🎐นกอาสา สื่อธรรมะดังตฤณ
ชอบเปรียบเทียบการปฏิบัติธรรมกับเพื่อน
https://www.facebook.com/groups/DharmaDungtrin/permalink/3895963387113522/?sfnsn=mo
ดังตฤณ : อย่าไปมองว่า เป็นการไม่เอาไหน
.
ความเทียบเขาเทียบเรา แบบมีทิฏฐิมานะ มีอัตตาตัวตน
แม้แต่ พระอนาคามี ท่านก็ยังละไม่ได้
.
จะหายไปจริงได้ คือ จิต พรากจากขันธ์
นั่นคือต้องเป็นพระอรหันต์
ถึงจะไม่มีตัวมีตน ให้ไปเทียบกัน
สภาวะทางกาย สภาวะทางใจ ที่ปรุงแต่งทั้งหลาย
จะแยกออกไปต่างหาก เป็นอีกคนหนึ่ง
แล้วจิต เป็นผู้รู้เฉยๆว่า ไม่มีตัวตน
ความเทียบเขาเทียบเรา ถึงจะหายไปจริงๆ
.
ระหว่างที่กำลังฝึก ทำความเห็นให้ถูกต้อง
ว่า กายใจนี้ ไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน
แล้วเกิดภาวะอย่างนี้ จะทำอย่างไร?
ไม่ต้องไปพยายามบีบคั้นตัวเอง ให้เลิกทำ
แต่ให้ดูอาการที่เกิดขึ้น
จากการเทียบเขาเทียบเรานั่นแหละ
.
วันนี้ ทำได้ .. ก็จะมีอาการหยิ่งผยอง
ไปมองคนอื่นว่า ทำได้อย่างฉันไหม
มีอัตตาตัวตน มีอุปาทานขึ้นมาว่า ฉันแน่ ฉันเก่ง ฉันเจ๋ง
แต่วันไหน ไปเจอคนที่เจ๋งกว่า
เช่น บอกว่า นั่งสมาธิได้ 3 ชั่วโมง ไม่มีความคิดผุดขึ้นเลย
เรา นั่งได้ 10 นาที มีความคิดขึ้นมาพล่านเต็มหัว
รู้สึก น้อยเนื้อต่ำใจตัวเอง.. ทำได้ไม่เท่าเขา
.
อาการอะไรแบบนี้ ขอให้มองตามจริง ณ จุดเกิดเหตุ
อย่ารอให้ผ่านเวลา ผ่านช่วงนั้นไปเสียก่อน
.
ให้มองให้เห็น ณ ขณะนั้นเลย
ความหยิ่งผยองเกิดขึ้น ตอนที่ทำอะไรดีๆ ได้
เป็นตัวตั้ง ที่จะไปเทียบเขาเทียบเรา แบบที่รุนแรง
แต่ตอนที่มองว่า คนอื่นทำได้ แต่เรายังทำไม่ได้
จะเป็นการเปรียบเทียบแบบอ่อนๆ
เพราะยังไม่มีดีไปสู้เขา ก็จะรู้สึกว่าอยู่ที่ต่ำ
.
นี่คือ ธรรมชาติธรรมดาของคน
ที่ยังเวียนว่ายอยู่กับการแข่งขัน
ยังไม่สิ้นสุดการเห็นว่า นี่เป็นตัวเป็นตน
ก็ยังต้องเทียบกันไปเรื่อยๆ
.
ณ ขณะที่เราเข้าใจว่า
จุดเริ่มต้นของตัวตน มาจากความรู้สึกว่า
เทียบกับคนอื่นแล้ว เราด้อยกว่า หรือ เหนือกว่า
พอมองเข้ามาว่า เรามองใครแล้วรู้สึกอย่างไร
ผยอง หรือว่า ต่ำต้อย
หรือ เขาก้าวหน้า แต่เรายังถอยหลัง
.
มองที่ความปรุงแต่งของจิตว่า
กำลังมีความใหญ่ หรือ มีความเล็ก
.
เมื่อเห็นว่า จิตใหญ่ หรือ จิตเล็ก
สิ่งที่จะได้ประโยชน์ ก็คือ มอง และ จำไว้ว่า
ความใหญ่ ความเล็กนั่น เท่าเดิมอยู่เรื่อยๆ
หรือว่า ต่างไปเรื่อยๆ ในแต่ละวัน ที่เราเทียบเขาเทียบเรา
พอมีความชิน มีความชำนาญ
ที่จะเห็นอาการใหญ่ อาการเล็ก ที่กำลังปรากฏอยู่
ก็จะมีความรู้สึก .. เหมือนหน้าตาเราหายไป
.
มีแต่ความใหญ่ที่สูญเปล่า
แล้วก็ความเล็กที่ไม่เกิดประโยชน์
ที่ไม่มีแก่นสารอะไรขึ้นมา
.
มีแต่ ใหญ่ เล็ก ใหญ่ เล็ก ใหญ่ เล็ก
ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น
ไม่มีความเป็นบุคคล ในอะไรที่รู้สึกใหญ่ๆ
ไม่มีความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ ในความรู้สึกเล็กๆ
มีแต่เปลี่ยนไปเรื่อยๆ แล้วแต่ว่า เราจะเปรียบเทียบกับใคร
.
ในที่สุด จิตจะฉลาดเอง แล้วรู้ว่า
ไม่มีอะไรต้องทำ มากไปกว่าเทียบกับจิตของตัวเอง
.
เมื่อไหร่ เราเทียบใหญ่ เทียบเล็ก กับจิตของตัวเอง
จะจบเลย ไม่มีอะไร ที่ต้องทำมากไปกว่านั้น!
คำถามเต็ม : เวลาโดนเปรียบเทียบการปฏิบัติธรรมกับเพื่อน ชอบคิดว่า ต้องทำอย่างไร ให้ดี ให้ชนะเขา จะปรับจิต ความคิด หรือ การภาวนาอย่างไร?
รายการปฏิบัติธรรมที่บ้าน ตอน สวดมนต์ลดความฟุ้งซ่าน คลับเฮ้าส์
วันที่ ๖ มีนาคม ๒๕๖๔
ถอดคำ : นกไดโนสคูล
ตรวจทาน/เรียบเรียง : เอ้
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
