ด้วยเหตุนี้
จิตใจที่พร้อมสบตากับปัญหา
แล้วใช้ความเข้าใจในการปรับตัว
หรือ จัดการกับสิ่งที่เผชิญอยู่อย่างลงตัว
“จึงเป็นอุปกรณ์สำหรับการเติบโต”
ช่วยให้เราได้รู้ในสิ่งที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน
และช่วยให้เราได้ต่อยอดในความรู้เดิมให้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น
อีกทั้งยังทำให้เราได้เรียนรู้จากความพลั้งพลาด
และได้ขัดเกลาตนเองจากสถานการณ์ใหม่ ๆ
“เติบโตจากสิ่งใหม่ที่เข้ามาท้าทายชีวิต”
แล้วด้วยความเปิดกว้างของชีวิต
จึงอนุญาตให้เราสามารถแก้ปัญหาไปด้วย “ใจที่ฟู ๆ” ก็ได้
(ผ่านการสมหวังในสิ่งที่ทำ ยิ่งลงมือทำก็ยิ่งสุข)
หรือ
จะเผชิญกับอุปสรรคด้วยใจที่มีคุณภาพเหนือกว่า ซึ่งก็คือ “ใจที่สงบ” ก็ได้เช่นกัน
(ผ่านการไม่เอาความคาดหวังเป็นใหญ่ ลงมือทำด้วยความเต็มใจ และด้วยใจอันมั่นคง)