"สุขและทุกข์มาจากหน่อเดียวกัน"
" ... ท่านโทรศัพท์คุยกับใคร
ไลน์คุยกับใคร
ไลน์ว่าเค้า เค้าว่าเรา
เค้าชมเรา กดกันทั้งวัน
ดู ๆ รูด ๆ ดูมันทั้งวัน
ใจของเราเนี่ย
ปึ้งปั้ง ปึ้งปั้ง ๆ ๆ ตามการกระทบ ถูกมั้ย
เรากระทบ ๆ เข้าไปทางตา
หูยังไม่ทันได้ยิน
กระทบไปทางตา
ใจของเรากระโดด กระเพื่อมไม่หยุด
เดี๋ยวก็ชอบใจ เดี๋ยวก็ไม่ชอบใจ
สมมติว่าเรารูดผ่าน ปรื้ด ๆ
เดี๋ยวก็ชอบใจ ไม่ชอบใจ
ชอบใจ ไม่ชอบใจ ๆ ๆ
มันเกิดขึ้นอย่างนี้ตลอดเวลา
พอมันชอบใจมาก ๆ
เราก็เข้าไปยึดถือ
ชอบ ชอบ ชั้นชอบแบบนี้
พอไม่ชอบใจก็พยายามผลักไสไล่ส่ง
มันก็กลายเป็นวิภวตัณหา
(ความอยากที่จะไม่ให้เป็น)
อย่างนี้ชอบ อย่างนี้ไม่ชอบ ๆ
เพราะฉะนั้น ใจของเรากระเพื่อมทั้งวันเลย
แต่ที่ท่านมานั่งสมาธิ
"อาจารย์ทำไมหนูนั่งไม่สงบเลย"
จะให้ตอบว่าไงล่ะ
ทีนี้ ท่านจะได้เห็นว่า
ผล มันมาจากเหตุ
มันไม่ใช่อยู่ ๆ ใครจะมาดีดนิ้วสั่ง
... อาจารย์ใช้อิทธิฤทธิ์สั่ง
พระพุทธเจ้าท่านยังไม่ทำเลย
ดังนั้น แปลว่าทำยังไง
เราอย่าปล่อยให้ชีวิตของเรา
มันกระโดดโลดเต้นแบบนี้สิ
จิตใจของเราน่ะ
เอาเท่าที่จำเป็น สื่อสาร เข้าใจแล้ว
ท่านต้องการข่าวสาร ท่านได้ฟังแล้ว
ก็จบ ก็วาง
อย่าปล่อยให้มันรูดจนเป็นนิสัย
วาง ...
พอวางปั๊บ ก็ให้รู้จักจบ รู้จักดับ
ของมันจบแล้ว ต้องให้มันรู้จักจบ
ไม่ใช่จบแล้ว ก็ยังค้างถึงที่ชอบอยู่เมื่อกี้
...
ทีนี้ ปัญหามันอยู่ที่ไหน
ปัญหาอยู่ที่ใจล่ะ ที่มันไม่เคยถูกฝึก
แล้วจะฝึกมันยังไง
ธุระมันยังต้องทำ งานมันยังต้องมี
ใช้ ...
คือ ถ้าจิตท่านสงบตั้งมั่น
ท่านก็จะเห็นการกระเพื่อมไป
พอวางหูปั๊บ
ขั้นแรกเลย อยู่กับลมหายใจไว้
อานาปานสติ
การกระเพื่อมทั้งหลาย
มันจะสงบลง
ให้จิตเคยคุ้นกับอะไรจบ ให้จบ
จบแล้ว ... ให้จบ
แล้วผมเตือนเลยนะ
อย่าเอาแต่ของชอบเอาไว้
แล้วของไม่ชอบเอาออกไป
พอของไม่ชอบปั๊บ รู้ลม
พอของชอบปั๊บ นั่งเคลิ้ม สร้างภพเลย
จำไว้น๊ะ
สุข กับ ทุกข์มันอาศัยกระถางเดียวกัน
เพียงแต่ดอกของมันคนละสี
ดังนั้น ถ้าท่านจะเอาไว้อันนึง
อีกอันนึงจะต้องอยู่ด้วย จำไว้เลย
ถ้าขอเอาแต่สุขไว้ ทุกข์อะ
รู้ลมเลยกู เขี่ยเลย
พอสุขปั๊บ เคลิ้ม เยิ้ม นั่งฝันเลย
ต่อไป ทุกข์จะแรงกว่าเดิมอีก
เพราะมันมาจากหน่อเดียวกัน
คำนี้อยู่ในคิริมานนทสูตร
พระพุทธเจ้าบอกว่า
ตถาคถทดลองมาหมดแล้ว
ที่จะเอาทุกข์ออกไปโดยส่วนเดียว
แต่ให้เหลือสุขเอาไว้
ทำมาหมดแล้ว
แล้วจึงพบว่า ‘ทำไม่ได้’
จึงต้องเดินทางเข้าสู่การวางทั้งหมด (ทางสายกลาง)
แล้วก็ตรัสรู้
จึงได้พบความจริงอีกชั้นนึง
ก็คือความสุขสงบเย็นที่ยิ่งกว่า ... "
.
จากการบรรยายคอร์ส Long Time No See
ตอน บันไดสำหรับใช้เดินทางต่อ
โดย อ.ประเสริฐ อุทัยเฉลิม
10 - 13 ธันวาคม 2563
ณ สวนธรรมศรีปทุม จ.ปทุมธานี
ขอบคุณรูปภาพจาก : Unsplash
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
6ถูกใจ
2แชร์
1.2Kรับชม
แสดงความคิดเห็นของคุณ...
