สำหรับการบำเพ็ญปารมิตาทั้ง ๖ ก็ดี
การบำเพ็ญข้อวัตรปฏิบัติที่คล้าย ๆ กันอีกเป็นจำนวนมากก็ดี
หรือการได้บุญมากมายนับไม่ถ้วน
เหมือนจำนวนเม็ดทรายในแม่น้ำคงคาก็ดี
เหล่านี้นั้นจงคิดดูเถิด
เมื่อเราเป็นผู้สมบูรณ์โดยสัจจะพื้นฐาน
ในทุกกรณีอยู่แล้ว คือเป็น จิตหนึ่ง
หรือ เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับพุทธะทั้งหลายอยู่แล้ว
เราก็ไม่ควรพยายามจะเพิ่มเติมอะไร
ให้แก่สิ่งที่สมบูรณ์อยู่แล้วนั้น
ด้วยการบำเพ็ญวัตรปฏิบัติต่าง ๆ
ซึ่งไร้ความหมายเหล่านั้นไม่ใช่หรือ