกคอร์สระยะสั้น 6 เดือนไปที่ The International Culinary Center ในหลักสูตร French Cuisine โดยจะแบ่งเป็นเรียน 4 เดือน ฝึกงาน 2 เดือน ช่วงเรียนเชฟเบนซ์ก็ได้ไปอาสาทำงานในวงการอาหารมากมาย และช่วงฝึกงานก็ได้ลองทำงานกับร้านอาหารระดับมิชลิน 2 ดาว
#งานด้านอาหารไม่จำเป็นต้องอยู่แต่ในครัว
เชฟเบนซ์คิดว่างานด้านอาหารมันกว้างมาก มากกว่าเเค่งานในครัว ถึงจุดๆ หนึ่งจึงเริ่มคาดหวังว่าจะมีธุรกิจเป็นของตัวเอง แต่ก่อนจะเริ่มทำธุรกิจได้ ก็จำเป็นต้องเรียนรู้และหาประสบการณ์งานด้านนี้ให้เพียงพอก่อน หลังจบจาก The International Culinary Center เลยบินกลับมาทำงานร้านอาหารที่ไทยอยู่เกือบปี ที่ร้าน The Summer House Project และ Never Ending Summer หลังจากนั้นเชฟพล ตัณฑเสถียร (พลพรรคนักปรุง) ก็ชวนกลับไปทำงานอีกครั้งเลยกลับไปทำได้อีกหนึ่งปีเต็มเป็นการลับคมมีดตัวเองอีกครั้งก่อนจะเริ่มทำธุรกิจร้านอาหารของตัวเอง